Τρεις μόλις βδομάδες και κάτι μέρες απόμειναν ως την ημέρα που θα ξαναπάμε στις κάλπες. Ο χρόνος ροκανίζεται γρηγορότερα απ’ όσο φανταζόμαστε.  Αλλά έχουν ήδη περάσει και δυόμισι βδομάδες από τις ευρωεκλογές και το σοκαριστικό για πολλούς αποτέλεσμα τους. Είδατε να αλλάζει κάτι όλο αυτό τον καιρό; Είδατε να γίνεται καμιά κίνηση που θα παρέπεμπε σε προσπάθεια αλλαγής του κλίματος που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου;

Η ΝΔ δεν έχει να κάνει πολλά. Αν κλειστούν όλοι μαζί σ’ ένα δωμάτιο και περιμένουν τον χρόνο να περάσει, το πιθανότερο είναι να πάρουν πάλι τις εκλογές και με διαφορά. Η Φώφη, ας πούμε ότι κάτι πήγε να κάνει σε επίπεδο συμβολισμού. Έδιωξε τον Βενιζέλο. Το αν έπραξε καλώς ή κακώς θα κριθεί, πάντως κάποια πρωτοβουλία προσπάθησε να πάρει η γυναίκα. Πέταξε μια πέτρα στην ήσυχη λίμνη και αναμένει να δει αν θα βραχεί η ίδια ή αν θα γεμίσει παραπάνω τον κουβά της. Πάντως κάτι αποτόλμησε.

Αυτή που είναι πραγματικά απίστευτη είναι η αδράνεια του Σύριζα. Τρελό πράγμα αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για τον ήδη μια φορά μεγάλο ηττημένο, που σε τρεις βδομάδες κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Κι όμως, είδατε να κάνει κάτι; Να παίρνει μια πρωτοβουλία, να αλλάζει κάτι στην επιχειρηματολογία του, να διαφοροποιεί τα διλήμματα του, να δείχνει σημάδια μιας αναγκαίας ενδοσκόπησης, να δείχνει με κάποιο τρόπο ότι πήρε χαμπάρι τι του συνέβη; Όχι.

Θα μου πείτε, στρίμωξε τον Πολάκη να μην twitάρει κι έβγαλε στο σκαμπό του Μεγάρου την Μαριλίζα. Παραμέρισε λίγο ο Παπάς από το κάδρο και είδαμε τον Ηλιόπουλο να ανταλλάσει ασπασμό με τον πρωθυπουργό μετά την εξαγγελία του προγράμματος. Μάλιστα. Και φτάνουν αυτά λέτε; Διότι κατά τα άλλα, τρακοσάρια έδωσαν στις ευρωεκλογές (και έχασαν), τώρα δίνουν μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας. Τα κρυφά λογάκια του Κυριάκου ψάχνανε τότε, τα ίδια ψάχνουν και σήμερα. Φόβους νειφιλελευθερισμού έσπερναν τον Μάιο, φόβους συνεχίζουν να σπέρνουν και τον Ιούνιο.

Τόσο πίσω πήγε πια η άλλοτε καρπερή φαντασία τους ή έχει στερέψει τόσο πολύ η δεξαμενή των επιλογών τους, που όση φαντασία κι αν επιστρατεύσουν στα ίδια καταλήγουν; Θαρρώ πως είναι και τα δυο. Η ηττοπάθεια που τους έχει καταλάβει ευνουχίζει προφανώς την φαντασία τους, όμως η πραγματική τους αδυναμία προέρχεται από την δυσπιστία που έχει ο κόσμος απέναντι τους. Ό,τι κι αν πουν, ό,τι κι αν υποσχεθούν, δεν υπάρχει ακροατήριο να το ακούσει, πολύ περισσότερο να εμπνευστεί απ’ αυτό και να στρατευτεί στην υλοποίηση του.

Ο Αλέξης πάει στις εκλογές με τα χέρια κάτω, για να βιώσει άλλη μια βαριά ήττα. Το πραγματικό δίλημμα των εκλογών είναι αν ο Κυριάκος θα πετύχει αυτοδυναμία ή όχι. Κοντολογίς, ο Αλέξης είναι έξω από το κεντρικό δίλημμα της εκλογικής μάχης. Και ούτε μπορεί να επιδράσει σ’ αυτό, διότι αν εμπλακεί σε τέτοια κουβέντα, θα είναι σαν να αναγνωρίζει ότι έχει ήδη ηττηθεί. Έχουν λοιπόν τρεις και κάτι βδομάδες ακόμα, μέχρι να ξαναθυμηθούν πως είναι η ζωή εκεί έξω. 

Facebook Comments