Το μείζων πρόβλημα της αντιπολίτευσης ήταν πάντα ένα: η μη τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων.τόσο έντονα πλέον που από ένα σημείο και μετά ήταν κοινό μυστικό ακόμα και μεταξύ των ψηφοφόρων οι οποίοι θεωρούσαν αρκετό ακόμα και το 1/100 των προεκλογικών εξαγγελιών να πραγματοποιηθούν.

Μεγαλόστομες εξαγγελίες προχείρως κοστολογημένες επιστρατεύονταν στον βωμό της υφαρπαγής ψήφου του κατά τ΄άλλα νοήμων κοινού. άπειρες φορές θυμάμαι πραγματικές ασυναρτησίες, ανέφικτα μέτρα να γίνονται σημαία της εκάστοτε αντιπολίτευσης και κυβερνήσεις που επί μια τετραετία ότι δεν κάνανε από αναβλητικότητα ή άρνηση σύγκρουσης με κοινωνικές ή συνδικαλιστικές ομάδες να το υπόσχονται για μετά τις εκλογές ανερυθρίαστα.και ένα μιντιακό σύστημα σε ρόλο κονφερασιέ απλά να συντονίζει καυγάδες και κοκορομαχίες σε τηλεοπτικά πάνελ αντί να μπαίνει στην ουσία και να εξετάζει την βιωσιμότητα ή μη των προτάσεων.

Όλα αυτά βέβαια σ΄ένα  κοινό που αρνείται να δει πέρα απ τη μύτη του και αυθυποβάλλεται σε εύκολα συνθήματα τύπου φέρτε πίσω τα κλεμμένα (και όχι τα κατασπαταλημένα,τα κακοδιαχειρισμένα ή τα μη κοινοτικά απορροφημένα,αυτές είναι δύσκολες έννοιες κι εμείς (ΜΜΕ) θέλουμε αυτό που πουλάει.)

Έτσι λοιπόν αυτό που μας κάνει εντύπωση αυτή τη φοράείναι αυτό που έγινε τόσες φορές στο παρελθόν είτε ως λεφτά υπάρχουν είτε ως Ζάππεια ή όπως αλλιώς λεγόταν το εκάστοτε ληστρικό σχέδιο αρπαγής ψήφων.το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης,το σκίσιμο μνημονίων,η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ κλπ δεν ήταν τίποτα άλλο από πυροτεχνήματα με λήξη την επόμενη των εκλογών.
 
Πυροτεχνήματα που η έλλειψη κριτικής και γνώσης από τους ψηφοφόρους με ολίγον απογοήτευση ως προς όλους τους προηγούμενους (μιας και κανένας προηγούμενος δεν κάνει τίποτα σωστά όλα επαφίονται στον επόμενο) μετατρέπονται σε ενθουσιασμό από ένα λαό που διψά για νέα παραμύθια για να κοιμηθεί στην αγκαλιά της κρίσης που βαθαίνει….κι όταν σιγά σιγά κι αυτοί,οι πρώτη φορά αριστερά,θα πάρουν το δρόμο της λήθης,θα ψάχνουμε τον επόμενο σωτήρα μονολογώντας όλοι ίδιοι είναι.
 
Κι όταν εμφανιστεί ο άνθρωπος που θα έχει το πλάνο με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις,κοστολογημένες πολιτικά και οικονομικά,που θα έχει τη γνώση με το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό να τις εφαρμόσει,που δεν θα τάξει φύκια για μεταξωτές κορδέλες αλλά το εφικτό κι αυτό που μπορεί να μας απεγκλωβίσει τότε θα βολευτεί σε ένα περήφανο 0.0001% γιατί ο λαός “τραγούδι θέλει φτάνουν τα συνθήματα”..

 

Facebook Comments