Συνήθως ξεκινάμε τη ζωή μας χωρίς εγχειρίδιο λειτουργίας ή αν τύχει και κάποιος μας δώσει ένα, τότε έχουμε την τάση να το αφήνουμε στην άκρη και να κάνουμε το δικό μας. Είναι σωστό αυτό; Μα φυσικά! Πώς θα μπορούσε να ήταν ενδιαφέρουσα αυτή η ζωή αν δεν ήταν γεμάτη λάθη, πάθη, πόνο, δημιουργία, καταστροφή και ξανά δημιουργία;

Από μικρός όταν μου έδιναν συμβουλές, ένοιωθα μια φυσική τάση να τις αμφισβητήσω και να μην τις ακολουθήσω. Ένοιωθα ότι η συμβουλή, ως έννοια, εμπεριέχει μέσα της τον αυταρχισμό της επιβολής του ενός πάνω στον άλλον. Και ως μία μη φιλελεύθερη έννοια, δεν την αποδεχόμουν.

Σε λίγες ημέρες πάω προς τα 45 και τα τελευταία χρόνια η ζωή μου έχει αλλάξει, όπως όλων. Κάποιες φορές προς τα θετικά, κάποιες φορές προς τα λιγότερο θετικά. Είναι φορές που νοιώθω σαν ανεμολόγιο. Αλλά έχω συνηθίσει. Φαντάζομαι πως όλοι συνηθίσαμε τις αλλαγές και καλά κάναμε. Δεν θα έβγαινε διαφορετικά η πορεία της ζωής.

Μέσα όμως από όλες αυτές τις αλλαγές, οι άλλοι γύρω μου φτάνουν στο σημείο να μην με αναγνωρίζουν και καλά κάνουν! Είμαι ευτυχής για αυτό, σημαίνει ότι κάτι κάνω καλά!  

Όμως, ποιοι είναι εκείνοι οι «οδηγοί» που με βοήθησαν να εξελίξω αυτή την πορεία ζωής;  Σκέψεις και συναισθήματα πολλά, μα νομίζω πως η παρακάτω καταγραφή είναι ένα καταστάλαγμα, μέχρι εδώ. Μέχρι τη συγκεκριμένη στιγμή στην πορεία της Ζωής.

  1. Φεύγε από το ασφαλές λιμάνι

Αν κάνεις μια βόλτα στο λιμάνι του Πειραιά, εκεί προς τη Δραπετσώνα, θα δεις τα αραγμένα καράβια που κάποτε έπλεαν τις θάλασσες να σαπίζουν. Παρατημένα, μισογερμένα, σαπισμένα. Με χρώματα ξεθωριασμένα, με σίδερα σκουριασμένα. Όπως είναι εξωτερικά, έτσι είναι και στο εσωτερικό τους. Τα άλλοτε γεμάτα κόσμο σαλόνια, τώρα έρημα και ρημαγμένα. Μα είναι η αποστολή του πλοίου να είναι στο λιμάνι; Ποτέ. Έτσι, λοιπόν, είναι και η ζωή σου. Ταγμένη να ταξιδεύει και να αναζητεί τους νέους προορισμούς, τους νέους επιβάτες, τα νέα λιμάνια. Αν κάτσεις στο ασφαλές λιμάνι, είτε από επιλογή σου είτε γιατί δεν σε έμαθαν να ανοίγεις τα φτερά σου, τότε ο ψυχισμός σου θα μαραζώσει. Ακόμα και η εξωτερική σου εμφάνιση θα αλλάξει. Η παραίτηση, η ψυχική απενεργοποίηση και η ψυχοσωματική εκδήλωση ασθενειών, είναι ήδη μέσα σου. Είναι οι εχθροί της ψυχής και σε κατατρώνε. Θα φτάσεις ίσως κάποτε στο σημείο, να πληρώσεις ακόμα και με τη ζωή σου την ασφάλεια του λιμανιού. Δεν αξίζει αυτή η ασφάλεια, μπροστά στο άνοιγμα του πελάγους της ανακάλυψης του νέου. Λύσε κάβους, σουλούπωσε το μέσα σου, φρόντισε το σώμα σου και σάλπαρε. Μη σαλπάρεις μόνος. Πάρε μαζί σου για πλήρωμα, όσους σου απέδειξαν ότι αξίζουν.    

