Ζούμε σε πραγματικά ενδιαφέροντες καιρούς, όπως λέει κι εκείνη η παλιά κινέζικη κατάρα. Ενώ γύρω μας σοβεί μια τρομερή οικονομική κρίση που κάθε μέρα διαπιστώνουμε ότι δεν θα ναι διόλου πρόσκαιρη, το πολιτικό σκηνικό παίρνει φωτιά με ιστορίες του παρελθόντος. Δεν είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να μας συμβεί αυτή την δραματική περίοδο με τα κλειστά μαγαζιά και τις έρημες τουριστοπόλεις. Ακριβώς την ώρα που η εθνική συσπείρωση είναι πιο απαραίτητη από ποτέ, μια αποφορά από το παρελθόν έρχεται να γεμίσει τις οθόνες μας με αντιθεσμικές λειτουργίες, παρακρατικές μεθοδεύσεις και διχαστικές αντιπαραθέσεις.

Η ύφεση του δεύτερου τριμήνου ήταν 16%, ποσοστό που δεν ξαναγνωρίσαμε ούτε θα ξαναζήσουμε, όμως η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται από υλικά παρακολουθήσεων και φρικαλέες μεθοδεύσεις πρώην υπουργών, πρωτοφανείς για ανεπτυγμένη και δημοκρατική χώρα. Η πολιτική αντιπαράθεση οδηγείται στα άκρα, με ειδικά δικαστήρια να προβάλλουν στο βάθος του τούνελ. Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για ικανοποιήσει μια χιονοστιβάδα αιτημάτων από ετοιμόρροπες επιχειρήσεις και ανασφαλείς εργαζόμενους. Όσο καλά κι αν κάνει την δουλειά, τελικά λίγα πράγματα θα καταφέρει, οι ανάγκες ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητες.

Η δε αντιπολίτευση, αυτοπαγιδευμένη στις παλιότερες υπόγειες και απαράδεκτες ενέργειες της που τώρα αποκαλύπτονται, δεν έχει άλλη γραμμή άμυνας από το να δυναμιτίσει κάθε συναίνεση. Αρνείται την αντικειμενικότητα και την παγκοσμιότητα της κρίσης σαν να μην υπάρχει κορονοϊός, ξαναθυμάται τα μαγκάλια και τις λιποθυμίες όπως την περίοδο του 2012-14 και καταγγέλλει την ύπαρξη νέου «βρώμικου ‘89» εναντίον της, αν είναι δυνατόν… Σε μια περίοδο που θα χρειαζόταν η συστράτευση όλων των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, ο πολιτικός διχασμός και μια αίσθηση γενικότερης σήψης σκεπάζει την χώρα.

Βεβαίως η κυβέρνηση δείχνει ακόμα να κρατά γερά το τιμόνι, παρά τα ταραγμένα νερά στα οποία πορεύεται η χώρα. Υπάρχει πολιτική σταθερότητα κι αυτό είναι καλό. Η πολιτική κρίση δείχνει να κτυπά μονομερώς την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά τίποτα δεν προεξοφλεί ότι τα πράγματα θα συνεχιστούν έτσι επ’ αόριστον. Η οικονομική κρίση, έστω κι αν οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες αργά ή γρήγορα θα δημιουργήσει και πολιτικά αποτελέσματα. Η κυβέρνηση επιβάλλεται να μεριμνήσει ακόμα περισσότερο για όσους πλήττονται, αλλιώς θα περάσει κακό χειμώνα κι αυτή και η χώρα. Η δε αντιπολίτευση, καλά θα κάνει να ξεκαθαρίσει το γρηγορότερο τις τάξεις της από τα βαρίδια που σέρνει, για να μπορέσει να συμβάλλει παραγωγικά στο ξεπέρασμα της κρίσης.

Αυτό που ζούμε σήμερα, μια πανδαισία μυστικών ηχογραφήσεων, ανήκουστων διαλόγων, αλληλοκατηγοριών και πολιτικής έντασης, δεν είναι ούτε αυτό που χρειαζόμαστε ούτε αυτό που μας αξίζει μετά τον υποδειγματικό τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας. Και κυρίως δεν είναι αυτό που μας προετοιμάζει ως χώρα και ως λαό για την ανάκαμψη, μετά το σκληρό δεύτερο εξάμηνο του 2020.

Facebook Comments