Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, φαίνεται ότι άνοιξε την… όρεξη του ανισόρροπου Ερντογάν για να διεκδικήσει τώρα ό,τι μπορεί να διεκδικήσει στο Αιγαίο και να γυρίσει το… ματς, καθώς υπολείπεται σημαντικά στις δημοσκοπήσεις στο εσωτερικός της χώρας του.

Ο Ερντογάν τα παίζει όλα για όλα για να μην χάσει στις εκλογές και να μην καταλήξει στη συνέχεια στη φυλακή με όλο του το… σόι, λόγω των σκανδάλων και των αυταρχικών μεθόδων που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν πολλά ράμματα για τη… γούνα του και το ξέρει αυτό. Από τα παλάτια μέχρι την “Αγία Οικογένεια Α.Ε.”. Από την άλλη πλευρά, ο απομονωτισμός της Ρωσίας λόγω της θηριωδίας στην Ουκρανία ίσως είναι ένα καλό… μάθημα, προκειμένου να κατανοήσει ο… ενοχλητικός γείτονας, πόσο μεγάλο κακό θα κάνει κυρίως στη χώρα του. Γιατί μια χώρα με πληθωρισμό 150%, η οποία θα είναι απομονωμένη και θα πρέπει να διαχειριστεί την κατάρρευση της οικονομίας της μετά από μια πολεμική εμπλοκή, δεν θέλει και μεγάλο χρονικό διάστημα, για να καταρρεύσει.

Οι Τούρκοι αποτελούν μια περίπτωση καρμπόν με τη Ρωσία του Πούτιν. Πιστεύουν ότι μπορούν να πάρουν πολύ γρήγορα αυτό που θέλουν από την Ελλάδα, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις οικονομικές και άλλες παρενέργειες. Πιστεύουν ότι η διεθνής κοινότητα και κυρίως η Ευρώπη, θα ανεχθεί στο μέλλον έναν αντίστοιχο Πούτιν, ο οποίος θα θέλει να ελέγξει τις ενεργειακές εξελίξεις, από τη στιγμή που το κέντρο βάρους τους, ήδη έχει μετατεθεί από τη Ρωσία, προς τη Νότια και Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αυτό είναι ένα βασικό διακύβευμα, που αν η Ευρώπη το… παρακάμψει, τότε θα τρέχει και δεν θα φτάνει τους επόμενους… αιώνες! Η Τουρκία είναι ένας σημαντικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, αλλά ταυτόχρονα και ένας πολύ κακός συζητητής και γείτονας. Ερμηνεύει την Ιστορία, όπως τη βολεύει. Ουδέποτε η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική έκανε λόγιο για ανακατάληψη της Κωνσταιντινούπολης και του μισού σημερινού τουρκικού κράτους. Αυτά έχουν τελειώσει οριστικά εδώ και δεκαετίες και πλέον υπάρχει μόνο το διεθνές δίκαιο και ο σεβασμός των συνόρων.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που θέλει να αφήσει πίσω της, το αμαρτωλό οικονομικό παρελθόν και να πορευτεί στο μέλλον ως μια χώρα υπόδειγμα, σε επίπεδο Κράτους και οικονομίας. Επιδιώκει σταθερές και διαρκώς βελτιωμένες φιλικές σχέσεις με όλους τους γείτονες. Έχει αυξημένο ρόλο στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Είναι μια χώρα που εμπνέει σεβασμό και έχει γυρίσει υπέρ της το παιχνίδι των εντυπώσεων διεθνές επίπεδο. Η δε πρόσφατη παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και οι στρατιωτικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, δείχνουν πάρα πολλά…
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που δεν αμφισβητεί ούτε μία στο εκατομμύριο τα σημερινά σύνορα με τους γείτονες. Μεγάλωσε την επικράτεια της με απόφαση που εδράζεται στο διεθνές δίκαιο, συμφωνώντας και οριοθετώντας την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με την Ιταλία. Έπραξε το ίδιο με την Αίγυπτο. Είναι η χώρα που πρωτοστατεί ώστε να πάρουν τον δρόμο της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία.