  1. Να μαθαίνεις δια βίου

Πώς περιμένεις να βοηθηθείς στη ζωή αν δεν γνωρίζεις; Αν δεν ακούσεις τον ειδικό να σου μιλά; Αν δεν ξέρεις πώς να αναζητήσεις την επιστημονική γνώμη; Πώς περιμένεις να κάνεις το βήμα προς την αυτογνωσία, την αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση; Πώς περιμένεις να καλλιεργήσεις την ενσυναίσθηση και την συναισθηματική νοημοσύνη σου; Πώς περιμένεις να μην πέφτεις θύμα των επιτήδειων που θέλουν να ληστέψουν τη ζωή σου και τα συναισθήματα σου; Που επιζητούν να μπουν στην καρδιά σου και να κάνουν ανενόχλητοι κακοποιητικές βόλτες για μια ολόκληρη ζωή;  Ξεκίνα, να μαθαίνεις ότι δεν ξέρεις. Πήγαινε σε διαλέξεις, πήγαινε σε σεμινάρια, αναζήτησε την επιστημονική γνώση και τον τεκμηριωμένο λόγο και μάθε δια βίου. Και όταν μάθεις κάτι, αμφισβήτησε το και ξαναμάθε το. Θα σταματήσεις έτσι, να αφήνεις τους άλλους να τρώγουν τη ζωή σου.

  1. Μάθε να προχωράς από τα λόγια στην πράξη

Λόγια, λόγια, λόγια. Καμία πράξη. Συζητήσεις επί συζητήσεων. Ώρες ατελείωτες φεύγουν στα κάθε λογής σχέδια και από πράξη… τα ελάχιστα. Ψάξε μέσα σου και βρες αυτό που σε κρατά στάσιμο, αυτό που σε κρατά μόνο στο σχέδιο και όχι στην εφαρμογή του. Μπορεί να μην σου έμαθαν πώς να ενεργείς απέναντι στα πράγματα και στις καταστάσεις. Αλλά κάτι πρέπει να κάνεις. Βάλε μικρούς στόχους για αρχή και προχώρα. Δεν θα πας απευθείας στο μεγάλο στόχο. Θα πας πρώτα στους μικρούς, θα κεφαλαιοποιήσεις τη μάθηση από αυτή την πορεία και μετά θα κάνεις το μεγάλο άλμα προς την πράξη. Ακόμα και αν δεν το καταφέρεις αυτό το μεγάλο άλμα, έχεις καταφέρει να μην μένεις στάσιμος. Μη μένεις στάσιμος, η δίνη της εξέλιξης θα σε παρασέρνει πάντα προς τα κάτω.

  1. Πορεύσου στη ζωή με αξίες

Αν κάτι είναι απαραίτητο εφόδιο στην πορεία της ζωής και μάλιστα της καλής ζωής, είναι οι αξίες. Κατέγραψε τις δικές σου και προχώρα. Χαρακτήρισε τη ζωή σου με αυτές και έτσι θα δεις πόσο ισχυρούς δεσμούς θα αναπτύξεις. Είναι πάντα τόσο λυπηρό, να βλέπεις ανθρώπους που ενώ απολαμβάνουν μιας κάποιας κοινωνικής εκτίμησης, μην έχοντας αξίες να καταλήγουν στη χλεύη και στην διαρκή απόρριψη. Αν κάτι χαρακτηρίσει την πορεία της ζωής, αυτό θα είναι η γνώμη που θα έχουν για εσένα όσοι σε γνώρισαν. Ή καλύτερα, η γεύση που θα τους αφήνει η παρουσία σου. Επέλεξε, λοιπόν, πώς θέλεις να αναφέρονται όταν κάποιος τους ρωτήσει για εσένα.

