Η ακέφαλη Αμερική δημιουργεί παγκόσμια κρίση

Σε δύο πρόσφατες δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ,  η πλειοψηφία των αμερικανών πολιτών  δήλωσε ότι δεν είναι ο Μπάιντεν που κυβερνά την χώρα  και ότι αν η Αμερική είχε έναν ισχυρό πρόεδρο, δεν θα είχαμε την σημερινή παγκόσμια κρίση που δημιουργήθηκε με την εισβολή της Ρωσσίας στην Ουκρανία.

Τα ανωτέρω, αντικατοπτρίζουν το μεγάλο πρόβλημα πού έχει η Αμερική με ένα σκιώδη αδύναμο πρόεδρο που μειώνει σημαντικά το κύρος και επιρροή της Αμερικής σαν υπερδύναμης και ήδη οδηγεί σε νέες παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις.

Δεν αποτελεί πλέον μόνο μυστικό της Ουάσινγτον, ότι ο Μπάιντεν είναι απλά πρόεδρος στο όνομα, αδύναμος να αντεπεξέλθει στα καθημερινά προεδρικά καθήκοντα,  και με  περιορισμένες διανοητικές ικανότητες καθώς υποφέρει από άνια. Συχνά δείχνει να μη γνωρίζει τι λέει, τι κάνει ή που βρίσκεται. Οι ελάχιστες συνεντεύξεις τύπου που δίνει, ειναι γεμάτο ασυναρτησίες, καθώς έχει πρόβλημα ακόμη να διαβάζει έτοιμες γραπτές ανακοινώσεις που του ετοιμάζουν οι χειριστές σύμβουλοι του, που τον φυγαδεύουν αμέσως μετά, πρίν δεχθεί ερωτήσεις από δημοσιογράφους.

Όμως ο Μπάιντεν δεν είναι μόνο αδύναμος ηγέτης. Υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι ο Μπάιντεν είναι υποχείριο της Κίνας και άλλων ξένων συμφερόντων, καθώς ο ίδιος και η οικογένεια του φέρονται να είναι εμπλεγμένοι σε οικονομικά σκάνδαλα, οπως το $1 δισεκατομμύριο που έλαβε ο γιος του απο την Κίνα και τα εκατομμύρια από Ουκρανική εταιρεία και Ρώσσους ολιγάρχες,  όπου σύμφωνα με καταθέσεις μαρτύρων το 10% προοριζόταν για τον ίδιο τον Μπάιντεν, που αναφερόταν στις συναλλαγές σαν ο “big man”.

Είναι δύσκολο να βρει κανείς άκρη ποιός ή ποιοί πίσω από τον Μπάιντεν διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική της χώρας, που είναι μια εικόνα παράλυσης, ανικανότητας, ασυναρτησίας και αναξιοπιστίας. Το γεγονός όμως είναι ότι με τον Μπάιντεν πρόεδρο, η Αμερική έχει χάσει πλέον την επιρροή της σαν υπερδύναμη και οι ηγέτες των άλλων χωρών όχι μόνο δεν τον υπολογίζουν αλλά προσπαθούν να εκμεταλευτούν την αδυναμία του.

Το είδαμε πέρυσι με την άτακτη φυγή των αμερικανών στρατιωτών από το Αφγανιστάν, εγκαταλείποντας πίσω αμερικανούς πολίτες και πολεμικό υλικό αξίας δισεκατομμυρίων στο Ταλιμπάν, που εξέπληξε και εξόργισε ακόμη και τους πιο στενούς συμμάχους.  Το είδαμε και πρόσφατα όταν ο Πούτιν για εβδομάδες συγκέντρωνε τον ρωσσικό στρατό στα σύνορα της Ουκρανίας και ο Μπάιντεν  και οι χειριστές του απλά παρακολουθούσαν, ανίκανοι να προβούν σε ενέργειες.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήταν αναμενόμενη, καθώς ο Πούτιν είδε την αδυναμία της Αμερικής και της Ευρώπης, αγνόησε τον Μπάιντεν και υπολόγισε μόνο την στάση της Κίνας. Δεν είναι μυστικό ότι η ρωσσική εισβολή στην Ουκρανία έγινε με την συγκατάθηση της Κίνας, όπου στην συνάντηση Πούτιν με τον κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ  στην διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων,  ο κινέζος πρόεδρος εδωσε στον Πούτιν το πράσινο φως για την εισβολή  στην Ουκρανία μετά το τέλος των αγώνων.

Επίσης ήταν αναμενόμενο,  ότι οι δύο αυτές υπερδυνάμεις  τώρα συμμάχησαν για να εκμεταλευτούν το κενό που δημιουργεί η ακέφαλη και αδύναμη πλέον Αμερική, για να ενισχύσουν τις γεωπολιτικές τους θέσεις.

