Η υπόθεση της Κιβωτού δεν τράβηξε απλώς μια κουρτίνα πίσω από την οποία κρύβονται λυπηρά και σοκαριστικά πράγματα.

Το πράγμα ήδη ξέφυγε, οι αρχικές διστακτικές αποκαλύψεις έδωσαν την θέση τους σε μια χιονοστιβάδα, η οποία κατεβαίνοντας από τις πλαγιές της ελεημοσύνης και της κοινωνικής ευαισθησίας, δεν παρασέρνει μόνο εκατομμύρια, ακίνητα και κακές συμπεριφορές. Παρασέρνει προς τον γκρεμό και την ίδια την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Μου το επισήμανε με παράπονο ένας απλός παπάς ενορίας, που με συνάντησε μέσα στο πλήθος που παραβρισκόταν σ’ έναν γάμο.

Πάμε, χριστουγεννιάτικες μέρες που είναι, για τον έρανο της αγάπης, χτυπάμε τις πόρτες κι όχι μόνο δεν δίνει κανένας ούτε ένα ευρώ, αλλά μόλις δουν παπά μαζί με τους εθελοντές ή μόλις ακούσουν ότι τον έρανο τον κάνει η ενορία, μας διαολοστέλνουν. Συχνά με λόγια που δεν προφέρονται εύκολα.

Έτσι που το πάτε λοιπόν, θα ασχοληθείτε κανέναν ακόμα μήνα με την Κιβωτό, θα διαλύσετε κάθε ψήγμα προσφοράς που έχει απομείνει, θα χετε κάνει το καθήκον σας επισημαίνοντας τις ελλείψεις του κράτους, μετά θα πάτε σε κάποιο άλλο θέμα της επικαιρότητας κι εγώ θα απομείνω με 80 πεινασμένους στα σκαλιά της εκκλησίας να μου ζητούν βοήθεια κι εγώ να μην μπορώ να δώσω.

Απλά σας λέω τι μου είπε…

Facebook Comments