Το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου κατέπεσε με μια λογικότατη απόφαση του ΣΤΕ. Η προηγούμενη αρχιτεκτονική αντιμετώπισης του προσφυγικού κατέπεσε επίσης, μόλις ο Ερντογάν άνοιξε λίγο την κάνουλα για γεωστρατηγικούς λόγους. Οι ωρολογιακές βόμβες που άφησε η κυβέρνηση Σύριζα αρχίζουν λοιπόν να σκάνε σιγά-σιγά στα χέρια του Κυριάκου. Αναμενόμενο. Κυβέρνησαν σαν ερασιτέχνες και ιδεοληπτικοί, οπότε ήταν λογικό να αφήσουν πίσω τους όχι αγαθά έργα που θα αποδίδουν θετικά, αλλά προβλήματα που είχαν κουρδιστεί να ενεργοποιηθούν και να μεγιστοποιηθούν στο μέλλον. Όχι υποχρεωτικά για να σκάσουν στα μούτρα του αντιπάλου, θα μπορούσαν κάλλιστα να σκάσουν και στα δικά τους χέρια, αλλά και διότι ανέβαλαν μεθοδικά κάθε λύση που θα ξέφευγε από τα πολιτικά και ιδεολογικά τους στερεότυπα.

Αυτή η τακτική είναι χαρακτηριστικό προσώπων, κομμάτων και πολιτικών οργανισμών, που η τακτική τους ορίζει την στρατηγική τους και όχι ανάποδα όπως είναι το κανονικό. Για παράδειγμα, η πρόθεση τους να πάρουν λεφτά από κείνους που επιβίωσαν στην κρίση για να τα μοιράσουν στην εκλογική τους πελατεία, τους οδήγησε σ’ ένα ασφαλιστικό τέρας που θα κλάταρε σε λίγα χρόνια. Στο μεταναστευτικό, η τότε φιλική τους διάθεση απέναντι σε συλλογικότητες και αντιεξουσιαστικούς χώρους, τους οδήγησε στο καλωσόρισμα των εξαθλιωμένων μαζών, που μετά δεν ήξεραν να διαχειριστούν. Στο θέμα των υδρογονανθράκων (τον πιο χαρακτηριστικό από τους τυχοδιωκτισμούς τους), όσο συμπορεύονταν με τους ψεκασμένους ήταν υπέρ των εξορύξεων και τώρα που ξανάγιναν αριστεροί είναι εναντίον. Η κοντόφθαλμη τακτική τους, αναγορεύεται κάθε φορά σε στρατηγική.

Τώρα ελπίζουμε ότι έχουμε εκλέξει μια κυβέρνηση που δεν μπερδεύει αυτά τα δυο. Η ΝΔ έχει φιλελεύθερο πρόγραμμα, δηλαδή φιλελεύθερη στρατηγική και για την οικονομία και για την οργάνωση του κράτους. Ελπίζουμε ότι αυτή η στρατηγική θα ορίσει τις τακτικές της κινήσεις, χωρίς να φοβάται κάθε φορά το πολιτικό κόστος που περιέχουν αυτές στην αρχή ώσπου ν’ αρχίσουν να αποδίδουν. Αυτό είναι τι κλειδί της επιτυχίας μιας κυβέρνησης. Το να μην φοβάται τις ενδιάμεσες αντιδράσεις κάθε πολιτικής της επιλογής, έχοντας πίστη ότι οι στρατηγικές της επιλογές είναι προς όφελος και της χώρας και συνακόλουθα του κόμματος που κυβερνά. Αυτή είναι η κανονική σειρά. Τα θετικά αποτελέσματα για τους πολίτες πιστώνονται στους κυβερνήτες και όχι το πρόσκαιρο καλό των κυβερνητών να βαφτίζεται θετική εξέλιξη για τον τόπο

Στην βάση αυτού του συλλογισμού, ο Κυριάκος ξεκίνησε καλά και με πίστη στο όραμα του αλλά βρίσκεται ακόμα στα πρώτα 100 μέτρα ενός Μαραθωνίου. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, καμιά επιτυχία δεν είναι εκ των προτέρων  εξασφαλισμένη. Φαίνεται ως τώρα συνεπής στις προεκλογικές του δεσμεύσεις, κάτι φαίνεται να προσπαθεί στον τομέα των επενδύσεων και βρίσκεται ακόμα στο επίπεδο των κεκτικών προθέσεων όσον αφορά το κράτος. Έχει λοιπόν ακόμα πολύ δρόμο και προσπάθεια μπροστά του, ενώ κανένας δεν εγγυάται ότι δεν θα σηκώσουν σιγά-σιγά κεφάλι οι δυνάμεις της αδράνειας που υπάρχουν στους μηχανισμούς του κράτους, σε κοινωνικούς θύλακες με δύναμη και μέσα στο ίδιο το κυβερνόν κόμμα. Οι ελπίδες παραμένουν, αλλά και το καλάθι που κρατάμε παραμένει μικρό…

Facebook Comments