Το ερώτημα του τίτλου είναι σκληρό, αλλά είναι απολύτως έτσι. Για πόσο ακόμα η Τουρκία θα κοροϊδεύει τη Γερμανία με τη συναίνεση της; Για πόσο ακόμα και, για απολύτως ωφελιμιστικούς λόγους, η Γερμανία θα μπλοκάρει μια πιο σκληρή ευρωπαϊκή στάση απέναντι στην Τουρκία, μένοντας σε μια εικόνα της γείτονος που έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό;

Αυτά είναι ερωτήματα που ανακύπτουν όλο και πιο έντονα στην Αθήνα. Δεν είναι ένας υφέρπων αντιγερμανισμός-όχι ότι η Γερμανία είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη Γερμανία έτσι και αλλιώς. Ακόμα, όμως, και άνθρωποι που παραδοσιακά είχαν καλές σχέσεις με τη Γερμανία αδυνατούν να δικαιολογήσουν τις κινήσεις του Βερολίνου στη σκακιέρα. Είναι σαφές, όπως έλεγε στη στήλη ανώτερη διπλωματική πηγή, ότι η γερμανική κατευναστική πολιτική δίνει στον Ερντογάν την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να κάνει τα πάντα και να μην έχει καμία συνέπεια. Και, όταν λέμε συνέπειες, εννοούμε οικονομικές, από αυτές που θα τσούξουν την Τουρκία σε μια περίοδο που δοκιμάζεται η οικονομία της. 

Το Βερολίνο, όμως, φαίνεται πως έχει αποφασίσει να νομίζει ότι η Τουρκία είναι ανοιχτή για διάλογο και αποκλιμάκωση. Αυτό είπε ο Ερντογάν στη Μέρκελ και, αντί για διάλογο, παρέτεινε τη NAVTEX. Τώρα, ο Μαας κομίζει μια πρωτοβουλία αποκλιμάκωσης, μπας και επανεκκινήσουν οι διερευνητικές επαφές, και την ίδια ώρα ο Ερντογάν κατηγορούσε την Ελλάδα ότι θα είναι υπεύθυνη για ό,τι συμβεί στο πεδίο και προσέθετε ότι το επόμενο διάστημα θα έχει νέα από την Ανατολική Μεσόγειο.

Κάποιος Γερμανός αναλυτής έλεγε ότι η γερμανική εξωτερική πολιτική είναι σαν τάνκερ: στρίβει πολύ καλά. Ίσως θα ήταν σκόπιμο να επιταχύνει, πριν υπάρξει ατύχημα. 

Ο εξ απορρήτων

Facebook Comments