Μπορούμε να το πούμε: Δεν θέλουμε να γίνουμε Σουηδία

Τα κρούσματα μειώνονται, ο καιρός βελτιώνεται και οι πολίτες αρχίζουν να κουράζονται από την καραντίνα, τώρα ξεκινούν τα δύσκολα, η χαλάρωση μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, ενώ φτάνει η ώρα της συζήτησης για την σταδιακή αναστολή των μέτρων και της επανάκαμψης της οικονομίας.

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν συμπολίτες μας που έχουν μείνει στον αέρα, δεν έχουν λάβει κανένα επίδομα, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι νέοι που σχεδόν οι μισοί εργάζονται ή έχουν εργαστεί σε καθεστώς μαύρης εργασίας.

Δεν είναι όλα ρόδινα η μάχη με την πανδημία πέρα από τις απώλειες ανθρώπινων ζωών θα φέρει και ασφυξία σε χιλιάδες πολίτες που προσπαθούσαν να πάρουν μια πρώτη ανάσα μετά από μια γεμάτη δεκαετία κρίσης. Η ύφεση είναι βέβαιη καθώς και η αύξηση της ανεργίας.

Από τα θετικά που κρατάμε στην πρώτη αυτή φάση της μάχης με την πανδημία γιατί τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα, είναι ότι οι ανθρώπινες ζωές μπήκαν πάνω από την οικονομία. Εκεί που κάποτε κάποιοι έλεγαν, αν έχεις λεφτά πάρε το αεροπλάνο και πήγαινε Λονδίνο ή Νέα Υόρκη η Ελλάδα έγινε το θετικό παράδειγμα, ο τόπος που σε αυτή την φάση όλοι θα προτιμούσαν.

Αυτή είναι η πιο σημαντική παρακαταθήκη αυτής της μετωπικής σύγκρουσης με τον ιό, δεν θέλουμε να γίνουμε Σουηδία γιατί παρά τα χιλιάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, ευτυχώς εδώ εκτός από ελάχιστους κανείς άλλος δεν βάζει τις αγορές πάνω από τις ζωές. Εδώ δεν επικράτησαν ποτέ τοποθετήσεις, διαγενεακού χάους που να υποστηρίζουν αβίαστα ότι πρέπει να χαθούν ζωές ηλικιωμένων για να μην παγώσουν θέσεις εργασίας για τους νεότερους.

Από αυτή την τεράστια κρίση αναδείχθηκε περίτρανα και χωρίς αμφισβήτηση από κανέναν πια, ότι το δημόσιο σύστημα υγείας είχε κατακρεουργηθεί την τελευταία δεκαετία και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο πια να μην ενισχυθεί, να μην γίνει προτεραιότητα.

Ο Bernard Henry Levy από τους πιο διάσημους διανοούμενους της Ευρώπης μιλώντας για την ανάγκη αποφυγής μιας «πανδημίας της απελπισίας» και κλείνοντας έτσι το μάτι σε όσους υποστηρίζουν ότι παρά την πανδημία πρέπει να ανοίξουν ξανά μαγαζιά και επιχειρήσεις, αποδεικνύει ότι έχει μείνει σε μια άλλη εποχή.

Πράγματι η ανθρωπότητα πέρασε από πανδημίες χωρίς να παγώσει τα πάντα, χάθηκαν όμως χιλιάδες ζωές χωρίς να εξαντληθεί κάθε περιθώριο να σωθούν. Σήμερα η ανθρώπινη ζωή έχει πολύ μεγαλύτερη αξία, ο στόχος της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου, η αύξηση του μέσου όρου ζωής αποτελούν βασικά κριτήρια για την εξέλιξη του κοινωνικού κράτους των δυτικών κρατών.

Ο αντίπαλος είναι αόρατος, η πανδημία δεν έχει χρονικό ορίζοντα και οι ζωές μας σίγουρα μετά από αυτήν δεν θα είναι όπως πριν, η κύρια μάχη όμως είναι μια και επίσης δεν έχει κριθεί ακόμα, να επικρατήσουν οι δυνάμεις που βάζουν πάνω από την οικονομία την ανθρώπινη ζωή. Και τώρα πια, στη μέση αυτής της μάχης, ας μην φοβόμαστε να το πούμε, δεν θέλουμε να γίνουμε Σουηδία, είμαστε πολύ πιο πίσω οικονομικά, έχουμε όμως στο επίκεντρο την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Για πολλά χρόνια, πολλοί «φιλόσοφοι» προσπάθησαν να πείσουν ότι η Ελλάδα είναι για πέταμα, αποδεικνύεται κάθε φορά το αντίθετο. Ας μην χάσουμε ότι χτίσαμε μέχρι σήμερα με θυσίες, με τις δυσκολίες του εγκλεισμού, με απώλειες, με ρίσκα.