Το μεγάλο πρόβλημα για εμάς είναι η Τουρκία. Και τα πράγματα, για πρώτη φορά μετά το 1974, δείχνουν να έχουν πάρει άσχημη τροπή. Η Ιστορία μας έχει διδάξει τι συμβαίνει μετά από πανδημίες και οικονομικές κρίσεις και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ούτε… δευτερόλεπτο! Οι προετοιμασίες των Τούρκων, θυμίζουν τις αντίστοιχες του Πούτιν πριν εισβάλλει στην Ουκρανία. Βέβαια, το διπλωματικό παρασκήνιο και κυρίως οι πιέσεις από ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, μπορεί να στρέψουν τον Ερντογάν προς τη… Συρία, συνειδητοποιώντας ότι η υπόθεση Ελλάδα είναι πιο… περίπλοκη! Βέβαια, στη Συρία, ο Ερντογάν πρέπει να πάρει το “πράσινο φως” από τον Πούτιν, ο οποίος θεωρεί τον Άσσαντ ως προέκταση του γεωπολιτικού και στρατηγικού δόγματος στη Μεσόγειο. Αν όμως, έχει πάρει την έγκριση των δυτικών, τότε το πράγμα μπορεί να πάρει άλλη τροπή και να μας αφήσει στην ησυχία μας, αλλά ανοίγοντας μέτωπο με τους Ρώσους, οι οποίοι αυτή τη στιγμή δεινοπαθούν στην Ουκρανία και η όποια νίκη τους θα είναι Πύρρειος.

Η Ελληνική κυβέρνηση δείχνει μια αξιοσημείωτη ψυχραιμία, αλλά ταυτόχρονα με ήπιους τρόπους προβάλλει και την ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων. Κανείς δεν θέλει τον πόλεμο, αλλά όταν σου επιτεθεί ο άλλος, πρέπει να του απαντήσεις. Είναι εξαιρετικά σημαντικό γεγονός, ότι για πρώτη φορά, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, από την ακριτική Σύμη, πήρε ξεκάθαρη θέση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, ενισχύοντας την ενιαία εθνική γραμμή. Έπραξε το σωστό. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής Νίκος Ανδρουλάκης, ενώ στον ίδιο άξονα, παρά τις ρωσικού… αέρα επιδράσεις, κινείται και η Ελληνική Λύση. Άντε να προσθέσουμε στην εθνική γραμμή και το ΜεΡΑ 25 και ας αφήσουμε στην άκρη τις γραφικότητες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, το οποίο ανέκαθεν είχε μια… περίεργη προσέγγιση στα εθνικά θέματα και τηρούσε αποστάσεις από την ενιαία εθνική γραμμή, με διάφορες αστείες δικαιολογίες, στο πλαίσιο της αντι-νατοϊκής και αντιευρωπαϊκής του συνέπειας.
Με βάση τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς, διαμορφώνεται ένα ισχυρό μέτωπο. Η διπλωματία είναι αυτή που πρέπει να αναλάβει δράση. Ένας πόλεμος ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα, έστω και ολίγων ημερών και με περιορισμένη εύρος στρατιωτικών επιχειρήσεων, θα προκαλέσει τεράστια αποσταθεροποίηση στην περιοχή, μέσα σε μια περίοδο ενεργειακού “μπουμ”|, πληθωριστικής έξαρσης και οικονομικής αστάθειας. Ειρήσθω εν παρόδω, αναφέρουμε ότι η Τουρκία αποτελεί τον πέμπτο μεγαλύτερο πελάτη των Ελληνικών προϊόντων και οι εμπορικές και άλλες σχέσεις μας είναι σε ένα καλό ή έστω ανεκτό επίπεδο. Βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική η γλώσσα των επιχειρήσεων από αυτήν της πολιτικής…

Τα καμώματα του παρανοϊκού Ερντογάν και του… ξεκούτη Μπαχτσελί δείχνουν ένα έντονο εσωτερικό πρόβλημα, το οποίο πιέζει το σημερινό σύστημα εξουσίας της Άγκυρας. Με τον τουρισμό να είναι στο ζενίθ μέσα στο προσεχές τετράμηνο και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, η εκδήλωση ενός μπουμ σε ένα περιορισμένο θέατρο επιχειρήσεων, θα συνιστούσε μια εξαιρετικά επιζήμια εξέλιξη. Κυρίως για την Τουρκία, η οποία είναι με το ένα πόδι στον γκρεμό, από πλευράς οικονομίας και η οποία περιμένει να πάρει πολύτιμες ανάσες από τις τουριστικές εισπράξεις. Φυσικά, δεν το συζητάμε, ότι και για την Ελλάδα, μια τέτοια απευκταία εξέλιξη, θα είναι εξόχως οδυνηρή, από τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος του τουριστικού ρεύματος, κατευθύνεται προς τις περιοχές που βλέπουν προς Ανατολάς…

