Άρτος και θεάματα…

Και τι θεάματα δηλαδή, να βλέπει η μάνα και του παιδιού να μην δίνει…

Θεάματα πολλά και πολυποίκιλα, θεάματα για μεγάλη υπομονή εδώ που τα λέμε, όντως μόνο θεάματα είναι, γιατί από άρτο αφήστε το καλύτερα, σε λίγο θα μας πουν πως για να ζυμώσουμε το ψωμάκι του θεούλη θέλουμε σαράντα υλικά, όπως τα σαράντα κύματα, όπως ο Αλή μπαμπάς και οι σαράντα κλέφτες ένα πράμα…

Τα τελευταία κάμποσα πολλά χρόνια η αλήθεια είναι, ότι έχουμε κατακλυστεί από παντός είδους μαγειρέματα, τα πραγματικά, γιατί υπάρχουν και τα πολιτικά μαγειρέματα, αλλά γι αυτά θα πούμε μιαν άλλη φορά.

Όρθια, καθιστά, ξαπλωτά, εποχιακά, παρά θίν΄ αλός, βουκολικά, παγκοσμιοποιημένα, μόνο Ελληνικά δεν έχουμε και να τάχουμε, είναι τόσο φτιασιδωμένα που ούτε καν τους φαίνεται…

Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτήν την ξενομεγαλομανία που αναβλύζουν οι κουζίνες του θεάματος, γιατί βρε παιδιά η δική μας κουζίνα τι έχει; μια χαρά κουζίνα είναι, ευάερη, ευήλια, με τα σέα της, τα μέα της, τα χρώματά της, τις ξεχωριστές της γεύσεις, τις μυρωδιές της…

Αν περπατήσεις μέσα στα στενά δρομάκια με τα καλντερίμια που απέμειναν, «θ ακούσεις» ναι θ ακούσεις, στην Κρήτη δεν λένε μύρισα, λένε άκουσα την μυρωδιά, μυρωδιές που θα σε ταξιδέψουν, τους δικού μας τόπου, αυτού με την μυρωδιά της τριμμένης ντομάτας και του κρεμμυδιού που τσιγαρίζεται, του λαδιού που μας θρέφει, των δεκάδων λαχανικών, των κήπων μας, των παραδοσιακών συνταγών στα τεφτέρια των γιαγιάδων μας, θα γευτείς την δική μας κουζίνα, που ενώνει ανθρώπους, φιλίες, οικογένειες, αυτή είναι η  Ελληνική κουζίνα και μ αυτήν θα πορευόμαστε…

Γιατί εμείς δεν θέλουμε μόνο θεάματα, εμείς θέλουμε και άρτο βρε αδερφέ, γιατί νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, χορεύει;

Το ψωμί είναι κύριο συστατικό του καθημερινού μας τραπεζιού, αν παρατηρήσετε τι ποσότητες αγοράζονται σ ένα φούρνο κάθε μέρα, θα διαπιστώσετε ότι ο κόσμος τρώει πολύ ψωμί και έχει καταγραφεί ως «το φαγητό του φτωχού», εξ ου και τόσες παροιμίες γι αυτό, όπως λέει μια, «Ψωμί μη λείψει σπίτι μας και φούρνος μη καπνίσει»…

Μια πολυμελής οικογένεια θέλει ναχει το ψωμί της σε επάρκεια, ζήσανε πολλές γενιές με ψωμί κι ελιά, με βρεγμένο ψωμί και ζάχαρη, με ψωμί, πελτέ ντομάτας και λαδάκι, με βρεγμένο ψωμί λάδι και ρίγανη κι όμως τότε είμαστε πιο ευτυχισμένοι από σήμερα, πιο υγιείς και σαφώς πιο αδύνατοι κι ας λένε ότι το ψωμί παχαίνει, όλα τ άλλα μας παχαίνουν, το φαγητό απ έξω με αγνώστου προέλευσης υλικά, η ποσότητα και οι συνδυασμοί μεταξύ τους φυσικά.

Όταν φύγαμε απ τα Φάρσαλα, τελευταίο σταθμό των μεταθέσεων του πατέρα μου ανά την Ελλάδα κι ήρθαμε στην Αθήνα, το πρώτο πράγμα που έκανε ο μπαμπάς μου, ήταν να πει στην σπιτονοικοκυρά μας στα Φάρσαλα να μας στέλνει το δικό της αλεύρι σε τσουβάλι, μετά πήγε αμέσως στην οδό Αθηνάς να παραγγείλει ειδικές ανοξείδωτες, μακρόστενες φόρμες ψωμιού, επειδή η μαμά μου ζύμωνε και τα στέλναμε στον φούρνο για ψήσιμο, έτσι το ψωμί για μας τους πέντε στην οικογένεια, ήταν σε επάρκεια, με υπέροχο αλεύρι του Θεσσαλικού κάμπου, ζυμωμένο απ την μανούλα μου και φυσικά πολύ οικονομικότερο από του να το αγοράζαμε σε καθημερινή βάση.

Στην Κρήτη με τα χρόνια, έμαθα να τρώγω και παξιμάδι, υπέροχα παξιμάδια λογιών λογιών, φτάζυμα, κρίθινα, ολικής, κουλούρες, απ όλα, το παξιμάδι και το ψωμί είναι κύριο μέρος του καθημερινού τραπεζιού για την οικογένεια.

Μια λοιπόν απ την μαμά μου, μια από την μεγάλη δασκάλα της διατροφής μας την Κρήτη, τα ψωμιά και τα παξιμάδια φτιαγμένα στο σπίτι ποτέ δεν λείπουν, είναι πολύ εύκολο δοκιμάστε το κι εσείς…

Στα δυο μου βιβλία με τίτλο «τι μαγειρεύουν πάλι αύριο μου λέτε;» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, θα βρείτε κείμενα, προγράμματα και συνταγές της καθημερινότητάς μας…