Μαξίμου ακούει;

Η κυβέρνηση διαχειρίζεται εδώ και καιρό, τρεις διαφορετικές  κρίσεις ταυτόχρονα εκ των οποίων η μία, η πανδημία του Covid 19 είναι παγκόσμια.

Ως προς το σκέλος της κρίσης που αφορά στην διαχείριση της κεντρικής κυβέρνησης με βάση τις εισηγήσεις των ειδικών, στην Ελλάδα η πρώτη φάση της πανδημίας, αντιμετωπίστηκε με εξαιρετικό- το τονίζω εξαιρετικό -δείκτη αποτελεσματικότητας και ως προς τον περιορισμό της εξάπλωσης και ως προς τον αριθμό των θυμάτων του Covid 19. Τυχαία; Είχαμε μήπως υποδομές ή μηχανισμούς που παραδοσιακά δουλεύουν με ακρίβεια ρολογιού; Είχαμε κραταιό σύστημα δημόσιας Υγείας;  Όχι βέβαια … Αυτό συνέβη για μια σειρά από λόγους που δεν είναι της παρούσης, αλλά κυρίως επειδή το brain storming, οι εισηγήσεις και οι αποφάσεις,  υλοποιήθηκαν και γρήγορα επιχειρησιακά και επικοινωνήθηκαν εξαιρετικά και υιοθετήθηκαν καθολικά από τους πολίτες. Η κυβέρνηση στην πρώτη φάση ενήργησε σαν ένα ολιγάριθμο, συντονισμένο και επαγγελματικά άρτιο crisis management team. Αλλά επειδή κάθε θαύμα τρεις μέρες σ αυτόν τον τόπο, την επιτυχή διαχείριση δεν ακολούθησε μια εξίσου επιτυχημένη post crisis συνέχεια. Και αυτό για να είμαστε ξεκάθαροι επιτέλους, οφείλεται στο «άνοιγμα» όχι της κοινωνίας, όχι του τουρισμού και της οικονομίας, αλλά στο άνοιγμα  του crisis management team.

Αυτό που δεν κατάλαβε το επιτελείο του Μαξίμου είναι ότι η όποια αρχική ομάδα, υποχρεωτικά κι όχι …..προαιρετικά, παραμένει ίδια: δεν αλλάζει, δεν διευρύνεται, δεν αποδομείται, δεν χαλαρώνει, δεν αλλάζει ρόλους στην πορεία, δεν …..γενικώς. Όπου και αν χρειάζεται αυτή η στενή ομάδα, συνεργάζεται με άλλα κυβερνητικά στελέχη για να εξετάσουν από κοινού συγκεκριμένα θέματα, να δώσουν λύσεις κλπ αλλά δεν μεγαλώνει, δεν διευρύνεται επί της αρχής. Γιατί; Διότι διαλύεται! Τόσο απλά… Διότι σεβαστή η γνώμη όλων των πολιτικών στελεχών αλλά δεν συναποφασίζουν σε μια κρίση όλοι οι επικεφαλής τμημάτων μιας επιχείρησης πόσο μάλλον μιας κυβέρνησης. Διότι σεβαστή η γνώμη όλων των ειδικών επιστημόνων αλλά δεν επικοινωνούνται τα βασικά μηνύματα προς την κοινή γνώμη από πολλούς. Διότι σεβαστή η επιμέρους ανησυχία ή η επιμέρους  ανεμελιά ενός επαγγελματικού κλάδου αλλά δεν μπορεί να καθορίζει πολιτικά τις κεντρικές αποφάσεις. Διότι σεβαστή η θεωρητικά τέλεια ιδέα του καθενός σε ένα υπουργικό συμβούλιο για να γίνει το α ή το β αλλά είναι το CMT μιας κυβέρνησης, όπως το έχει διαμορφώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός αυτό που θα προκρίνει ή θα απορρίψει τις «ιδέες» όχι το υπουργικό συμβούλιο.

Αυτή η προφανής άγνοια κινδύνου και το «άνοιγμα» σε ευρύτερους κύκλους αποφάσεων και επικοινωνίας, έγινε διότι κάποιοι πίστεψαν ότι δεν υπάρχει λόγος post crisis διαχείρισης. Ότι νάναι όποιος νάναι όπως νάναι, διότι στο μυαλουδάκι τους τα δύσκολα είχαν περάσει και γιατί στο μυαλό του Μαξίμου που ήξερε ότι τίποτε δεν είχε περάσει, δεν φάνηκε κακή ιδέα η διευρυμένη προς κάθε κατεύθυνση διαχείριση μετά τον Ιούνιο -Ιούλιο. Έτσι σήμερα και  ενώ η Ελλάδα παραμένει μια από τις καλύτερες χώρες από κάθε πλευρά σε σχέση με την πορεία του Covid 19 μετά την άρση του γενικού lock down, (μπείτε στον κόπο να δείτε τα στοιχεία) η εικόνα είναι …..η αντίθετη και επικρατεί ένα κομφούζιο. Υπάρχει λόγος για μια τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικότητας άραγε;