Ακόμη επτά νέες ταινίες έρχονται αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες, που δεν λένε να δουν πραγματικά μια καλή μέρα. Ανάμεσα στις ταινίες, που θα κάνουν απόψε πρεμιέρα, ξεχωρίζουν ελαφρώς η ρομαντική περιπέτεια “Η Χαμένη Πόλη” με Τσάνιγνκ Τέιτουμ, Σάντρα Μπούλοκ και Μπραντ Πιτ και το δράμα από τη Γαλλία “Αντίο Κύριε Χάφμαν”, με τον Ντανιέλ Οτέιγ. Ενδιαφέρον έχουν, όμως, τα δυο εγχώρια ντοκιμαντέρ “Τελευταίο Ταξίδι” του Άρη Χατζηστεφάνου και “Στο Ίχνος του Χρόνου” της Διονυσίας Κοπανά. Επίσης, προβάλλεται και το “1821: Άνεμος Ελευθερίας” του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση.

Η Χαμένη Πόλη (The Lost City). Κωμική περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Άαρον Νι και Άνταμ Νι, με τους Μπραντ Πιτ, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Σάντρα Μπούλοκ, Ντάνιελ Ράντκλιφ, Πάτι Χάρισον, Ρέιμοντ Λι, Τόμας Φορμπς-Τζόνσον, Όσκαρ Νούνιες κ.ά.

Εύπεπτη εύθυμη περιπέτεια στη ζούγκλα, με δόσεις ρομαντισμού, θεαματικές σκηνές, χιούμορ, γκαγκς και καλή χημεία ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι Τσάνινγκ Τέιτουμ και Σάντρα Μπούλοκ. Ένα φιλμ που πατάει πάνω στους “Κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού”, με στοιχεία και χαρακτήρες και από το “Κυνηγώντας το Πράσινο Διαμάντι”, χωρίς όμως τη λάμψη των πρωταγωνιστών της.

Οι σκηνοθέτες, Άαρον και Άνταμ Νι, αυτής της χαριτωμένης, δίχως, ωστόσο, ιδιαίτερες απαιτήσεις, κωμικής περιπέτειας, βάζουν στο μίξερ τα δύο υποδείγματα ψυχαγωγικής ρομαντικής περιπέτειας των Σπίλμπεργκ και Ζεμέκις, προσέχοντας ως ένα βαθμό τις αναλογίες και τα καρυκεύματα, ακολουθώντας με συνέπεια τις συνταγές, προσφέροντας ένα ευχάριστο δίωρο, κατά το οποίο θα αδειάσει το μυαλό του κοινού απ τις σκοτούρες που όλο και γίνονται βαρύτερες.

Το στόρι, που κάτι θα θυμίσει σε όλους, θέλει τη μοναχική συγγραφέα ρομαντικών περιπετειών Λορέτα να πέφτει θύμα απαγωγής από έναν δισεκατομμυριούχο που πιστεύει ότι θα τον οδηγήσει στον θησαυρό μιας χαμένης πόλης. Εκεί έρχεται, ο Άλαν, το μοντέλο που χρησιμοποιεί ως ήρωα στα μυθιστορήματά της η συγγραφέας να την βοηθήσει και να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο για τα εξώφυλλα των βιβλίων της.

Μάλιστα, οι σκηνοθέτες, θα προσθέσουν, σε μια προσπάθεια ανανέωσης του ενδιαφέροντος της ταινίας, που από κάποια στιγμή αρχίζει να εξαντλείται από ευρήματα και έναν ακόμη αναπάντεχο χαρακτήρα, που υποδύεται αυτοσαρκαστικά και με κέφι ο Μπραντ Πιτ, ενώ στο ρόλο του γραφικού κακού δεν τα πάει άσχημα και ο Ντάνιελ Ράντκλιφ, προσθέτοντας κι αυτός ακόμη μια κωμική νότα.

