Η στήριξη του θεάτρου στην κρίση που προκαλεί ο κορωνοϊός είναι ένα στοίχημα που για να κερδηθεί απαιτείται τόλμη, σοβαρότητα και ειλικρίνεια. Αν λείψει κάτι από όλα αυτά, η καταστροφή που θα επιφέρει η σημερινή κρίση στον κόσμο του θεάτρου θα είναι μη αναστρέψιμη και η διάρκειά της δε θα εξαρτάται πια μόνο από την εξάλειψη της πανδημίας. Δυστυχώς φαίνεται ότι αυτό δεν έχει γίνει αντιληπτό  από όλους.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, την περασμένη εβδομάδα μια ομάδα θεατρικών παραγωγών έστειλαν μια επιστολή στο ΥΠΟΙΚ με την οποία ζητούν επιχορήγηση των κενών θέσεων από την Πολιτεία με 7 ευρώ ανά θέση, δηλαδή όσο είναι το 1/3 της αξίας της τιμής του ελάχιστου εισιτηρίου για το κοινό.

Στην επιστολή τους καταθέτουν συγκεκριμένα στοιχεία και με βάση αυτά κάνουν και τον υπολογισμό της επιχορήγησης που θα πρέπει να δοθεί ζητώντας 20.580.000 ευρώ για έξι μήνες λειτουργίας των θεάτρων. Πώς βγαίνει αυτό το ποσό; Βάσει του τζίρου που κάνουν – σύμφωνα με τους υπογράφοντες – τα 150 θέατρα της Αθήνας. Ποιος είναι αυτός ο τζίρος, για 6 μήνες (24 εβδομάδες); 123.480.000 ευρώ!

Γνωρίζαμε ότι το θέατρο είναι μια ακριβή υπόθεση – έστω κι αν αυτό δεν φαίνεται πάντα στις παραστάσεις που ανεβαίνουν στην Αθήνα – αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι οι θεατρικοί παραγωγοί έχουν τόσο υψηλή συμβολή στο ΑΕΠ της χώρας. Αν έχουν τόσο μεγάλο τζίρο, τότε θα πρέπει να έχουν και αντιστοίχως μεγάλα έξοδα και βέβαια υψηλή συμμετοχή στα φορολογικά έσοδα της χώρας στην προ του κορωνοϊού περίοδο.

Πολύ λογικά ο ΣΕΗ (Σύνδεσμος Ελλήνων Ηθοποιών), όταν πληροφορήθηκε την επιστολή και το αίτημα για επιχορήγηση 123.480.000 για έξι μήνες, έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο βασικός μισθός ενός ηθοποιού θα πρέπει να διαμορφωθεί στα 1200 ευρώ μηνιαίως, αφού οι ηθοποιοί συνεισφέρουν με τη δουλειά τους τόσο μεγάλο ποσό στους θεατρικούς παραγωγούς. Επίσης πολύ λογικά τα Υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας δέχονται πιέσεις να ελεγχθούν οι εταιρίες θεατρικών παραγωγών, ώστε να διαπιστωθεί η τεράστια ζημιά που παραδέχονται οι παραγωγοί στην επιστολή τους. Πράγμα που μπορεί να προκύψει από τον έλεγχο του τζίρου του 2019, του 2018 και του 2017. Έκαναν όντως τα 150 θέατρα της Αθήνας τζίρο περί τα 125 εκ. ευρώ το εξάμηνο;

Στη φάση που βρίσκεται η Οικονομία μας, είναι όντως αναγκαία η στήριξη αυτών που πλήττονται. Μόνο που με τη λογική της επιδότησης των άδειων θέσεων και μάλιστα πάνω στη βάση ενός τζίρου, εμπνευσμένου από τη γνωστή φράση του Τσαρούχη «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις», μπορούν να διεκδικήσουν μερικά εκατομμύρια και οι εστιάτορες που έχουν κενές θέσεις και οι ιδιοκτήτες μπαρ και αυτοί που έχουν μια καφετέρια και όποιος άλλος είναι υποχρεωμένος να εφαρμόζει τα περιοριστικά μέτρα της πανδημίας, Κατανοητή η βοήθεια στη σπορά της πνευματικής τροφής που είναι το θέατρο και όλοι όσοι το υπηρετούν. Αλλά ας γίνει αντιληπτό από όλους ότι η βοήθεια έχει στόχο να συνδράμει στο ξεπέρασμα της κρίσης όχι και όχι να καλύψει τα σπασμένα αναδρομικά. Διότι τότε δε θα μιλάμε για επιχορήγηση θέσεων αλλά για επιχορήγηση πονηρών προθέσεων. 

Facebook Comments