Το μεταναστευτικό ξαναφουντώνει επικίνδυνα. Το ΔΝΤ λέει τα καλά του λόγια για τις προοπτικές της οικονομίας μας, όμως χύνει και φαρμάκι για ορισμένες επιλογές της σημερινής (και της προηγούμενης) κυβέρνησης. Η ψυχολογία γύρω από το μέλλον της ελληνικής οικονομίας φαίνεται σαφώς βελτιωμένη, η ίδια η οικονομία όμως συνεχίζει να σέρνεται σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Λογικό, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να αλλάξει την αντικειμενική κατάσταση μέσα σε δυο καλοκαιρινούς μήνες.

Τα γράφω αυτά διότι οι βδομάδες περνούν και η κυβερνητική μηχανή αρχίζει να αντιμετωπίζει την σκληρή πραγματικότητα, δίχως την θριαμβική αίγλη των πρώτων βδομάδων από τις κάλπες. Ναι, ο Κυριάκος κέρδισε τις πρώτες εντυπώσεις αλλά τώρα μπήκε στον μονότονο Μαραθώνιο της καθημερινότητας. Ο Άδωνης τρέχει για επενδύσεις, όμως μια επένδυση που θα εγκριθεί σήμερα θα ξεκινήσει σε έξι μήνες και θα δώσει νέες δουλειές και φόρους σε δυο χρόνια.

Φυσικά δεν γίνεται αλλιώς. Δεν υπάρχουν μαγικά ραβδάκια για να αλλάξουν την χώρα σ’ ένα εικοσιτετράωρο. Το ενδιάμεσο διάστημα μέχρι να αρχίσουν να αποδίδουν οι σημερινές πολιτικές είναι κρίσιμο, ειδικά όταν υπάρχει ένας ανυπόμονος και ταλαιπωρημένος λαός. Πολιτικά η κυβέρνηση δεν έχει πρόβλημα. Έχει απέναντι της έναν Σύριζα που τρέχει ολοταχώς προς το ΠΑΣΟΚικό παρελθόν για να βρει υλικά αντιπολίτευσης. Δεν είναι αυτός ο φόβος του Μητσοτάκη.

Ο πραγματικός του φόβος είναι από τις απρόβλεπτες κρίσεις που «σκάνε» στα χέρια όλων των κυβερνήσεων και από μια πιθανή κούραση της κυβερνητικής μηχανής μετά το αρχικό σπριντ. Το μεταναστευτικό, ας πούμε, είναι κάτι που κανένας δεν υπολόγιζε ότι θα πάρει τέτοια έξαρση. Κι όμως τα πράγματα εκεί είναι δυσοίωνα. Η κούραση της μηχανής μπορεί να προέλθει από μια δευτερογενή επίγνωση των κυβερνώντων ότι οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι ούτε απλές ούτε εύκολες. Το κράτος για παράδειγμα, δεν το έχουν ακουμπήσει ακόμα. Ναι, αλλά εκεί είναι η καρδιά του ελληνικού προβλήματος.

Θα μου πείτε ότι είναι νωρίς για μουρμούρα. Σωστό κι αυτό, πλην αν κάποια πράγματα δεν γίνουν τώρα, του χρόνου θα είναι εντελώς απραγματοποίητα. Εντάξει η αντιμετώπιση του προβλήματος της ΔΕΗ, εντάξει οι φοροελαφρύνσεις, εντάξει η ιστορία του Ρασπούτιν, εντάξει το ταξίδι στην Αμερική, αλλά αυτά έχουν ήδη προεξοφληθεί και ο κόσμος θέλει να πάει παρακάτω. Να δει κάτι που θα του δημιουργήσει πραγματική και μόνιμη αισιοδοξία ότι θα βελτιωθεί η ζωή του. Ποιο είναι αυτό; Μα η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και η βελτίωση των ήδη υφιστάμενων μισθών που θα προέλθουν από μια συνολική βελτίωση της οικονομίας.

Πότε θα έχουμε απτά αποτελέσματα σε αυτά τα μέτωπα; Αν καθυστερήσουμε πολύ, ο χρόνος θ’ αρχίσει να μετρά αντίστροφα για τον Κυριάκο. Αν δούμε ότι αυτά υλοποιούνται, τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

Facebook Comments