Εν κατακλείδι μια κωμική ρομαντική περιπέτεια, που παρά τις αδυναμίες της και την αντιμετώπιση των χαρακτήρων ως καρικατούρες, ρέει ευχάριστα, χαρίζοντας ένα διωράκι διασκέδασης, που όμως δεν κρατάει για πολύ και με την έξοδο από το σινεμά, ο θεατής επιστρέφει στην πραγματικότητα και το μόνο που του θυμίζει την ταινία είναι τα ποπκόρν που έχουν κολλήσει στα δόντια.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Η διάσημη, μα μοναχική συγγραφέας Λορέτα Σέιτζ έχει αφιερώσει την καριέρα της γράφοντας ρομαντικές περιπέτειες σε εξωτικά μέρη με πρωταγωνιστή το πανέμορφο μοντέλο Άλαν, ο οποίος ερμηνεύει τον χαρακτήρα του Ντάς. Στη διάρκεια ενός προωθητικού ταξιδιού συνοδεία του Άλαν, η Λορέτα θα πέσει θύμα απαγωγής από έναν εκκεντρικό δισεκατομμυριούχο, ο οποίος ελπίζει πως μπορεί να τον οδηγήσει στον θησαυρό της χαμένης αρχαίας πόλης του τελευταίου μυθιστορήματός της. Ο Άλαν, θέλοντας να αποδείξει τον ηρωισμό του και στην πραγματική ζωή, θα αναλάβει να την απελευθερώσει.

Αντίο Κύριε Χάφμαν (Adieu Monsieur Haffmann). Δραματική ταινία, γαλλικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Φρεντ Καβαγιέ, με τους Ντανιέλ Οτέιγ, Ζιλ Λελούς, Σαρά Ζιραντό, Νικολάι Κίνσκι, Ματίλντ Μπισόν κ.ά.

Ενδιαφέρον δράμα, αλλά εμφανώς θεατρικής δομής, καθώς βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Ζαν Φιλίπ Νταγκέρ. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Παρίσι του 1941, που βρίσκεται υπό την κατοχή των Γερμανών κι ένας Εβραίος κοσμηματοπώλης πουλά εικονικά στον υπάλληλό του το κατάστημα, για να διαφύγει κάτι που τελικά δεν αποφασίζει και επιστρέφει, για να κρυφτεί στο υπόγειο του μαγαζιού κι ενώ ο πρώην υπάλληλός του έχει φέρει μαζί του και τη σύντροφό του.

Ταινία χαρακτήρων, που ουσιαστικά είναι γυρισμένη στους χώρους του καταστήματος, όπου βρίσκεται και το σπίτι του κοσμηματοπώλη, ένα χαμηλόφωνο δράμα, σε μια εποχή που και οι τοίχοι έχουν αυτιά και αναδεικνύει την απληστία τού ανθρώπου, καθώς ο ταπεινός υπάλληλος μεταμορφώνεται σε αφέντη, σε έναν έμπορο, που τα θέλει όλα και κυρίως να ταπεινώσει το πρώην αφεντικό του. Ο Φρεντ Καβαγιέ (“Ο Αρχιτσιγγούνης”) μελετά τους χαρακτήρες, μπαίνει με επιδεξιότητα στη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, τις ενοχές, την εκ φύσεως απληστία του, αλλά είναι φανερό ότι το έργο θα ήταν πιο αποτελεσματικό στο θεατρικό σανίδι, καθώς δεν μπορεί να περιορίσει τη θεατρικότητα και την αίσθηση ότι όλα όσα συμβαίνουν είναι η επινόηση ενός θεατρικού συγγραφέα. Και αυτό παρότι έχει στη διάθεσή του τους καταξιωμένους πρωταγωνιστές Ντανιέλ Οτέιγ, Ζιλ Λελούς και την ανερχόμενη Σαρά Ζιραντό, που πασχίζουν να πετάξουν από πάνω τους το θεατρικό ύφος, αλλά δεν τους βοηθά ιδιαιτέρως, στον τομέα αυτό, ο σκηνοθέτης.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Παρίσι 1941. Ο Φράνσουα Μερσιέ, ένας συνηθισμένος άντρας με μόνο σκοπό να κάνει οικογένεια με την αγαπημένη του Μπλανς, εργάζεται για τον κύριο Χάφμαν, έναν ταλαντούχο Εβραίο κοσμηματοπώλη. Υπό τη σκιά της γερμανικής κατοχής, εργοδότης και υπάλληλος αναγκάζονται να συνάψουν μία συμφωνία που, με το πέρασμα του χρόνου, θα επηρεάσει τη ζωή τους ανεπανόρθωτα.

 Η Βασίλισσα της Κυψέλης (Hive), Δραματική ταινία, αλβανικής, κοσοβάρικης και ελβετικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία της Μπλέρτα Μπασόλι, με τους Ίλκα Γκάσι, Τσουν Λάιτσι, Αουρίτα Αγκούσι, Κουμρίε Χότζα κ.ά.