  1. Εμπιστεύσου το ενδόμυχο συναίσθημα σου

Υπάρχει κάτι μέσα στο μυαλό μας που καθορίζει τα συναισθήματα μας. Είναι μια διαρκής Τράπεζα πληροφοριών που μας δίνει ένα συναίσθημα για κάθε ερέθισμα. Είναι η εσωτερική μας πυξίδα. Είναι αλάνθαστη τις περισσότερες φορές και μας λέει να μην παραμελούμε τον ποταμό των συναισθημάτων μας. Όταν δυσκολευόμαστε να πάρουμε μια απόφαση, ας μένουμε λίγο ανεπηρέαστοι από τον περίγυρο και ας ακούμε τη φωνή που έρχεται από μέσα μας. Αυτή η φωνή κάτι θα μας πει, κάπου θα μας κατευθύνει, κάτι θα μας ωθήσει να κάνουμε. Μην την παραμελούμε. Συνήθως θα έχουμε πει πολλές φορές όταν μας συμβεί κάτι, το περίφημο: «το ήξερα»! Ναι, το ήξερες! Στο είχε εμπιστευθεί το ενδόμυχο συναίσθημα. Σου είχε δώσει την ένδειξη. Αυτό το ενδόμυχο συναίσθημα, αν εκπαιδευτούμε να το αξιολογούμε με επάρκεια, μπορεί να μας οδηγήσει  να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις.

  1. Να είσαι ακέραιος

Ο Αλμπέρ Καμύ έγραφε: «Η ακεραιότητα δεν έχει ανάγκη από κανόνες.» Σωστά. Αν προσπαθήσουμε να βάλουμε οδηγίες στην ακεραιότητα, τότε καταστρατηγούμε την ίδια την ουσία της.  Γιατί ακεραιότητα σημαίνει την απόλυτη εντιμότητα μιας προσωπικότητας.  Να είσαι έντιμος απέναντι στους άλλους και πρώτα από όλα έντιμος απέναντι στον εαυτό σου. Μην δημιουργείς επικοινωνιακά πλαίσια προσπαθώντας να χωρέσεις μέσα τους λανθασμένα μοτίβα συμπεριφοράς. Μην προσπαθείς να κρυφτείς από την αλήθεια του εαυτού σου. Μην προσπαθείς να πείσεις τους άλλους ότι παλεύεις για κάτι, ενώ ουσιαστικά ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι η δική σου έκφραση αδυναμίας απέναντι στην πραγματικότητα. Πάνω από όλα όμως, μην προσπαθείς να χειραγωγήσεις τον σύντροφο σου, το παιδί σου, το φίλο σου. Ακεραιτότητα, σημαίνει, να κοιταχτείς στον καθρέπτη σου και να παραδεχθείς αυτό που είσαι και όχι να παραμορφώσεις την εικόνα σου για να μπορείς πάντα να χωράς στις ζωές των άλλων ή το χειρότερο για να κοροϊδεύεις την ίδια τη ζωή.

