«Έφυγε» από πάνω μας το σαμάρι του Κατρουγκάλειου νόμου!

Ειδικός επί του ασφαλιστικού δεν είμαι. Αλλά μάλλον ούτε ο Κατρούγκαλος ούτε η Αχτσιόγλου ήταν. Και χρειάστηκε να ρίξω μια ματιά στο καινούριο ασφαλιστικό του Βρούτση για να αντιληφθώ ότι αυτό που ζήσαμε τα πέντε τελευταία χρόνια ήταν μια πολιτική παραφωνία που δεν εξηγείται στα πλαίσια της λογικής. Για να είμαι ειλικρινής, οι προηγούμενοι με είχαν πείσει ότι η κατάσταση της χώρας ήταν τόσο άσχημη και τα ασφαλιστικά δεδομένα τόσο αρνητικά, που δεν υπήρχαν περιθώρια για ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα στηριζόταν στην λογική.

Και μόνο μελετώντας τις διατάξεις του νέου ασφαλιστικού αντιλήφθηκα σ’ όλη της την μεγαλοπρέπεια την ιδεοληψία που είχε καταλάβει τους προηγούμενους. Αυτή η μανία τους να φορολογούν τα πάντα είχε εισχωρήσει ως δηλητηριώδης ιός σε κάθε τους νομοθετική πρωτοβουλία. Και η μανία τους να εκδικούνται όσους δεν ήταν κρεμασμένοι από το κράτος, τους είχε οδηγήσει σε  μια άνευ προηγουμένου τιμωρητική πολιτική απέναντι σε κάθε άνθρωπο και ομάδα που έπαιρνε πρωτοβουλίες βελτίωσης της ζωής του.

Ο Βρούτσης διόρθωσε δυο πολύ βασικά πράγματα. Πρώτον, δίνει μεγαλύτερη σύνταξη σε όποιον δούλεψε πιο πολύ και πλήρωσε περισσότερα. Δεύτερον, σταμάτησε επιτέλους την εξωφρενική σύνδεση εισοδήματος και εισφορών, που είχε μετατρέψει το ασφαλιστικό σε φορολογικό. Και μόνο αυτά τα δύο αρκούν για να κάνουν τον σταυρό τους οι κανονικοί άνθρωποι. Είχαμε τόσο πολύ διαβρωθεί απ’ αυτά που ζούσαμε (και πληρώναμε) την περασμένη Συριζαϊκή πενταετία, που σήμερα μας κάνουν εντύπωση τα αυτονόητα που θέσπισε ο Βρούτσης.

Όμως το πιο βασικό είναι ότι μας κορόιδευαν όταν έλεγαν ότι δεν γίνεται να υπάρξει ασφαλιστικό που διέπεται από στοιχειώδεις αρχές δικαιοσύνης. Μας είχαν πείσει ότι η χώρα δεν σήκωνε παρά ασφαλιστικό που θα έπαιρνε πολλά και θα μοίραζε  ελάχιστα. Ε λοιπόν, να που τελικά γίνεται. Να που υπάρχει τρόπος να ξαναβρεί ο κοσμάκης την χαμένη του ασφαλιστική συνείδηση. Και την στοιχειώδη πίστη του ότι κάποια αξιοπρεπή σύνταξη θα πάρει, ειδικά αν έχει δουλέψει τρεις δεκαετίες και πάνω.

Δεν κολακεύω τον Γιάννη Βρούτση, ούτε λόγο έχω ούτε διάθεση για κάτι τέτοιο. Απλές διαπιστώσεις κάνω. Εξάλλου κανένα ασφαλιστικό δεν είναι τέλειο και κάθε ασφαλιστικό χρειάζεται βελτιώσεις σε βάθος χρόνου. Αλλά και μόνο που έφυγε από πάνω μας το σαμάρι του Κατρουγκάλειου νόμου, μας πιάνει μια διάθεση να πανηγυρίσουμε ελαφρώς. Για το γαμώτο και μόνο, μετά συγχωρήσεως…