Ένας ήσυχος θάνατος

Ως εδώ. Ούτε 17 Νοέμβρη γεννηθήκαμε, ούτε ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ήρωας – κατά συρροή ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ είναι-, ούτε η 17 Νοέμβρη ήταν καμία οργάνωση τύπου Ρομπέν των Δασών με την οποία κανείς δεν τρομοκρατήθηκε.

Εν αντιθέσει, με τη 17 Νοέμβρη δολοφονήθηκαν δεκάδες άνθρωποι και πολλές εκατοντάδες ζούσαν με τον τρόμο.

Ο εκτελεστής της, που κάνει με επιλογή του απεργία πείνας, αυτός που θεωρούσε τον Θάνο Αξαρλιάν παράπλευρη απώλεια, αυτός που σκότωσε πισώπλατα τον Παύλο Μπακογιάννη, αυτός που δεν έδειξε έλεος στα θύματά του και κανένα σεβασμό στη δημοκρατία και το κράτος δικαίου ζητάει ευνοϊκή μεταχείριση. Αν θεωρεί ότι καταπατώνται τα δικαιώματά του, να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για να κρίνει αν δικαιούται ή όχι τη μεταφορά του στον Κορυδαλλό. Όπως κάνουμε όλοι, κρατούμενοι και μη, είτε έχουμε υπάρξει τρομοκράτες κατά συρροή δολοφόνοι είτε έχουμε απλώς λευκό ποινικό μητρώο και κατά τύχη δεν υπήρξαμε παράπλευρες απώλειες του κ. Κουφοντίνα.

Το ότι πιστεύω στα ισόβια του Κουφοντίνα, του Κορκονέα, του Παττακού, του Ρουπακιά και γενικότερο όλων των αμετανόητων δολοφόνων είναι προσωπική μου άποψη και δεν είναι της παρούσης. Αλλά το ξέπλυμα του “Λουκά” της 17 Νοέμβρη και η ηρωοποίηση του από ένα μάτσο τάχα δημοκράτες ( ; ) ξεπερνά κάθε προηγούμενο, είναι εξοργιστικό για τους ανθρώπους που σκότωσε και τους συγγενείς τους που έμειναν πίσω να βλέπουν τον φονιά “ήρωα”.

Δεν φυλακίστηκε για τις ιδέες του, δεν είναι πολιτικός κρατούμενος και “δεν θα γίνουμε Τουρκία” γιατί ο καταδικασμένος σε 11 φορές ισόβια για 13 δολοφονίες αποφάσισε να προχωρήσει σε απεργία πείνας. Ο Κουφοντίνας πρέπει να ζήσει μόνο και μόνο για να δει πώς είναι να ζεις εν καιρώ δημοκρατίας μόνος, έρημος και ξεχασμένος στην φυλακή. Αυτός είναι ο χειρότερος θάνατος για δολοφόνους σαν τον Κουφοντίνα, ένας ήσυχος θάνατος, μόνος αυτός του αρμόζει.