  1. Μην είσαι αχάριστος

Η ζωή και οι άνθρωποι σου απλώνουν πολλές φορές το χέρι για να σε τραβήξουν στο φως. Δεν στο χρωστάνε, το κάνουν γιατί το νοιώθουν ή γιατί κάτι είδαν σε εσένα και το εκτίμησαν. Και εσύ τι κάνεις; Ωφελείσαι ανάλογα με τις επιδιώξεις σου και μετά τους φέρεσαι αχάριστα. Απομυζάς από αυτούς ότι μπορείς και όταν εκείνοι στερέψουν ή δεν μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω, τότε αποστρέφεις το βλέμμα σου ή στη χειρότερη, προσπαθείς να τους κάνεις κακό. Συναντώ, αρκετές φορές, επαγγελματίες ειδικά σε συνεταιριστικές σχέσεις, που ενώ ξεκάθαρα ωφελούνται από την επαγγελματική σχέση, όταν αυτή χαλάει να πηγαίνουν και να δημιουργούν π.χ. παραμάγαζα πιστεύοντας ότι θα κάνουν κακό στον πρώην συνέταιρο τους. Και τελικά κάνουν κακό στην επαγγελματική ζωή και στην τσέπη τους. Γιατί πήγαν ενάντια στο νόμο της ζωής: δείξε ευγνωμοσύνη σε αυτό που σου προσφέρθηκε κάποτε και πήγαινε παρακάτω. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις στη ζωή σου κάτι εντελώς νέο, με δοκιμασμένα υλικά. Τα δοκιμασμένα υλικά, είναι αυτά που χρησιμοποίησε κάποιος άλλος στο δικό του χτίσιμο της ζωής. Του ανήκουν. Δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και εσύ.

  1. Φτιάξε το δικό σου πλάνο ζωής

Γεννήθηκες για έναν σκοπό, για μια προσωπική αποστολή και όχι για να εκπληρώσεις τα όνειρα κάποιου άλλου. Άσχετα αν οι γονείς σου, ο περίγυρος, το κοινωνικό και επαγγελματικό πλαίσιο σου φόρεσαν ρόλους και αποστολές. Ειδικά οι γονείς σου όσο καλό σου έκαναν, άλλο τόσο κακό μπορεί και να σου φόρτωσαν στις πλάτες σου. Ποτέ δεν είναι αργά να φτιάξεις το δικό σου πλάνο. Αρκεί να πάρεις χαρτί και μολύβι και να σχεδιάσεις μια ουσιαστική και ρεαλιστική πορεία. Και μετά να βρεις, αν το επιθυμείς συνοδοιπόρους και να ξεκινήσετε. Ή αν δεν επιθυμείς, τότε ξεκίνα μόνος σου. Βάλε μπροστά τις μηχανές της ψυχής σου και προχώρα. Βγάλε ή απομόνωσε ανθρώπους που προσπαθούν να σε χωρέσουν στο δικό τους πλάνο ζωής, χωρίς να σου δίνουν σημασία. Συζήτα με τον εαυτό ή με τη βοήθεια ειδικού, τι θέλεις εσύ, ποιες είναι οι δικές σου επιδιώξεις. Όμως, κοίτα. Να έχεις επιδιώξεις και όνειρα και σκοπούς και στόχους,  μετρήσιμους και πραγματοποιήσιμους. Όχι ονειροπαρμένα πράγματα ή φαντασιώσεις. Ρεαλισμό θέλει η ζωή με αρκετή δόση ονείρου. Όμως ρεαλισμό. Γιατί χωρίς αυτόν, κάθε σου στόχος θα αποτυγχάνει και θα προσπαθείς με τον ίδιο τρόπο να κάνεις το ίδιο πράγμα και θα αποτυγχάνεις συνέχεια.