Αν και είναι η πρώτη ταινία που κέρδισε στο Φεστιβάλ του Σάντανς και τα τρία σημαντικότερα βραβεία -Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Κοινού- αυτό το βαρύ γυναικείο δράμα από την Κοσοβάρα σκηνοθέτιδα Μπλέρτα Μπάσολι, εκτός από ένα δυνατό στόρι, μέσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο και ρεαλιστικές κοινωνικές αναφορές, διαθέτει και ατέλειες και αφηγηματικά κενά και εύκολες συναισθηματικές επιλογές, γνωρίζοντας ότι απευθύνεται αρχικά σε ένα κοινό που ελκύεται από πρωτόλεια και επιδερμικά πολιτικά στερεότυπα (δηλαδή τους “τρόφιμους” των φεστιβάλ).

Δράμα γυναικείας χειραφέτησης και φεμινιστικής αλληλεγγύης, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, έχει ως κεντρική ηρωίδα την Φαρίγε, μια γυναίκα σε ένα χωριό του Κοσόβου, που αναζητά τον αγνοούμενο σύζυγό της, χωρίς ιδιαίτερες ελπίδες, μετά τον εμφύλιο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, προσπαθεί να αναθρέψει τα δυο παιδιά της και τον ανάπηρο πεθερό της, με τα λίγα χρήματα που βγάζει από τα μελίσσια που έχει η οικογένειά της, ενώ σύντομα και μέσα σε ένα εχθρικό ανδρικό περιβάλλον, θα μπει σε μια τοπική ένωση γυναικών που στηρίζει τις χήρες της περιοχής, φτιάχνοντας μια γευστική σάλτσα από κόκκινες πιπεριές.

Η Μπρέτλα Μπάσολι, στην τρίτη της ταινία, κερδίζει με το ρεαλιστικό μινιμαλιστικό ύφος τής σκηνοθεσίας της, το δράμα μιας γυναίκας που έχει να αντιμετωπίσει εκτός από την προκατάληψη των ανδρών και τις διαδεδομένες μεθόδους της πατριαρχίας στο Κόσοβο, τις επιθέσεις που δέχεται από την κοινωνία και την πλήρη εγκατάλειψη από το νεότευκτο κράτος και την έφηβη και οργισμένη κόρη της, αλλά και τη συγκρατημένη δυσπιστία του πεθερού της. Χάνει όμως από την ανάπτυξη της ιστορίας της, αφηγηματικά να προχειρολογεί και να μετατρέπει με μιας τις δυσοίωνες καταστάσεις, το εχθρικό κλίμα που αντιμετωπίζει η ηρωίδα σε ένα “success story”, βασισμένο στο επιχειρηματικό δαιμόνιο και τη γυναικεία αλληλεγγύη της μικρής κοινότητας.

Μια ταινία που έχει το ενδιαφέρον της, τα καλά και τα στραβά της και μια καλή ερμηνεία από την Ίλκα Γκάσι, που αποφεύγει τις συναισθηματικές ευκολίες, εν αντιθέσει με την νεαρά σκηνοθέτιδα.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο άντρας της Φαρίγε αγνοείται από τότε που ξέσπασε πόλεμος στο Κόσοβο και μαζί με τη θλίψη για τον χαμό του, η οικογένεια έχει να αντιμετωπίσει και πολλές οικονομικές δυσκολίες. Για να εξασφαλίσει την οικογένειά της, η Φαρίγε ξεκινά μια μικρή αγροτική επιχείρηση. Στη μικρή, κλειστή, πατριαρχική κοινωνία όπου ζει, όμως, η φιλοδοξία της και η προσπάθειά της να ενδυναμώσει τον εαυτό της και άλλες γυναίκες, αντιμετωπίζονται πολύ αρνητικά. Παλεύει όχι μόνο για την επιβίωση της οικογένειάς της, αλλά και ενάντια σε μια εχθρική κοινωνία που θέλει να τη δει να αποτυγχάνει.

Τα Κακά Παιδιά (The Bad Guys). Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικάνικης παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Πιέρ Περιφέλ.