Ας πάμε όμως στο… ψητό. Επειδή, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ορθολογικά τις αντιδράσεις του ανορθολογιστή και αναθεωρητή Ερντογάν, η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει ταχύτατα σε δραστικά μέτρα οργάνωσης του εσωτερικού μετώπου. Η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση συναγερμού, θα κινητοποιήσει και τους εταίρους μας σε Ευρώπη και ΝΑΤΟ. Ο ρόλος των ΗΠΑ είναι καθοριστικός, καθώς διακυβεύονται υψίστης σημασίας συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Και το σημαντικό στην όλη ιστορία, είναι ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας ταυτίζονται αυτή τη στιγμή, σχεδόν στον απόλυτο βαθμό με τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, αλλάζει δομικά και σαρωτικά τα κομμάτια του παζλ και αυτό είναι προς όφελος μας. Αυτό βλέπει ο Ερντογάν και γι αυτό έχει… σκυλιάσει!

Ως λαός πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να συστρατευτούμε ελπίζοντας ότι δεν θα φτάσουμε στο σημείο… μηδέν. Αλλά αν φτάσουμε, πρέπει τώρα (πριν φτάσουμε…), να οργανωθούμε. Οι Ουκρανοί πολίτες, ηλικίας από 18-60 ετών οργανώθηκαν αμέσως για να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του εγκληματία Πούτιν. Έμαθαν τη χρήση όπλων ή συνέδραμαν σε διάφορες προπαρασκευαστικές ενέργειες, έτσι ώστε να υπάρχει σύνδεση της λαϊκής βάσης με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Σε αυτόν τον τομέα, υπάρχει η εντύπωση ότι έχουμε μείνει πολύ πίσω. Εφησυχάζουμε και θεωρούμε ότι τα πάντα θα αντιμετωπιστούν από τον τακτικό στρατό της χώρας. Χωρίς πολλές πολλές αναλύσεις και αναφορές, η κυβέρνηση, πρέπει να οργανώσει από τώρα σχέδια κινητοποίησης των εφέδρων ή και των μεγαλύτερων σε ηλικία ανδρών, έτσι ώστε να υπάρχει ένα δίκτυο υποστήριξης σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, αν πέσει η πρώτη… μπαταριά!

Η… σιγουριά, ότι ο Ερντογάν δεν θα κάνει τη λάθος κίνηση μέσα στο καλοκαίρι, δεν σημαίνει ότι ισχύει και για την περίοδο Νοεμβρίου 2022-Απριλίου 2023, δηλαδή μέχρι και ένα μήνα πριν τις δικές τους και δικές μας εκλογές. Επιπλέον, δεν τολμούμε να διανοηθούμε ότι μπορεί να πάμε σε εκλογές το φθινόπωρο και ανάμεσα στις δύο αναμετρήσεις, η χώρα να διοικείται από δικαστικό του Αρείου Πάγου! Πιθανόν όμως, αν συμβεί κάτι μέσα σε ένα πολεμικό περιβάλλον, να συγκεντρώσει και το μέγιστο της αποδοχής και… προθυμίας του λαού για συστράτευση. Όλα είναι πιθανά. Όμως, επειδή οι καιροί είναι πονηροί, ας είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι για όλα, γιατί αν τα κράτη έχουν σύνορα και τα χάσουν, τότε είναι σίγουρο ότι και τα νοικοκυριά που έχουν πόρτες, παράθυρα και συναγερμούς στα σπίτια τους, θα απειληθούν. Το σπίτι μας το ανοίγουμε σε κάθε γνωστό και φιλήσυχο άνθρωπο που γνωρίζουμε ή έχει ανάγκη. Αν η πόρτα ανοίξει και βρεθείς αντιμέτωπος με τον επιτιθέμενο, πρέπει να είσαι ήδη προετοιμασμένος να τον αντιμετωπίσεις…

Facebook Comments