Μέσα στην πανδημία, που έχει φέρει τα πάνω κάτω στην οικονομία και την κοινωνία, η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη αποφάσισε να μειώσει και τις ασφαλιστικές εισφορές και τον ΕΝΦΙΑ. Κάποιοι το βρήκαν αυτό περίεργο. Από την στιγμή που τα φορολογικά´ έσοδα μειώνονται εξαιτίας της πανδημίας, το κράτος θα τα μειώσει κι άλλο; Αυτή είναι η άποψη της Αριστεράς και των κομμάτων, που την εκφράζουν. Δυστυχώς άποψη ξεπερασμένη.

Το επιχείρημα τους ήταν ότι η μείωση των εισφορών θα επιφέρει και μείωση των εσόδων των ταμείων για την αντιμετώπιση των μεγάλων δαπανών, που καταβάλλουν. Κι ότι, δήθεν, αργά η γρήγορα θα φέρουν σε αδιέξοδο τον ΕΦΚΑ. Ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι ακριβής. Νομίζω ότι στηρίζεται σε δύο πάγιες αριστερές ιδεοληψίες, οι οποίες δεν αφήνουν τα κόμματα της αριστεράς να προσαρμοστούν στην σύγχρονη σκληρή πραγματικότητα της παγκόσμιας οικονομίας. Αντιλήψεις οι οποίες έχουν καταδικαστεί παντού στο εξωτερικό και δυστυχώς παραμένουν ισχυρές στην Ελλάδα. Χάρις στην ιδεολογική επικυριαρχία της αριστεράς εδώ και δεκαετίες.

Η πρώτη εκ των ιδεοληψιών αυτών, αφορά την απέχθεια που νιώθει ο μέσος αριστερός κατά του ιδιωτικού τομέα, των επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών. Η λέξη εργοδότης στο υποσυνείδητο κάθε γνήσιού αριστερού είναι τουλάχιστον απωθητική. Γι’ αυτό, επειδή η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ευνοεί ασφαλώς τους εργοδότες να μειώσουν το μη μισθολογικό κόστος τους, βρίσκει αντίθετους τον ΣυΡιζΑ και τα άλλα κόμματα της αριστεράς, όπως κυρίως το ΚΚΕ. Αποφεύγουν να διαπιστώσουν ότι εάν οι εργοδότες μπορέσεις να μειώσουν το κόστος των επιχειρήσεων τους θα είναι σε θέση να κάνουν περισσότερες προσλήψεις, να διασώσουν τις επιχειρήσεις τους κι άρα τις θέσεις εργασίας κι ενδεχομένως να αυξήσουν τις αποδοχές των υπαλλήλων τους. Αυτό συμβαίνει παγκοσμίως. Επειδή όμως στην Ελλάδα δεν έχουμε εμπειρία του πως λειτουργούν για ανοιχτή οικονομία και η ελεύθερη αγορά, πάρα πολλοί συμπολίτες μας, ιδίως οι αριστεροί, αντιμετωπίζουν με καχυποψία κάθε προσπάθεια μείωσης του κόστους των επιχειρήσεων. Αγνοώντας ταυτόχρονα ότι μείωση των ασφαλιστικών εισφορών θα επιφέρει κι αύξηση των πραγματικών αποδοχών των εργαζομένων. 

Ο δεύτερος λόγος της αντίδρασης του ΣυΡιζΑ και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, έχει να κάνει με την εσφαλμένη τους εντύπωση ότι η μείωση των εισφορών και των φόρων θα φέρει μείωση εσόδων για τα κρατικά ταμεία και άρα θα υπονομεύσει την δυνατότητα του κράτους να παρέχει αυτά που μπορεί και πρέπει στους πολίτες. Αυτό δεν είναι ακριβές. Αντιθέτως είναι μια πεπαλαιωμένη εντύπωση και ξεπερασμένη αντίληψη της αριστεράς που μας παραπέμπει σε παλιότερες δεκαετίες, που ουδεμία σχέση έχουν με το σήμερα.

Σήμερα παντού στον κόσμο γνωρίζουμε ότι η λογική μείωση των φόρων και των εισφορών, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη κινήτρων για την επένδυση σε διάφορες μορφές παραγωγής των ιδιωτών οδηγεί όχι σε μείωση αλλά αντίθετα σε αύξηση των κρατικών εσόδων. Και τούτο διότι αυξάνεται ο συνολικός τζίρος της οικονομίας. Η πίτα της παραγωγικής διαδικασίας. Όσο μεγαλώνει αυτή η πίτα, τόσο μεγαλώνουν και τα κρατικά έσοδα. Αντιθέτως όσο μειώνεται η πίτα τόσο μειώνονται και τα κρατικά έσοδα. Είναι σαφές ότι το μεγαλύτερο κίνητρο για την ανάπτυξη της επενδυτικής δραστηριότητας και ταυτόχρονα της διόγκωσης της οικονομικής πίτας, είναι η μείωση των φόρων και των εισφορών.

Ακόμα και στην Ρωσία, ο πρόεδρος Πούτιν για να αυξήσει τα κρατικά έσοδα από φόρους, προχώρησε στην γενναία μείωση των φορολογικών συντελεστών που λειτουργούσαν ως αντικίνητρο για την ανάπτυξη της οικονομίας. Αυτό διαπιστώνεται και από την περίφημη καμπύλη του Λαφέρ, ο οποίος κατέδειξε ότι όσο μεγαλώνουν οι φόροι τόσο μειώνονται τα έσοδα από αυτούς

Για μας τους φιλελεύθερους, που θεωρούμε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι ο μοναδικός μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας, η μείωση σε λογικά πλαίσια της φορολογίας θα οδηγήσει, όταν επιτέλους ξεπεραστεί ο εφιάλτης της πανδημίας, και στην ισχυρή ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μετά από μια δεκαετία καχεξίας και φτώχειας. 

 

Facebook Comments