Η γεροντική άνοια της (αμόρφωτης) Αριστεράς!

Του Θανάση Κ. Ενόχλησε πολύ την Αριστερά (και κάτι φιλελέφτ ψευτοδιανοούμενους), η προβολή της μορφής της Παναγίας στο κτίριο της Βουλής.

(Για τέσσερα ολόκληρα δευτερόλεπτα!)

Λόγω της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων, που γιορτάζεται ανήμερα στα “Εισόδια της Θεοτόκου”…

* Πρώτη παρατήρηση: ένα κομμάτι της ελληνικής ελίτ, αριστερής προέλευσης (όχι όλοι οι Αριστεροί) και φιλελεύθερων προτιμήσεων (όχι όλοι οι Φιλελεύθεροι) – αλλά χωρίς καμία σχέση με τις ιστορικές αναζητήσεις της Ελληνικής Αριστεράς, ούτε με την μεγάλη Φιλελεύθερη παράδοση – προσπαθεί να εκριζώσει κάθε στοιχείο ταυτότητας από την ελληνική κοινωνία… 

Τους ενοχλούν τώρα και οι απλές αναφορές σε θρησκευτικά σύμβολα.

–Μπερδεύουν τη διάκριση Κράτους-Εκκλησίας με την κατάργηση κάθε θρησκευτικού στοιχείου.

–Μπερδεύουν την “ανεξιθρησκία” (δηλαδή την ελευθερία άσκηση του θρησκεύεσθαι χωρίς διακρίσεις) με την “καθεστωτική αθεΐα”.

–Μπερδεύουν το “κοσμικό κράτος” με το άθρησκο κράτος.

Έχουν ένα μικρό πρόβλημα βέβαια:

Το Ελληνικό Σύνταγμα έχει στην προμετωπίδα του την ιστορική φράση:

Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος…

Το προοίμιο αυτό υπάρχει σε όλα τα Ελληνικά Συντάγματα από το πρώτο της Επιδαύρου (1822). (Στην πραγματικότητα η αναφορά στην Αγία Τριάδα εμφανίζεται  για πρώτη φορά μετά την Εθνοσυνέλευση του Άστρους Κυνουρείας, το 1823, όταν το Σύνταγμα της Επιδαύρου διατυπώθηκε πλήρως… )

Η ίδια φράση περί Αγίας Τριάδος στο Προοίμιο, επανελήφθη και στο  Σύνταγμα του 1927 της Τροιζήνας…

Στην αρχική του μορφή της δεν περιλάμβανε την λέξη «ομοουσίου» – αυτή προστέθηκε αργότερα. Αλλά η επίκληση της “Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδας” υπήρχε από την αρχή…

Η μόνη περίπτωση όπου δεν υπάρχει η επίκληση της Αγίας Τριάδος ήταν στο Κατοχικό Σύνταγμα της «Ελληνικής Πολιτείας», επί Ναζί.

Που εξαφανίστηκε όταν έφυγαν οι κατακτητές…

* Έχουν κι ένα ακόμα πρόβλημα:

Το Τρίτο άρθρο του Συντάγματος, προβλέπει σαφώς:

“Επικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό…” 

Αυτό σημαίνει ότι η αναφορά σε θρησκευτικούς συμβολισμούς είναι απολύτως συμβατή με τη συνταγματική μας τάξη.

Όλα αυτά είναι λυμένα από χρόνια…

* Αλλά σαφείς αναφορές στη θρησκεία και τα θρησκευτικά σύμβολα προβλέπονται στην συνταγματική τάξη μιας σειράς χωρών και πέραν της Ελλάδας. Όπως για παράδειγμα στην Ιρλανδία, την Πολωνία (μετά την πτώση του Κομμουνισμού) και το Ισραήλ. Οι δύο από τις τρείς, είναι Ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Και οι τρείς θεωρούνται χώρες με μεγάλες αναπτυξιακές επιδόσεις τις τελευταίες δεκαετίες.

* Επίσης, υπάρχουν πολλές Ευρωπαϊκές χώρες – θεωρούμενες σύγχρονες και “ώριμες” δημοκρατίες – που δεν προβλέπουν ρητά της θρησκεία τους στο Σύνταγμά τους, έχουν ωστόσο στο εθνικό τους σύμβολο – δηλαδή στη σημαία τους – τον Χριστιανικό Σταυρό: Παραδείγματα, η Δανία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Ελβετία και βεβαίως η Βρετανία (της οποίας η σημαία αποτελείται από σύνθεση Τριών Σταυρών, του Αγίου Γεωργίου για την Αγγλία, του Αγίου Ανδρέα για τη Σκωτία και του Αγίου Πατρικίου για την Ιρλανδία).

