«Μπάζει» το μοντέλο διαχείρισης

Ας ξεκινήσουμε από ορισμένες βασικές παραδοχές. Κανένας στην κυβέρνηση δεν έχει φετίχ να μένει η αγορά κλειστή και να χάνονται χρήματα από τα κρατικά ταμεία. Επίσης, δεν υπάρχει καμία προτίμηση υπέρ της Αθήνας και έναντι της Θεσσαλονίκης ή της Πάτρας. Αυτός ο κομπλεξισμός κάποτε πρέπει να σταματήσει, αφήστε δε που τα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης λειτούργησαν τις τελευταίες εβδομάδες και έναν μήνα περισσότερο από αυτά της Αθήνας. 

Από την άλλη, δεν έχω βρει άνθρωπο να μην μου πει ότι η απόφαση για το λιανεμπόριο στους τρεις νομούς μπάζει λογικά. Δεν αντιλέγει κανείς ότι ήταν μια απόφαση με βάση επιδημιολογικά κριτήρια. Δεν τα έβλεπαν, όμως, τα επιδημιολογικά στοιχεία την Τετάρτη; Και την ίδια ώρα που δεν ανοίγει το λιανεμπόριο, πώς ανοίγουν οι διαδημοτικές μετακινήσεις, με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να πίνει ανενόχλητος ποτό σε μεγάλες παρέες και χωρίς μάσκες, με σύμμαχο τον καλό καιρό;

Το πρόβλημα δεν είναι, αν ένα Σαββατοκύριακο θύμωσαν οι έμποροι της Πάτρας ή της Θεσσαλονίκης. Αν τους άνοιγαν και σε δύο εβδομάδες η κατάσταση ήταν έκρυθμη, θα τους έκλειναν πάλι και θα ήταν οι ίδιοι που θα απορούσαν «γιατί μας άνοιξαν;». Το πρόβλημα είναι ότι πλέον το μοντέλο διαχείρισης, με μια κουρασμένη Επιτροπή, αλλά και μια κυβέρνηση που πορεύεται αποκλειστικά με βάση τη γνωμοδότηση της Επιτροπής, πρέπει να αλλάξει, γιατί έχει αρχίσει και «μπάζει». 

Το ερώτημα είναι ποιος θα έχει το θάρρος να το κάνει. Και πρέπει να το κάνει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης. Διότι, δεν κυβερνά τη χώρα η Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων, όσο σημαντικό ρόλο και αν έχουν διαδραματίσει.