Ευχάριστη κωμωδία δράσης κινουμένων σχεδίων, για παιδιά αλλά και μεγάλους που θέλουν να γίνουν παιδιά για περίπου δυο ώρες, βασισμένη στη γνωστή σειρά βιβλίων του Άαρον Μπλάμπεϊ, με την υπογραφή της DreamWorks Animation και του Γάλλου σκηνοθέτη Πιέρ Περιφέλ. Ένα χαριτωμένο animation για το καλό και το κακό, την αποδοχή και την απόρριψη, με πρωταγωνιστή τον κλέφτη Mr. Wolf και τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας του, ένα φίδι, ένα πιράνχας, μια ταραντούλα κι έναν καρχαρία να θέλουν να αποδείξουν ότι πλέον είναι καλά παιδιά, για να γλυτώσουν τη φυλακή. Με ένα χιούμορ, που εναλλάσσεται, μια λεπτό μια χοντρό, ευφάνταστες πλάκες και το εύρημα ότι το καλό δεν απέχει και πολύ από το κακό και αντίθετα, το φιλμάκι είναι πολύ καλύτερο από τα αντίστοιχα animation που κατακλύζουν τη μεγάλη οθόνη.

Να προτιμηθεί, αν αυτό είναι δυνατό, η πρωτότυπη βερσιόν, καθώς στον Mr. Wolf χαρίζει τη φωνή του ο σπουδαίος Σαμ Ρόκγουελ, χωρίς να υποτιμάμε τη δουλειά που έχουν κάνει οι Έλληνες συνάδελφοί του.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Δεν έχει υπάρξει ποτέ άλλη παρέα πέντε φίλων τόσο κακόφημη όσο αυτή των “Κακών Παιδιών” – ο τολμηρός πορτοφολάς Mr. Wolf, ο έμπειρος διαρρήκτης χρηματοκιβωτίων Mr. Snake, ο χαλαρός άρχοντας της μεταμφίεσης Mr. Shark, ο ευέξαπτος νταής Mr. Piranha και η ετοιμόλογη χάκερ Ms. Tarantula. Αλλά όταν ύστερα από αμέτρητες ληστείες η συμμορία τελικά συλλαμβάνεται, ο Mr. Wolf κάνει μια συμφωνία (την οποία δεν έχει πρόσθεση να τηρήσει) προκειμένου να γλυτώσουν τη φυλακή: Τα Κακά Παιδιά θα γίνουν καλά! Υπό την κηδεμονία του μέντορά τους, του καθηγητή Marmalade, ένα αλαζονικό, αλλά αξιολάτρευτο, πειραματόζωο, τα Κακά Παιδιά ξεκινούν να ξεγελάσουν τον κόσμο προσποιούμενα πως έχουν μεταμορφωθεί! Στην πορεία, ωστόσο, ο Mr. Wolf αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι πράττοντας το καλό, του προσφέρει αυτό που πάντα αποζητούσε: την αποδοχή των άλλων.

      Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

1821: Άνεμος Ελευθερίας. Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ ή και μυθοπλαστικό ιστορικό δράμα τεκμηρίωσης, από τον Στέλιο Χαραλαμπόπουλο, που μας έχει χαρίσει μερικά απ τα ομορφότερα ντοκιμαντέρ του ελληνικού σινεμά. Με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, το υβριδικό φιλμ παρακολουθεί τη δράση του Ιωάννη Φίλωνα -επινοημένο πρόσωπο- στην προεπαναστατική Πελοπόννησο και σε περιοχές διασποράς του Ελληνισμού, για να φωτίσει τα ιστορικά γεγονότα. Ως έμπορος και ανώτερο στέλεχος της Φιλικής Εταιρείας, ο Φίλωνας θα μας ταξιδέψει από τη Μάνη και την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Τεργέστη, την Βιέννη και το Ιάσιο, θα μας βάλει στο κλίμα της συνωμοτικής δραστηριότητας των Ελλήνων που ετοιμάζουν την επανάσταση και ταυτόχρονα θα φέρει στο φως πληροφορίες για την κοινωνία των αρχών του 19ου αιώνα, την καθημερινή ζωή, τις κοινωνικές συγκρούσεις, αλλά και τη διαπάλη των ιδεών, όλα προϊόν ενδελεχούς ιστορικής έρευνας. Ο Χαραλαμπόπουλος, με συνέπεια σε αυτό που ξέρει πολύ καλά, τεκμηριώνει και περιγράφει την εποχή και το ιστορικό πλαίσιο, αποφεύγει τις γραφικότητες και τον κούφιο ηρωισμό, αλλά δεν καταφέρνει να αποφύγει ορισμένες παγίδες στόμφου και μιας τηλεοπτικής αντιμετώπισης της ιστορίας του, θυμίζοντας πολλές φορές εκπαιδευτική τηλεόραση ή καλύτερα μια παραγωγή-παραγγελία για μια εκδήλωση για την εθνική επέτειο. Πάντως, τεχνικά η ταινία είναι ιδιαιτέρως προσεγμένη, με τη φωτογραφία του Δημήτρη Κορδελά, το μοντάζ του Λάμπη Χαραλαμπίδη και τη μουσική του Πλάτωνα Ανδριτσάκη, ενώ παίζουν και οι Τίμος Παπαδόπουλος, Σήφης Πολυζωίδης, Πάνος Κυπαρίσσης, Ρηνιό Κυριαζή, Γιάννης Αναστασάκης κ.ά.

