«Από το αρχαίον Ελληνικόν κάλλος, τελικά μας απέμεινε μόνον ο κάλος»…

Μιλούσαμε αλλά μας ειρωνεύονταν…

Μιλούσαμε και μας κορόιδευαν…

Μιλούσαμε και μας έλεγαν φοβικούς…

Μιλούσαμε για κανόνες προστασίας και εκείνοι για συνωμοσίες…

Μας έλεγαν για την οικονομία ότι βουλιάζει και την ίδια στιγμή έκαναν ότι είναι δυνατόν για να διαλυθεί τελείως…

Το ότι υπάρχει πρόβλημα εγκεφαλικής ουσίας το γνώριζα, το ότι είναι σε τόσο μεγάλη έκταση ομολογώ ότι δεν το περίμενα…

Ωραία λοιπόν, συνεχίστε να χορεύετε, να συνωστίζεστε, να κάνετε πάρτι, να λειτουργείτε σαν να είναι το τελευταίο σας καλοκαίρι και που ξέρετε… μπορεί και να το πετύχετε, μόνο που θα μας πάρει όλους ο διάολος κι εμείς δεν θα φταίμε σε τίποτα…

Διαλύστε τα όλα, την υγεία, την οικονομία, την χώρα, διαλύστε τα όλα για ένα μπιτσόμπαρο, για ένα ορθάδικο, για τα πάρτι σας, για τα πανηγύρια σας, τους αγίους και τις λιτανείες σας, διαλύστε τα όλα κι όταν όλα θα έχουν διαλυθεί, με το θράσος που σας διακρίνει, θα κατηγορείτε κάποιους από μας, την επιστημονική επιτροπή, την κυβέρνηση ότι δεν σας φροντίσαμε καλά και δεν σας προστατεύσαμε….

Η πραγματική απειλή δυστυχώς, δεν είναι η απειλή του κορωνοιού μόνο, αλλά η έλλειψη εγκεφαλικής ουσίας και αν κάτσει κάποιος να σκεφτεί το μεγαλείο των προγόνων μας σε μια πρώτη φάση θα πρέπει να μελαγχολήσει , σε μια δεύτερη ν αρχίσει να προβληματίζεται.

Τι είδους αλλαγές και μεταλλάξεις έχει υποστεί αυτός ο λαός ανά τους αιώνες, για να φτάσει στο σημείο να του λες πιο είναι το καλό του κι αυτός να πηγαίνει κατευθείαν εκεί που είναι το κακό του;

Αλήθεια τι μπορεί να είναι πιο δυνατό κίνητρο από την προάσπιση της σωματικής και πνευματικής υγείας; τι μπορεί να είναι αυτό που κάνει τον Νεοέλληνα τόσο ανεύθυνο, επιπόλαιο, να τα γράφει όλα στα παλαιότερα των υποδημάτων του, να έχει σταματήσει να παράγει και να τα θέλει όλα έτοιμα, να έχει πάψει να ενδιαφέρεται για την γη του και τον πλούτο που μπορεί να του προσφέρει και να αναλώνεται σε μαγκιά, φραπέ, ποτάρες, αμάξια και φιγούρα…

Οι δείκτες κάθε είδους παραβατικότητας, των νεκρών της ασφάλτου και της παχυσαρκίας, αρκούν και μόνο για να καταλάβει κανείς ότι ο Νεοέλληνας δεν σέβεται τον εαυτό του πρωτ απ όλα και μετά την χώρα και τους συμπολίτες του.

Σ αυτή την πολύ σοβαρή κατάσταση  της παγκόσμιας πανδημίας του κορωνοιού, ο τρόπος αντιμετώπισης της δυστυχώς από την μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στην χώρα μας και κυρίως των νέων, μου δίνει την ευκαιρία να φέρω στο μυαλό μου δυο πράγματα που μου έλεγε όταν ήμουνα  μικρή ο αδελφός μου ο Χρήστος, το πρώτο, ότι «το κεφάλι το έχουμε για να σκεφτόμαστε και όχι για να το χτενίζουμε μόνο» και το δεύτερο, ότι «από το αρχαίον Ελληνικόν κάλλος, τελικά μας απέμεινε μόνον ο κάλος»!!