Τα γεγονότα είναι ξεκάθαρα. Η Κυβέρνηση απάντησε με πυγμή στις προκλητικές ενέργειες του Ερντογάν και η κατάσταση θυμίζει τη γνωστή ρήση του Warren Buffet «Έφυγε η παλίρροια και φάνηκε ποιος δεν φοράει μαγιό».

Αμήχανοι από τη γύμνια τους στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κοιτάζουν να καλύψουν τα επίμαχα σημεία, αλλά συνεχίζουν να δείχνουν με τεντωμένο δάχτυλο προς την Κυβέρνηση αναφωνώντας κάτι πολύ γενικό όπως «δεν έχετε σχέδιο».

Εδώ που τα λέμε, υπό την παρούσα συγκυρία δεν θα ήταν μομφή το να μην υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο. Ποιος θα περίμενε ότι ο Ερντογάν θα χρησιμοποιούσε απροκάλυπτα τους μετανάστες για να εκβιάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση; Το έκανε εδώ και καιρό θα υποστηρίξουν κάποιοι, αλλά το έκανε ελαφρώς συγκεκαλυμμένα. Τώρα τους χρηματοδοτεί, τους εξοπλίζει και τους μετακινεί σαν ένα υβριδικό όπλο, αδιαφορώντας προφανώς ακόμη και για τις απώλειες.

Σχέδιο άλλωστε δεν είχαν ούτε οι διεθνείς οργανισμοί που κοιτάζουν άπραγοι. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία έχουν μεταδώσει ζωντανά τις απαράδεκτες πρακτικές του Ερντογάν. Στρατιωτικά οχήματα συνοδεύουν τους μετανάστες στην Ανδριανούπολη, σκάφη του Τουρκικού λιμενικού συνοδεύουν τις βάρκες μέχρι την οριογραμμή, μετανάστες πετούν χημικά τουρκικής κατασκευής στην ελληνική αστυνομία. Η σιωπή των διεθνών οργανισμών που καμώνονται συνήθως ότι κόπτονται για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι εκκωφαντική. Είναι όλοι αμήχανοι απέναντι στο μέγεθος και το θράσος της Τουρκίας.

Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα σύνορα της οποίας συμπίπτουν με της Ελλάδας, δεν μπορεί ξεκάθαρα να αντιδράσει. Οι δηλώσεις είναι πάντοτε αιχμηρές, αλλά όχι όσο αιχμηρές περιμένει κανείς από μια Ένωση που βλέπει ξεκάθαρη απόπειρα εκβιασμού και παραβίασης των συνόρων της. Οι δε πράξεις; Ανύπαρκτες. Κρύβονται όλοι πίσω από την παραδοσιακή γραφειοκρατία των Βρυξελλών και κάνουν την προσευχή τους να «αντέξει» η Ελλάδα.

Συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει αποκλιμάκωση χωρίς να χρειαστεί να «τσακωθούν» με την Τουρκία. Τι να πει κανείς; Εδώ άλλοι πιστεύουν ότι η γη είναι επίπεδη.

Παρ΄ολ΄αυτά, η Κυβέρνηση αντέδρασε με τρόπο που δεν έχουμε συνηθίσει. Έστειλε αστυνομία και στρατό στα σύνορα από την πρώτη κιόλας στιγμή, δεν δίστασε να κλείσει -όσο ερμητικά γίνεται- τα σύνορα σε στεριά και θάλασσα, ανέστειλε για έναν μήνα το δικαίωμα υποβολής ασύλου, ζήτησε τη συνδρομή της Frontex για να αναπτύξει ευρωπαϊκή ομάδα φύλαξης των συνόρων, διαφώνησε με τη δήλωση στήριξης του ΝΑΤΟ για την Τουρκία και υιοθέτησε το δόγμα της πάσης θυσίας φύλαξης των συνόρων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του επιμένει ότι η Κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο. Θα ήταν πιο τίμιο αν έλεγε απλώς ότι δεν συμφωνεί με το συγκεκριμένο σχέδιο. Γιατί δεν συμφωνεί. Δεν συμφωνούσε ποτέ με την αποφασιστική φύλαξη των συνόρων. Όχι επειδή οι συριζαίοι είναι εθνοπροδότες. Κάθε άλλο. Αυτός ο φανατικός λόγος κατά του ΣΥΡΙΖΑ αγγίζει τα όρια της γελοιότητας. Δεν συμφωνούσε, πολύ απλά διότι θεωρούσε ανέκαθεν ότι οι μετανάστες δεν συνιστούν απειλή. Αυτές τις απόψεις εκφράζει ακόμη ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. «Με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες θα ζήσουμε μαζί» αναφέρει ακόμη και σήμερα σε ανακοίνωσή της η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και βάζει για γαρνιτούρα τα κλισέ περί «ρατσισμού» και «ακροδεξιού κατήφορου».

Ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι αυτή είναι η ιδεολογική μήτρα του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι αυτές οι απόψεις -κυρίαρχες στον ΣΥΡΙΖΑ- δεν απηχούν τις απόψεις τις κοινωνίας. Ουδείς θεωρεί ότι είναι ακροδεξιός κατήφορος το να προστατεύεις τα σύνορά σου από τον ακήρυχτο πόλεμο που διεξάγει ο Ερντογάν. Η ηγεσία του κόμματος κατανοεί ότι η ιστορική θέση του είναι αντίθετη με αυτό που θέλει η κοινωνία, διστάζει όμως και να βάλει χέρι στους συντρόφους του 3%. Πιθανόν θεωρώντας ότι θα χάσει τον κομματικό μηχανισμό της.

Αυτό εξηγεί και τη σιωπή του κου Τσίπρα και την αμηχανία των στελεχών του αλλά και την αδυναμία να πουν έναν καλό λόγο για τους ανθρώπους που φρουρούν τα σύνορα της πατρίδας μας. Είναι κατανοητό πως στη συγκεκριμένη συγκυρία η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολη και η κωλοτούμπα δυσκολότερη από ποτέ…

Facebook Comments