Στην «ώρα του πρωθυπουργού» και την απάντηση του κ. Τσίπρα την επερώτηση της κ. Γεννηματά (31/7/2015) ειπώθηκαν αρκετά ενδιαφέροντα και χαρακτηριστικά για τον τρόπο σκέψης και για την ειλικρίνεια του κ. Πρωθυπουργού.

1.     Plan – B και «προνοητικότης»

Ακούγοντας τον κ. πρωθυπουργό, θα μπορούσε κάποιος να τον θαυμάσει για την υπευθυνότητα και προνοητικότητά του.
Έδωσε λοιπόν εντολή να εκπονηθεί το Plan – B, για την περίπτωση που τα «ακραία συντηρητικά κέντρα» θα επέβαλαν το grexit…
Πραγματικά «σοφή» ενέργεια… (θα μπορούσε να σκεφτεί ένας αφελής και εύπιστος ακροατής).

Ωστόσο, οι εταίροι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήθελαν το grexit και το είχαν αποδείξει εμπράκτως και με δικό τους κόστος.
Το grexit θα ερχόταν αν επιμέναμε εμείς σε «μη υφεσιακά μέτρα» του τύπου:
– Επαναπρόσληψη των καθαριστριών
– Επαναλειτουργία της ΕΡΤ και επαναπρόσληψη των υπαλλήλων της
– Επαναπρόσληψη των υπαλλήλων με τα πλαστά πτυχία
– Επαναπρόσληψη των απολυμένων «επιόρκων» ή μονίμως απόντων υπαλλήλων
– Διατήρηση των προώρων συνταξιοδοτήσεων
– Και λοιπά παρόμοια…
Το «μη grexit» ήταν κυριολεκτικά στο δικό μας χέρι… αλλά προετοιμαζόμασταν για το grexit!

H προσέγγιση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την γνήσια προνοητικότητα που αποσκοπεί στην αντιμετώπιση ενδεχομένων που είναι πράγματι ανεξάρτητα από τη δική μας θέληση. Δείγματα παρόμοιας προνοητικότητας είναι για παράδειγμα μια Ασφάλεια ζωής ή ταξιδίου ή μια ρεζέρβα στο αυτοκίνητο.

Για παράδειγμα, πόσο λογικό σας ακούγεται:
1) Να έχουμε βγάλει δεύτερο αεροπορικό εισιτήριο για την περίπτωση που χάσουμε την πτήση (αντί να φροντίσουμε να είμαστε στην ώρα μας)
2) Να έχουμε κλείσει και προπληρώσει ένα δεύτερο ξενοδοχείο σε άλλο προορισμό για την περίπτωση που δεν μας αρέσει το νησί ή το ξενοδοχείο του (αντί να έχουμε επαρκώς πληροφορηθεί).
3) Να έχουμε ήδη μια δεύτερη γυναίκα – «καβάντζα», για την περίπτωση που μας εγκαταλείψει η σύντροφός μας (αντί να φροντίσουμε να είναι καλή η σχέση μας)
4) Να έχουμε αγοράσει και τοποθετήσει έναν καρδιακό απινιδωτή για την περίπτωση που πάθουμε έμφραγμα του μυοκαρδίου
5) Να έχουμε προμηθευτεί ένα αναπηρικό καροτσάκι για την περίπτωση που πάθουμε εγκεφαλικό
6) Να έχουμε αγοράσει ένα καλό …τάφο για την περίπτωση που πάθουμε καρκίνο ή άλλη θανατηφόρο ασθένεια (αντί να φροντίσουμε να μην πάθουμε όλα αυτά με κατάλληλες εξετάσεις και τρόπο ζωής)

Και το σχετικό ανέκδοτο (παλιό, αλλά δυστυχώς… επίκαιρο)
«Κάποιος είχε πάρει ένα κουβά με βαζελίνη και πασάλειβε με επιμέλεια ένα παλιό αυτοκίνητο. Τον βλέπει ένας φίλος και τον ρωτάει απορημένος γιατί το κάνει αυτό.
– Να…, σκοπεύω να το πουλήσω σε κάποιον και να του ζητήσω 200.000 δραχμές (τόσο …παλιό!). Και επειδή θα μου πεί «βάλ’το …εκεί που ξέρεις!», παίρνω από τώρα τα μέτρα μου!»

