Κι έρχονται στιγμές, που αισθάνεσαι ότι βαδίζεις σε ένα τεντωμένο σκοινί..
Από κάτω χάος. Εχεις, με χίλιες προσπάθειες καταφέρει να σταθείς όρθιος και χαίρεσαι.
Αριστερά και δεξιά όμως, με τις άκρες του σκοινιού, κάποιοι θέλουν να παίξουν διελκυστίνδα.
Κι εσύ, που όρισες ως πυξίδα της ζωής σου, το μέτρο, τη λογική, το δίκιο, την ηθική, τον αγώνα για προσωπική αλλά και κοινωνική βελτίωση, αισθάνεσαι αδύναμος κι εκτεθειμένος σε θανάσιμο κίνδυνο.
 
Τι ζήτησες και τι ζητάς στη ζωή σου δηλαδή, ώστε να σου αξίζει τέτοιος θάνατος;
Και το θάνατο τον βιολογικό, δεν τον φοβάσαι τόσο, όσο το θάνατο της λογικής, σε κοινωνίες ανθρώπων που θέλουν να λέγονται οργανωμένες και δημοκρατικές.
 
Δουλεύεις τίμια.. Μεγαλώνεις παιδιά.. Τα στέλνεις σχολείο..
Ψηφίζεις μετά από ώριμη σκέψη. Ευκαιρίες να πλουτίσεις με εύκολο κι αδιαφανή τρόπο σου δόθηκαν, μα τις κλώτσησες με περιφρόνηση, πιστός στο δόγμα Καθαρά χέρια, καθαρό μέτωπο.
 
Ακλόνητος έμεινες, κλείνοντας τα αυτιά σου στις σειρήνες του λαικισμού, όταν αυτές έβαλαν στο μάτι τη χώρα σου.
 
Με την Αριστερά πλακώθηκες, όταν θέλησε να καταργήσει τα σύνορα, μα χάρηκες και πάρα πολύ όταν είδες τον Κασιδιάρη και τον Μιχαλολιάκο με χειροπέδες.
 
Ξέρεις την πολύτιμη αξία που έχει το συντεταγμένο κράτος, οι νόμοι και οι θεσμοί, το έχεις βιώσει ενδεχομένως εσύ, ενδεχομένως κάποιος φίλος σου που ζει κι εργάζεται στο εξωτερικό.
 
Κοιτάς γύρω σου και σκέφτεσαι..
Αυτή τη στιγμή, ένας ανεύθυνος παραβιάζει ένα STOP και σκοτώνει ένα πεζό, ή ένα ποδηλάτη..
Αυτή τη στιγμή, μέλη συμμοριών, εγχώριων κι αλλοδαπών, πουλάνε θανάσιμες δόσεις ναρκωτικών.
Αυτή τη στιγμή, μια οικογένεια παρκάρει το αυτοκίνητό της για να πάει μια βόλτα και πιτσιρίκια Ρομά, σπάνε τους υαλοκαθαριστήρες τους, για να τους πουλήσουν στην επιστροφή, δικούς τους.
Αυτή τη στιγμή, Κυριακή απόγευμα, παρέες νέων παιδιών και όχι μόνο, τρώνε και πίνουν έξω και κάποιοι απ΄αυτούς, θα πιάσουν το τιμόνι μεθυσμένοι..
 
Θα τα ακούσεις στις ειδήσεις, θα τα διαβάσεις στα site. Θα πατήσεις, λυπημένη φατσούλα, γιατί, τι άλλο μπορείς να κάνεις.
Τι να κάνεις για την κάθε ανώνυμη Καρολάιν, που φονιάς της δεν θα είναι ένας νέος, όμορφος πιλότος;
 
Για τον κάθε άνθρωπο, που η ατυχία του, του κλήρωσε ένα θάνατο, ή μια αναπηρία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ένα θάνατο, σαν αυτόν του Ποιητή ,κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία, σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
Ακούς, σκέφτεσαι, διαβάζεις και πνίγεσαι από το άδικο, μετρημένε μου φίλε!
 
Καμιά φορά, δεν είσαι και θεός εξάλλου, πιάνεις τον εαυτό σου να ζητά εκδίκηση..
Και τότε, επειδή έχεις μάθει τι σημαίνει αυτοπεριορισμός και λογική, σιχτιρίζεις τον εαυτό σου που σκέφτεται έτσι.
Οχι, η εκδίκηση δεν είναι η λύση που θα κάνει καλύτερο τον κόσμο..
Ο Νόμος και η Παιδεία μόνο!
 
Κι επειδή στο θέμα Παιδείας, έχουμε μεγάλο έλλειμμα, ο Νόμος οφείλει να είναι άτεγκτος.
Τι έκανε το παιδί, ένα αυτοκινητάκι έκλεψε δήλωσε ο πατέρας του νεκρού Ρομά στα κανάλια.
Σέβομαι τον πόνο σου κύριε, αλλά αυτό έχεις να πεις μόνο;
 
Αυτό έχεις να πεις βέβαια…Γιατί έτσι έμαθες διαχρονικά κι αυτό δίδαξες στα παιδιά σου. Την ασυδοσία, την παρανομία, τη γκετοποίηση, όχι επειδή το κράτος δεν σου δίνει ευκαιρίες, αλλά επειδή μέσα στο γκέτο σου, παρανομείς και πλουτίζεις, χωρίς κανένας να μπορεί να σε εμποδίσει…
 
Γιατί, όταν αφήνεις την πληγή να μολυνθεί και να επεκταθεί, μετά δεν ξέρεις από που να αρχίσεις να απολυμαίνεις.
Θυμάσαι μετρημένε μου φίλε, το μικρό αγόρι, που, Κυριακή του Πάσχα, ενώ έπαιζε στην αυλή του σπιτιού του, του ήρθε μια ουρανοκατέβατη σφαίρα και το άφησε στον τόπο;
 
Το θυμάσαι…Κι εγώ το θυμάμαι, μα κανείς μας δεν μπόρεσε να κάνει κάτι γιαυτό. Που να ψάχνουμε τώρα μέσα στον καταυλισμό….
Άσε που θα ξεσηκώνονταν κι οι ευαίσθητες επιλεκτικά ψυχές…
 
Γι αυτό αισθάνεσαι ισορροπιστής σε τεντωμένο σκοινί.
Γιατί έμαθες να δίνεις ραπόρτο στη συνείδησή σου και να τιμωρείσαι από αυτήν, σε ένα κόσμο, που έμαθε να κάνει ότι του καπνίσει και να μην τιμωρείται ποτέ.
Και να σε λένε και φασίστα…

Facebook Comments