Οι εκλογές και η αυτοεκπληρούμενη προφητεία

Δεν γνωρίζω υπουργό, βουλευτή ή άνθρωπο που ασχολείται με την πολιτική-και πιστέψτε με, γνωρίζω πολλούς-που αυτές τις μέρες να μην έχει έγνοια για το πότε θα γίνουν εκλογές και να μην είναι βέβαιος ότι εγώ ξέρω κάτι παραπάνω.

Διερμηνεύοντας λεγόμενα και προθέσεις και συνθέτοντας πληροφορίες, συνεπώς, εγώ καταλαβαίνω τα εξής: ο κ. Μητσοτάκης, εμφορούμενος από μια αίσθηση θεσμικού καθήκοντος, την οποία, όποιος δεν τον έχει συναναστραφεί, δεν μπορεί να καταλάβει εύκολα, θέλει να πάει σε εκλογές το 2023. Ειλικρινά το θέλει, στο μυαλό του πρέπει να υπάρχουν σταθεροί εκλογικοί κύκλοι. Συνεργάτες του και στελέχη, όμως, είναι της άποψης ότι θα πρέπει οι κάλπες να στηθούν το φθινόπωρο, εκτός απροόπτου. Το καλοκαίρι θα πάει τουριστικά «σφαίρα», η κυβέρνηση δρομολογεί παρεμβάσεις για το ρεύμα και τα καύσιμα και ο χειμώνας θα είναι δύσκολος. Συνεπώς, το παράθυρο ευκαιρίας είναι εκεί. 

Για να μην κουράζουμε το θέμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αποφασίσει. Και αυτό δεν είναι παράλογο, άλλωστε ο πρωθυπουργός θέλει να έχει ανοιχτές επιλογές. Γι’ αυτό και τις τελευταίες εβδομάδες έχει αρχίσει να αμβλύνει κάπως τη βεβαιότητα που εξέφραζε για κάλπες το 2023, προσθέτοντας και ένα «αλλά», μαζί με έναν συμπληρωματικό σχεδιασμό. Αν αποφασίσει προς το τέλος του Αυγούστου ότι έχει έρθει η ώρα, θα πρέπει να έχει την πολιτική ευχέρεια να πατήσει το κουμπί. Και, συγγνώμη, ό,τι και να λέει η αντιπολίτευση, ο πρωθυπουργός δεν θα ρωτήσει κανέναν για το πότε θα κάνει εκλογές. Όπως δεν ρώτησε και ο Αλέξης Τσίπρας το 2019. 

Το ζήτημα είναι το εξής: με την άκρατη εκλογολογία να έχει κατακλύσει τη δημόσια συζήτηση, ακόμα και αν δεν θέλει να κάνει εκλογές ο κ. Μητσοτάκης, μπορεί να βρεθεί μπροστά στην αδήριτη πολιτική αναγκαιότητα να τις κάνει, καθώς θα έχει δημιουργηθεί το κλίμα. Με άλλα λόγια, η κουβέντα για εκλογές μπορεί να μεταβληθεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. 

Είναι σαφές, άλλωστε, ότι μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος δεν είναι ωφέλιμη. Τα μολύβια κατεβαίνουν και όλοι ασχολούνται με την επανεκλογή τους, ιδίως στις «βάρβαρες» συνθήκες που θα δημιουργήσει η απλή αναλογική. Βεβαίως, δεν φταίει η αντιπολίτευση για το «τοξικό κλίμα» που λέει ο κ. Μητσοτάκης. Τι να κάνει η αντιπολίτευση πέρα από αντιπολίτευση, δηλαδή; Νερό στο μύλο της εκλογολογίας πέφτει βασικά από τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη και αυτό είναι πλέον η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με μερικούς μήνες πριν, όταν ο κ. Μητσοτάκης και τα κυβερνητικά στελέχη εξέπεμπαν στον ίδιο τόνο.