Αντί λοιπόν να λέει ο κ. Τσίπρας αυτές τις ανοησίες, καλά θα είχε κάνει να έχει εκπονήσει, αυτός και το κόμμα του, ένα πραγματικό Σχέδιο Διακυβέρνησης (Plan A!), που θα μας έβγαζε από την ύφεση και την κρίση.
Αντί γι’ αυτό προσπαθούσε μόνο να αρπάξει την εξουσία με ψεύτικες υποσχέσεις του τύπου «βάζουμε τέλος στη λιτότητα και τα μνημόνια» (προεκλογικές «υπερβολές» κατά τον κ. Μητρόπουλο) ή γελοίες εκτιμήσεις του τύπου «η Ευρώπη αλλάζει» (υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας κατά τον ίδιο τον κ. Τσίπρα)
Όλα τα παραπάνω συνδυασμένα με το ανύπαρκτο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ή την διαβεβαίωση «δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να μην το αποδεχτεί η Μέρκελ»…

Και μια τελευταία παρατήσηση:  Αυτά μας τα είπε στις 31/7/2015. Αν θυμάστε καλά, άλλα είχε πεί στην τηλεόραση της ΕΡΤ. Συγκεκριμένα ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική τύπου Plan B», αλλά απλώς και μόνο είχε παραγγείλει μια μελέτη για τις επιπτώσεις του grexit (τον… Απρίλιο!) και έφριξε (!). Γιατί λοιπόν δεν είχε κάνει την «έρευνα» αυτή πριν δώσει εντολή για «Plan B»; Τζάμπα κόπος για τον κ. Βαρουφάκη και τις… «ικανότητές» του…

2.     Επιβολή και «Ιδιοκτησία του Προγράμματος»

Στη συζήτηση ειπώθηκαν και κάποια άλλα… παρεμπιπτόντως!

Από την πρωτολογία του κ. Τσίπρα:

«… αλλά έπαιρναν χωρίς καμία αντίρρηση όλα όσα τους έφερναν οι δανειστές… δεχτήκατε την ιδιοκτησία των προγραμμάτων που σας επεβλήθησαν, δεν ήταν δική σας …»

Από την δευτερολογία του κ. Τσίπρα:

«Μας εγκαλείτε για το σχέδιο ιδιοκτησίας του προγράμματος, διαρκώς. Και νομίζω ότι μ’ αυτό το ζήτημα ο κάθε πολίτης μπορεί να καταλάβει τη διαφορά. Ανάμεσα σε εμάς που προσπαθήσαμε, αγωνιστήκαμε, κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, δεν ήταν αυτό που επιθυμούσαμε και συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη και σ’ εσάς που όχι μόνο δεν προσπαθήσατε, αλλά ήσασταν στην ίδια πλευρά του τραπεζιού με την άλλη πλευρά. Μπορεί βεβαίως και το παραδεχόμαστε. Πήγαμε σ’ ένα δύσκολο συμβιβασμό με ένα πρόγραμμα υφεσιακό γιατί στην παρούσα φάση, στους δυσμενείς πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη, δεν είχαμε άλλη επιλογή. Αυτό όμως το καταλαβαίνει και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης ακριβώς όπως και ο τελευταίος ευρωπαίος πολίτης έχει καταλάβει ότι αυτό που έγινε για την Ελλάδα δεν ήταν η συνδιαμόρφωση ενός προγράμματος, αλλά η επιβολή ενός προγράμματος. Και σεις, τι ακριβώς μας ζητάτε κ. Γεννηματά; Που ταυτίζεσθε για μία ακόμη φορά με τους δανειστές; Στο αίτημα της απόκτησης ιδιοκτησίας του προγράμματος (για να καταλάβει και ο ελληνικός λαός τι σημαίνει αυτή η ιδιοκτησία) μας ζητάτε αυτό που έχει δει όλος ο πλανήτης, την επιβολή ενός προγράμματος – και μάλιστα με άγαρμπο τρόπο – που εκθέτει τόσο αυτούς που επέβαλαν την ισχύ τους, όσο και την ίδια την Ευρώπη, που φεύγει απ’ τις αξίες της, εσείς μας ζητάτε να διαψεύσουμε όλ’ αυτά, όλα όσα έζησε η κοινή γνώμη και να πούμε «δεν καταλάβατε καλά, δική μας είναι η ιδιοκτησία, δηλαδή εμείς τα προτείναμε όλα αυτά και όχι οι δανειστές, δικά μας είναι και εγώ έμεινα εκεί μέσα 17 ώρες γιατί τους παρακαλούσα να βάλουν και άλλα μέτρα και αυτοί μου λέγαν όχι δεν βάζουμε άλλα μέτρα..» Αυτό ζητάτε να πούμε στον ελληνικό λαό. Και ρωτώ γιατί το κάνετε αυτό, εσείς ειδικά κ. Γεννηματά, γιατί το κάνετε αυτό; Γιατί ακολουθείτε την ίδια γραμμή που ακολουθούσε ο κ. Βενιζέλος;…»

Οφείλω να παραδεχτώ ότι ο κ. Τσίπρας υπήρξε ικανότατος ρήτωρ και «κέρδισε στα σημεία» την κ. Γεννηματά (που ήταν κι αυτή πολύ καλή…). Μόνο που το όποιο πολιτικό του ταλέντο εξαντλείται στη ρητορεία και την παραπλάνηση, η οποία απαιτεί και μια – από μικρή έως μεγάλη – διαστρέβλωση της αλήθειας.