Ενώ κάποιες ακόμα όπως η Ισπανία, έχουν το Χριστιανικό Σταυρό, ως ενσωματωμένο Θυρεό στη σημαία τους…

Όλες αυτές τιμούν τη Χριστιανική παράδοσή τους, χωρίς να χαρακτηρίζονται «θεοκρατίες».

* Και φυσικά το άτυπο σύμβολο της μεγάλης Αμερικανικής Ομοσπονδίας (και επίσημο μέχρι το 1957) είναι το γνωστό: In God we Trust.

Που παραμένει χαραγμένο στο βασικό χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου…

Σε όλες αυτές τις χώρες, έγιναν κατά καιρούς διάφορες προσφυγές στα ανώτατα δικαστήριά τους, από διάφορους – κατά κανόνα άθεους – για να απαλειφθούν οι αναφορές στο Θεό, ή στα Χριστιανικά σύμβολα.

Απορρίφθηκαν όλες! Παντού…

Γιατί επικράτησε η άποψη ότι τα σύμβολα της “ιερότητας “είναι απαραίτητα σε μια σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα μάλιστα για τις δημοκρατίες, όπως είχε παρατηρήσει ο Φιλελεύθερος Αλέξης Ντε Τόκεβιλ ήδη από το 1835…

Ακόμα και Ευρωπαϊκές χώρες που έχουν (ουδέτερες) τρίχρωμες σημαίες (όπως η Γερμανία) ή σημαίες με έγχρωμες λωρίδες (όπως η Αυστρία) κυβερνώνται από Χριστιανοδημοκρατικά Κόμματα.

Πράγματι, η μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο σήμερα, το ΕΛΚ, έχει ως βάση της τα Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, που διακηρύσσουν ρητά την προσήλωσή τους “στις Χριστιανικές δημοκρατικές αξίες“!

Μη το πείτε αυτό του κ. Φίλη απότομα, και μας πάθει τίποτε…

* Μη του πείτε ακόμα ότι υπήρξαν και κράτη που απαγόρευαν ρητά κάθε αναφορά σε θρησκεία και σε θρησκευτικά σύμβολα. Αλλά δεν είναι παραδείγματα “προς μίμηση”. Είναι παραδείγματα “προς αποφυγήν”…

Τέτοιο κράτος ήταν η Αλβανία του Εμβέρ Χότζα. Που όταν κατέρρευσε, διαλύθηκε η χώρα, έφυγαν οι κάτοικοι τρέχοντας προς όλες τις κατευθύνσεις – και χρειάστηκαν τρείς δεκαετίες περίπου για να συνέλθουν από τη… δυσβάστακτη “κληρονομιά” που τους άφησε το «αθεϊκό καθεστώς»…

Και τα σοβιετικά καθεστώτα που επικράτησαν στην Ευρώπη μετά τον Πόλεμο και κατέρρευσαν όλα τέσσερις δεκαετίες αργότερα, αθεϊκά ήταν. Αλλά κανένας δεν τα “νοσταλγεί” σήμερα…

Η καθεστωτική αθεΐα δοκιμάστηκε τον προηγούμενο αιώνα. Και άφησε πίσω της εφιαλτικές αναμνήσεις…

Ούτε κι αυτό να το πείτε απότομα στον κ. Φίλη, και μας πάθει τίποτε…

* Μη του πείτε, επίσης, ότι στην Ελλάδα έγιναν μετά το 1974, τέσσερις συνταγματικές αναθεωρήσεις, δύο επί ΠΑΣΟΚ, μία επί ΝΔ και μία επί ΣΥΡΙΖΑ. Καμία δεν άλλαξε ούτε το Προοίμιο (όπου η Αναφορά στην Αγία Τριάδα) ούτε το Τρίτο άρθρο του Συντάγματος (όπου η αναφορά στην “Επικρατούσα Θρησκεία”)…

Γιατί άραγε; Γιατί δεν το σηκώνει ούτε η παράδοση ούτε η ιδιοπροσωπεία της Ελληνικής κοινωνίας. Κι όποιος θέλει να κυβερνήσει τους Έλληνες κόντρα στα  βαθύτερα πιστεύω τους, πρέπει να εφεύρει άλλο καθεστώς. Γιατί με Δημοκρατία δεν μπορεί…

Συμπέρασμα: Η Αριστερά όπως εμφανίζεται σήμερα, είναι ένα ακραίο ιδεολογικό ρεύμα! Ακραίο γιατί βρίσκεται σε μόνιμη αντίθεση με τον κορμό της λαϊκής παράδοσης και την ιστορική ταυτότητα της Ελληνικής κοινωνίας.