Η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται πλέον από την καθίζηση της αμερικής αναμένεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα με το ενδεχόμενο να έχουμε επιπλέον αναφλέξεις σε διαφορες περιοχές, όπως συνέβη με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Η Κίνα  που πρόσφατα ισχυροποίησε την συμμαχία με την Ρωσία, και παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Ουκρανία, δεν αποκλείεται να προβεί σε παρόμοια επέμβαση στη Ταιβάν, καθώς σύμφωνα με δηλώσεις κινέζου αξιωματούχου δεν υπολογίζουν την Αμερική και έχουν τον Μπάιντεν στην τσέπη τους.

Στην Μέση Ανατολή, οι αραβικές χώρες έχουν χάσει και αυτές την εμπιστοσύνη προς τον Μπάιντεν, που θεωρούν ότι υπομονεύει την ειρήνη στην περιοχή με την ανοχή που δείχνει στο Ιράν, που χρηματοδοτεί τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η Χαμάς, η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ, η Χεζμπολάχ και οι Χούτι, που συνεχίζουν να δημιουργούν χάος και αστάθεια, ειδικά στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη και το Λίβανο. Η άρνηση των ηγετών της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων να απαντήσουν στα τηλεφωνήματα του Μπάιντεν, ηταν μια ακόμη ταπείνωση για την αμερική και απόδειξη ότι οι αραβικές χώρες έπαψαν πλέον να τον υπολογίζουν και να τον εμπιστεύονται.

Οι ελπίδες που είχε η ελληνική κυβέρνηση ότι  η εκλογή του Μπάιντεν θα βοηθούσε την Ελλάδα σε θέματα με την Τουρκία, διαψεύστηκαν παταγωδώς, καθώς αποδεικνύεται ότι ο Μπάιντεν παίζει διπλοπρόσωπο παιχνίδι. Ενώ προεκλογικά κατηγορούσε τον Ερτογάν και δημόσια τηρούσε εχθρική στάση απέναντι του, στις 31 Οκτωβρίου-πέρυσι, ο Μπάιντεν και ο Ερντογάν είχαν μια κρυφή συνάντηση 70 λεπτών σε πολύ θετική ατμόσφαιρα στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G20 στη Ρώμη. Σύμφωνα με πληροφορίες, συμφώνησαν να σχηματίσουν έναν κοινό μηχανισμό για τη βελτίωση των δεσμών.

Αυτό φάνηκε σύντομα, όταν τον περασμένο Ιανουάριο, ο Μπάιντεν υποκύπτοντας στα αιτήματα του Ερτογάν, έβαλε φρένο στο έργο του αγωγού φυσικού αερίου EastMed, το οποίο θα μετέφερε αέριο από το Ισραήλ και την Κύπρο, μέσω Ελλάδας, στη Δυτική Ευρώπη. Για την Ελλάδα αλλά και το Ισραήλ, Κύπρο και Αίγυπτο, ήταν ένα πισώπλατο μαχαίρωμα από τον Μπάιντεν, που χαιρετίσθηκε ειρωνικά από το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών ότι «Καμία πρωτοβουλία στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς τουρκική εταιρική σχέση δεν μπορεί να πετύχει». Ακόμη χειρότερα, η αλλοπρόσαλη πολιτική του Μπάιντεν, ενθαρύνει πλέον τον Ερντογάν να αναβιώσει τις πιο επιθετικές νεο-οθωμανικές πολιτικές φιλοδοξίες του.

Συνήθως, γεωπολιτικές εξελίξεις εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το παιχνίδι ισοροπίας που παίζουν μεταξύ τους οι σημερινές υπερδυνάμεις,  όπου η επίδειξη δύναμης και επιρροή που συχνά εξασκούν έχει σαν στόχο την διατήρηση κάποιου βαθμού ελέγχου και ειρήνης,  αποθαρύνοντας ταυτόχρονα η μία την άλλη απο επεκτατικούς στόχους που έχουν οι ίδιες καθώς και άλλες χώρες.

Αυτή η ισοροπία πλέον δεν υπάρχει, καθώς η ακέφαλη σήμερα Αμερική, χάνει ραγδαία το κύρος και την επιρροή σαν υπερδύναμη, δημιουργώντας ένα κενό και μία παγκόσμια αστάθεια. Και θα είναι δύσκολο να παραμείνει υπερδύναμη, όσο έχει για πρόεδρο τον Μπάιντεν, που έχει δηλώσει δημόσια ότι ο μεγαλύτερος εχθρός και απειλή για την εθνική ασφάλεια της Αμερικής, είναι η κλιματική αλλαγή!