Για την «αναγκαιότητα» του «Plan – B» αναφερθήκαμε προηγουμένως. 

Το θέμα μας τώρα είναι η «επιβολή» της συμφωνίας και η επακολουθούσα «ιδιοκτησία» της.

Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί οι ευρωπαίοι εταίροι επιμένουν στον όρο «ιδιοκτησία του προγράμματος», όταν το πρόγραμμα έχει εκπονηθεί από κάποιους άλλους και όχι από τον υποψήφιο «ιδιοκτήτη» – δανειζόμενο. Τα προγράμματα που υπογράψαμε με τους εταίρους υπήρξαν αυτονόητες προϋποθέσεις για να μας βοηθήσουν οικονομικά. Οι προϋποθέσεις όμως ετέθησαν απ’ αυτούς. Ακόμα και αν τα προγράμματα ήσαν ολοκληρωτικά δικά μας, θα έπρεπε να εγκριθούν από αυτούς. Θα αποτελούσαν τρόπον τινα την «εισήγηση» και εκείνοι θα έπαιρναν την ευθύνη της «απόφασης». Άρα και την «ιδιοκτησία» τους.

Ωστόσο, την «ιδιοκτησία του προγράμματος» από μέρους μας απαιτεί ρητά, ως προϋπόθεση και εγγύηση για ένα νέο Πρόγραμμα-Μνημόνιο, η Δήλωση-συμφωνία της 12ης Ιουλίου: http://www.kathimerini.gr/825126/opinion/epikairothta/politikh/elleimma-empistosynhs-h-mh-oikeiopoihsh

«Το Συμβούλιο των Αρχηγών τονίζει την επιτακτική ανάγκη να ανοικοδομηθεί η εμπιστοσύνη με τις ελληνικές Αρχές ως προϋπόθεση για μια πιθανή μελλοντική συμφωνία για ένα νέο πρόγραμμα με τον ΕΜΣ. Στο πλαίσιο αυτό, έχει τεράστια σημασία η οικειοποίηση (ownership) από τις ελληνικές Αρχές του προγράμματος, και η οικειοποίηση αυτή είναι το κλειδί για την επιτυχή εφαρμογή των μέτρων και την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα».

Αυτήν ακριβώς τη συμφωνία ΥΠΕΓΡΑΨΕ ο κ. Τσίπρας, που τώρα παριστάνει τον ανήξερο και κατηγορεί τους επικριτές του για … «σαχλαμάρες». Επιπλέον ο κ. Τσίπρας, όπως είδαμε, κατηγόρησε τους προκατόχους του ότι απεδέχθησαν την ΕΠΙΒΟΛΗ των συμφωνιών και μνημονίων, κάτι όμως που έκανε και ο ίδιος γιατί «στους δυσμενείς πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη, δεν είχαμε άλλη επιλογή», κάτι όμως που ίσχυε και στην περίπτωση των προκατόχων του. Ο ίδιος ισχυριζόταν προεκλογικά και παραπλανητικά ότι «η Ευρώπη αλλάζει» και τώρα παραδέχεται ότι έκανε λάθος και ότι «υπερτίμησε τις δυνάμεις του» και «υποτίμησε την ισχύ και την επιμονή της άλλης πλευράς».

Τι του απομένει λοιπόν για να υπερηφανεύεται; Το ότι αγωνίσθηκε σκληρά και το ότι έφερε τη διαπραγμάτευση «στα όριά της» κατά τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. (Περί της λογικής και ηθικής των «σκληρών διαπραγματεύσεων» είχα γράψει παλιότερα:

 http://www.politicaldoubts.com/politics/item/717-i-logiki-kai-ithiki-ton-skliron-diapragmateyseon

Για τον ίδιο και την κυβέρνησή του ό,τι έκανε υπήρξε μια αποτυχία από κάθε άποψη. Ένας «αγώνας» χωρίς το παραμικρό νόημα.

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους είχε «νόημα». Τραγικό για την οικονομία της χώρας, το μέλλον της και την αξιοπιστία της.

Θα κάνουμε χρόνια να συνέλθουμε από τον «αγώνα» που έδωσε ο κ. Τσίπρας με τον κ. Βαρουφάκη (εδώ …γελάνε!).

Ελπίζω κάποτε να τα καταφέρουμε.

Facebook Comments