Ακραίο γιατί εξακολουθεί να εμμένει στον πρωτόγονο αντικληρικαλισμό της. Που κάποτε ήταν “παιδική αρρώστια” των επαναστατικών κινημάτων. Και τώρα έχει μετατραπεί σε “γεροντική άνοια” της αμετανόητης Αριστεράς. Που δεν διδάχθηκε τίποτε από τα λάθη της. Ούτε από τα εγκλήματά της.

Να πούμε ωστόσο, ότι η Ελληνική Αριστερά τουλάχιστον, τα είχε λυμένα τα ζητήματα αυτά. Για παράδειγμα ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος. Ο οποίος στο βιβλίο του “Η Γένεση και η διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού” αναγνωρίζει στην Ορθοδοξία σημαντικό ρόλο για τη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας. Αλλά και για τη διάσωση της γλώσσας…

Αλλά ακόμα και ο Ζαχαριάδης έγραφε πύρινα άρθρα υπογραμμίζοντας το “επαναστατικό εθνικό ρόλο” που έπαιξε η Ορθοδοξία στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ναι, και ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο “πολέμαρχος” Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ την εποχή του Εμφυλίου!

Πρόκειται για το περιβόητο άρθρο του “Ορθοδοξία” που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 7 Σεπτεμβρίου του 1945 στον (νόμιμο ακόμα τότε) “Ριζοσπάστη”, λίγο αργότερα στην “Κομμουνιστικά Επιθεώρηση” – και στη συνέχεια με διάφορες παραλλαγές σε άλλα αριστερά έντυπα.

Το ιστορικό αυτό άρθρο του Νίκου Ζαχαριάδη, αν το υπέγραφε σήμερα κάποιος, θα τον κατακεραύνωναν οι επίγονοί του Ζαχαριάδη ως… “ακροδεξιό θρησκόληπτο” ή ταλιμπάν! (αξίζει να το γκουγκλάρετε και να το διαβάσετε…)

Μόνο μη το πείτε στον Φίλη, θα πάθει τίποτα…

ΥΓ.1 Η Παναγία μόνο στην Ορθοδοξία είναι – κατά τη Βυζαντινή παράδοση – “Υπέρμαχος Στρατηγός”. Όλος ο Χριστιανικός κόσμος τη λατρεύει, αλλά μόνο σε μας έχει και “στρατιωτική” πλευρά.

Κι αυτό είναι μια αρχέγονη Ελληνική παράδοση: Οι Αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν την Αθηνά όχι απλώς ως Θεά της Σοφίας και προστάτιδα των τεχνητών (Εργάνη), αλλά και ως ακατανίκητη Πολεμίστρια.

Με πολεμικά κατορθώματα ανυπέρβλητα. Αυτή εξόντωσε τον ανίκητο Τιτάνα Εγκέλαδο στη Σικελία, κατά την διάρκεια της Τιτανομαχία.

Αυτή εξόντωσε το ακαταμάχητο Γίγαντα Πάλλαντα στη Γιγαντομαχία. Εξ ου και “Παλλάς Αθηνά”.

Κατά άλλη εκδοχή, η Αθηνά σκότωσε την φίλη της Παλλάδα στη Βόρειο Αφρική, όταν είχαν εμπλακεί οι δυο τους σε επικίνδυνες πολεμικές ασκήσεις! Και συντετριμμένη από τις τύψεις, πήρε την ασπίδα και το όνομά της, για να την τιμήσει…

Σε κάθε περίπτωση έχουμε μια θεά της Σοφίας, αλλά και Θεά Πολεμίστρια. Που την φοβόταν και ο Θεός του Πολέμου Άρης – κάτι τέτοιο είναι πολύ σπάνιο σε άλλες μυθολογίες.

Από την Θεά Αθηνά στην “Υπερμάχο Στρατηγό” πραγματώνεται μια ζωντανή Ελληνική παράδοση χιλιετιών. Κι αντί να είμαστε υπερήφανοι για την παράδοση αυτή, καθόμαστε και ασχολούμαστε με τις αντικληρικαλιστικές υστερίες διαφόρων αμετανόητων ημιμαθών της Αριστεράς (και όχι μόνο).

ΥΓ.2 Παρεμπιπτόντως, όταν η χώρα αντιμετωπίζει άμεσες και ανοικτές πολεμικές προκλήσεις από την Τουρκία, όπως συμβαίνει σήμερα, το να… διαμαρτύρονται κάποιοι γιατί τιμώνται επισήμως οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας με αναφορές στην “Υπέρμαχο Στρατηγό” ξεπερνά τα όρια της εμμονής.

Είναι μάλλον σοβαρότερο. Και πολύ χειρότερο…