Η «ποδοσφαιρική» δικαιοσύνη αποδόθηκε. Ο Λίονελ Μέσι είναι ο κατακτητής του κόσμου. Έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και μαζί το όνειρο των εκατομμυρίων συμπατριωτών του, αλλά και των απανταχού λάτρεων του αθλήματος. Έφερε την κούπα με τον χρυσό άτλαντα στην Αργεντινή, τον τελευταίο και απόλυτο στόχο που του έμενε να εκπληρώσει.

Η απώλεια του συγκεκριμένου το 2014 στη Βραζιλία και οι αποτυχίες σε δύο συνεχόμενα Κόπα Αμέρικα που ακολούθησαν, τον «ανάγκασαν» να σκεφτεί την αποχώρηση από την Εθνική. Του μίλησαν πολλοί, τον συμβούλευσαν να μην το κάνει γιατί εκείνος είχε «θολώσει», έβλεπε τον εαυτό του ως τον πρώτο υπεύθυνο της καθοδικής πορείας, μίας χώρας συνυφασμένης με το ποδόσφαιρο, μιας χώρας που είχε συνηθίσει στα «μεγαλεία» του Μαραντόνα.

Ο Ντιέγκο θα τον συνέτισε να συνεχίσει. Γιατί έβλεπε, όπως και οι υπόλοιποι ότι ήταν ο «Μεσσίας» που θα τους οδηγούσε ξανά στη «Γη της Επαγγελίας». Έστω και αν αυτή αργούσε. Η δικαίωση θα ερχόταν. Γιατί το ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να στερήσει από τον δικό του θεό, την απόλυτη δόξα και αναγνώριση. Την τρανταχτή επιβεβαίωση, ότι ο Λίονελ Μέσι είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έχει γνωρίσει ο πλανήτης.

Για να φτάσει στην κορυφή έπρεπε να περάσει αμέτρητα εμπόδια. Έπρεπε να ξεπεράσει το ψυχολογικό «χτύπημα» των αποτυχιών και να βρει το κίνητρο, την επιθυμία να τα κυνηγήσει όλα με διαφορετική οπτική πλέον. Πήρε το Κόπα Αμέρικα το 2019 μέσα στη Βραζιλία. Ένας από τους δύο μεγάλους στόχους με την αγαπημένη του Αργεντινή, είχε επιτευχθεί μέσα στο «σπίτι» του πιο σπουδαίου αντιπάλου. Εκεί αντιλήφθηκε ότι το τρόπαιο που τόσο ήθελε, ίσως και να μην ήταν τόσο μακριά τελικά.

Ήξερε τις αντικειμενικές δυσκολίες, προετοιμάστηκε κατάλληλα για το Μουντιάλ στο Κατάρ, φαινόταν από τις εμφανίσεις του με την Παρί Σεν Ζερμέν στην εκκίνηση της σεζόν. Χωρίς πολλά λόγια, αλλά με ρεαλιστικές δηλώσεις, «θέλω το Παγκόσμιο Κύπελλο, γιατί είναι η τελευταία φορά που συμμετέχω στη διοργάνωση». Δεν πτοήθηκε ούτε όταν ήρθε το σοκ της πρεμιέρας από τη Σαουδική Αραβία, ωστόσο δεν παρέκκλινε από αυτό που ήθελε.

Αδυνατούσε να σκεφτεί ότι θα έφευγε από τη Ντόχα χωρίς το πολυπόθητο τρόπαιο. Το πίστευε ότι θα το κατακτούσε. Ολοκλήρωσε το θεσμό με επτά γκολ σε ηλικία 35 ετών, ένα λιγότερο από τον 24χρονο Κιλιάν Εμπαπέ, τον επόμενο θρύλο του αθλήματος. Όλοι έπαιζαν γι’ αυτόν, για την επιθυμία του να φτάσει στην κορυφή με την «Αλμπισελέστε».

Το κατάφερε στον καλύτερο τελικό όλων των εποχών. Έτσι απαιτούσε η ιστορία να γίνει. Όπως ακριβώς χαράχθηκε η διαδρομή, με εμπόδια, έτσι έγινε και στον τελικά μέσα από μία συγκλονιστική και ψυχοφθόρα διαδικασία. Ο Μέσι το άξιζε και είμαστε τυχεροί που τον ζήσαμε να το σηκώνει.

Facebook Comments