  1. Βγάλε από τη ζωή σου την τοξικότητα  

Τοξικότητα ίσον δηλητήριο. Αυτό να θυμάσαι. Τίποτα λιγότερο. Όταν αρχίσεις να νοιώθεις στο στόμα σου εκείνη την πικρή γεύση, τότε να καταλάβεις ότι η τοξικότητα των γύρω σου αρχίζει και σε βλάπτει. Όταν σου μιλάνε και εσύ νοιώθεις το στομάχι σου να δένεται κόμπος, όταν σε κοιτάνε και νοιώθεις την πίεση σου να ανεβαίνει, όταν σου απευθύνουν το λόγο και νοιώθεις εντελώς άδειος, τότε να σκεφτείς τί μπορεί να γίνει παρακάτω. Και όταν το σώμα σου αρχίζει και πονά, είναι σίγουρο ότι η ψυχή σου είναι αυτή που πραγματικά υποφέρει. Να θυμάσαι πως η τοξικότητα είναι το «δώρο» των χειριστικών ανθρώπων σε εκείνες τις ψυχές που δεν μπόρεσαν να βάλουν όρια. Οι χειριστικοί άνθρωποι θα σε κερνάνε τοξικότητα σε κάθε στιγμή της ζωής σου.  Θα απαιτούν από σένα συνέχεια, θα ρίχνουν πάνω στις πλάτες σου όλα τα βάρη του κόσμου, θα έχουν πάντα δίκιο, θα ορίζουν τη ζωή σου, θα ορίζουν τί θα πεις, θα ορίζουν τη δική τους ζωή πάνω και μέσα στη δική σου. Θα σου λένε: «άκου εμένα τι θα σου πω», «θα πεις αυτό σε εκείνον», «θα κάνεις αυτό που σου λέω», «όλος ο κόσμος τα έχει μαζί μου», «εσύ έχεις κάνει τα περισσότερα λάθη, εγώ μόνο δυο-τρία», «δεν με φροντίζεις όσο πρέπει» και πολλά άλλα ακόμα. Να θυμάσαι,  όπου βλέπεις ένα μεγάλο Εγώ από πίσω κρύβεται ένα πεθαμένο Εμείς. Μην αφήσεις τη ζωή σου στα χέρια τέτοιων ανθρώπων, δεν αξίζεις να γίνεις βορά στις διαθέσεις τους. Γιατί να θυμάσαι, πως τη λέξη «ευχαριστώ» δεν θα στην πουν ποτέ. Θα σου σταλάζουν στην ψυχούλα σου όλη την ανεπάρκεια και τον τυχοδιωκτισμό της δικής τους ψυχής. Αυτής της ψυχής που δεν φρόντισαν να γιατρέψουν ή να περιθάλψουν τις πληγές της. Που δεν ήξεραν πώς να το κάνουν, γιατί απλά είναι απαίδευτοι και πορεύονται μόνο με ένα τεράστιο και βορβορώδες Εγώ. 

  1. Μη σταματάς να ονειρεύεσαι

«Με λογισμό και με όνειρο», λέει ο ποιητής. Αλλά μην σταματάς. Δεν σταματά η ίδια η ζωή να κάνει σχέδια, θα σταματήσεις εσύ; Μην το επιτρέπεις στον εαυτό σου. Αφουγκράσου τις ανάγκες σου, σχεδίασε μια όμορφη ή ανεκτή καθημερινότητα, μάθε κάτι καινούριο, συμβουλέψου, ρώτα, επικοινώνησε. Πάρε ένα χαρτί και γράψε 3 θετικές σκέψεις που κάνεις μέσα στην ημέρα. Κάντο κάθε μέρα. Διάβαζε το συνέχεια και θα δεις πόση δύναμη θα πάρεις. Ποτέ δεν γνωρίζεις το αύριο, φρόντισε όμως αυτό να είναι όσο το δυνατό καλύτερο για εσένα. Ότι και αν σημαίνει αυτό το «καλύτερο» για εσένα. Μα να σημαίνει κάτι. Συγκινούμαι πραγματικά , όταν στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο (Α.Λ.Π.)  έρχεται ο κόσμος και ρωτά πότε θα ξεκινήσουν τα νέα μαθήματα, ενώ ακόμα δεν έχουν τελειώσει αυτά που ήδη διεξάγονται! Θα μου πεις, είναι όνειρο αυτό; Ναι είναι. Γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη ενδυνάμωσης, έχει ανάγκη μαθησιακής στήριξης για να μπορέσει να βρει τον τρόπο να ονειρευτεί. Και αν ονειρευτεί, τότε θα πράξει!  

Facebook Comments