Το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς στον Έβρο, στις φλόγες. Από τις μεγαλύτερες προστατευόμενες περιοχές «Natura 2000» με ενδημικά φυτά και σπάνια αρπακτικά πουλιά.

Ποιο δάσος;

Της Δαδιάς;

Άγνωστη λέξη, άγνωστο μέρος

Σάμπως μας μίλησε ποτέ κανείς γι’ αυτό το θαύμα της φύσης;

Κι εμείς για ακόμη μία φορά ανήμποροι να αντιδράσουμε, βολεμένοι στους αναπαυτικούς καναπέδες μας, παρακολουθούμε στην τεράστια οθόνη home cinema τη καταστροφή σε extra large μέγεθος. Μόνο που λείπουν τα συναισθήματα, οι εκφράσεις, οι φωνές, τα αχ ή τα ωχ. Κόπηκαν από την έλευση των καταστροφών. Τίποτα πια δεν κάνει εντύπωση. Απάθεια. Η μάστιγα της εποχής.

Για πόσα λεπτά της ώρας θα με απασχολήσει η φωτιά στο Δάσος της Δαδιάς όταν με πνίγει κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο το τέρας της ακρίβειας, της ανεργίας, της μοναξιάς, της κατάθλιψης;

Για πόσα δευτερόλεπτα θα με απασχολήσει όταν στην πρώτη αναζήτηση στο διαδίκτυο θα πέσω πάνω σε έναν διάσημο χωρισμό, σε ένα τιγρέ μπικίνι μιας παρουσιάστριας και στα ξέφρενα πάρτυ της Μυκόνου;

Σε κάθε περίπτωση ο Έβρος κείται μακράν, γιατί κι ο γείτονας μου κείται μακράν, γιατί κι η μάνα μου την ίδια τύχη έχει κι εν τέλει κι ίδιος μου ο εαυτός.   

Κι όπως είπε και μια φίλη: «Πόσα τραύματα αντέχει κανείς πριν βρεθεί στο απόλυτο έρεβος της οργής;»

Facebook Comments