Σε καλό να μας βγει

Ζούμε μια μάλλον αλλόκοτη κατάσταση, ας το ομολογήσουμε. Ενώ η πανδημία ακόμα καλά κρατεί, εμείς συμπεριφερόμαστε σαν να έχει γίνει παρελθόν. Ενώ οι οικονομικές συνέπειες του μακροχρόνιου lock down δεν έχουν ακόμα φανεί σ’ όλη τους την μεγαλοπρέπεια, εμείς διακατεχόμαστε από μια πρωτοφανή οικονομική αισιοδοξία για το μέλλον. Κι ενώ η ελληνική οικονομία μόλις που κάνει τα πρώτα μέτρα στον αεροδιάδρομο της μελλοντικής της απογείωσης, καταφθάνουν από το εξωτερικό τόσο χαρμόσυνες ειδήσεις για τις οικονομικές μας προοπτικές που αναρωτιόμαστε αν είναι αληθινές. Για μια χώρα που μόλις πριν δυο χρόνια ταλανιζόταν από την οικονομική κρίση και που από κρίση πέρασε σε πανδημία, το Bloomberg έγραψε το Σάββατο ότι υπάρχει πραγματική μανία στο εξωτερικό για ελληνικά ομόλογα, αλλά οι επενδυτές …δεν βρίσκουν να αγοράσουν. 

Τώρα όλο αυτό τι είναι; Η κυβέρνηση λέει ότι είναι απλώς αντανάκλαση της μεταρρυθμιστικής λογικής που έχει επικρατήσει στην χώρα, η οποία ανοίγει διάπλατα πόρτες που παλιότερα ήταν ερμητικά κλειστές για την σκληροπυρηνική και οπισθοδρομική Ελλάδα. Επιμένει επίσης ότι όλο αυτό το κλίμα θα μεταφραστεί σύντομα σε μια πρωτοφανή ανάπτυξη που θα φθάσει σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό και σε κάθε τσέπη. Το ευχόμαστε όλοι, αν και δεν λείπουν αυτοί που επιμένουν να κάνουν αντιπολίτευση λες και βρισκόμαστε ακόμα στην καταστροφή του 2010-15. Κι όμως, είναι πια φανερό ότι έχουν αλλάξει πράγματα στον τόπο. Από το project της Αστυπάλαιας μέχρι την εκδίωξη των «απεργών» του λιμανιού από αγανακτισμένους επιβάτες, φαίνεται πως η χώρα κινείται πια σε άλλες λογικές.

Ενδέχεται να βλέπουμε τώρα το αποτέλεσμα των ιδεολογικών, πολιτικών και οικονομικών διεργασιών που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία την προηγούμενη δραματική δεκαετία της κρίσης. Μπορεί αυτά που συνειδητοποιήσαμε τότε, να τα κάνουμε τώρα πράξη. Να μην φοβόμαστε αλλά να επιδιώκουμε τις αλλαγές, να μην μεμψιμοιρούμε αλλά να δημιουργούμε, να μην πιστεύουμε σε λεφτόδεντρα αλλά να προσπαθούμε να φυτέψουμε κανονικά δέντρα που θα αποδώσουν κάποτε, να μην βαυκαλιζόμαστε ότι μια «επανάσταση» στον δρόμο θα λύσει δια μαγείας τα προβλήματα μας. Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, μένω έκπληκτος κυρίως από το κλίμα πολιτικής σταθερότητας που συνεχίζει να υπάρχει, παρά τις δυσκολίες και τις αστοχίες. Σε κάποια άλλη δεκαετία, μετά απ’ αυτά που περάσαμε στην πανδημία δεν θα είχαμε αφήσει τίποτα όρθιο. Ενώ τώρα ο Μητσοτάκης μοιάζει να μην έχει πάθει ούτε γρατζουνιά. Κι ο Τσίπρας προσπαθεί να απαντήσει στα ίδια ερωτήματα που είχε την επόμενη μέρα της ήττας του, δίχως –φευ γι αυτόν- να τα καταφέρνει. Κοιτάξτε κάτι αλλόκοτα πράγματα, σαν να γίναμε η πιο ώριμη χώρα του κόσμου μέσα σε λίγα χρόνια. Σε καλό να μας βγει…