Τελευταίο Ταξίδι. Ελληνικό ντοκιμαντέρ (2021) του δημοσιογράφου και ντοκιμαντερίστα Άρη Χατζηστεφάνου, που ακολουθεί τα βήματα του Νίκου Καζαντζάκη σε δυο ταξίδια που πραγματοποίησε στην Ιαπωνία, πριν και μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και με τον Γιάννη Αγγελάκα και την Όλια Λαζαρίδου να διαβάζουν αποσπάσματα από το βιβλίο του συγγραφέα “Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία – Κίνα”. Ο Χατζηστεφάνου (“Χρεοκρατία”, “This Is Not a Coup”) που εξελίσσεται ως ένας σημαντικός δημιουργός ντοκιμαντέρ, κινηματογραφεί σε αστραφτερό ασπρόμαυρο και συνοδεύει τις σκέψεις του Καζαντζάκη, με εικόνες, πολλές φορές εντυπωσιακές, αλλά και στιγμιότυπα από animation, video games και ιαπωνικά manga. Σχολιάζει με πολιτική ματιά έναν κόσμο που γοήτεψε και επηρέασε την πολιτική και φιλοσοφική σκέψη του συγγραφέα καθοριστικά, ενώ τα γυρίσματα στην Ιαπωνία, που διήρκησαν ένα χρόνο, μας φέρνουν κοντά σε πολλά απ αυτά που πήγε ο Καζαντζάκης. Όπως σημειώνει ο ίδιος ο σκηνοθέτης: «Καταγράψαμε τα μνημεία που γνώρισε και έμειναν αναλλοίωτα στον χρόνο και τον πόλεμο, αλλά και τις πόλεις και τις γειτονιές που άλλαξαν με θεαματικό τρόπο. Τον φανταστήκαμε να κατευθύνεται προς τους οίκους ανοχής της συνοικίας Γιοσιβάρα, καθισμένο όχι σε μια “ρικσά” αλλά σε ένα Uber. Τον είδαμε να προβλέπει τη μετατόπιση της διεθνούς γεωπολιτικής σκακιέρας προς την Ανατολική Ασία αλλά και να αποσιωπά την άνοδο του φασισμού που γιγαντωνόταν μπροστά στα μάτια του. Να εγκαταλείπει τον βουδισμό για χάρη του Έπαφου (του θεού της αφής), αλλά να μην βρίσκει ποτέ τον υλισμό». Δημιουργικό μοντάζ από τον Άρη Τριανταφύλλου και μουσική από τον Άρη Αζιλαζιάν.

Στο Ίχνος του Χρόνου. Ελληνικό ντοκιμαντέρ του 2020, σε σκηνοθεσία της Διονυσίας Κοπανά, εμπνευσμένο από το έργο, τη σκέψη και την ανθρωπιά του μεγάλου αρχαιολόγου Γιάννη Σακελλαράκη, που διακρίθηκε για τις αρχαιολογικές ανασκαφές και ανακαλύψεις του στην Κρήτη. Ένα γοητευτικό και με τον πρέποντα σεβασμό αφιέρωμα στον εκλιπόντα αρχαιολόγο, ένα ταξίδι που αναζητά τον άνθρωπο που δεν είναι πλέον παρών, μέσα από το ίχνος που άφησε στους τόπους όπου βρέθηκε και στους ανθρώπους που γνώρισε.

Facebook Comments