Μια από τις συνηθέστερες ιδεοληψίες που επικρατούν στην πολιτική διεργασία είναι πως ότι κάθε νέο πρόσωπο είναι αυτομάτως πιο φρέσκο, πιο σύγχρονο, πιο νεωτερικό, πιο καινοτόμο και ανανεωτικό. Αυτό πίστεψαν πολλοί ψηφοφόροι όταν εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή ο Αλέξης Τσίπρας και θεώρησαν οτι ένας 40άρης νέος πολιτικός ηγέτης θα έδινε νέα πνοή στην τελματωμένη πολιτική πραγματικότητα και του εμπιστεύθηκαν την πρωθυπουργία το 2015. Κι όμως ο νεότατος αυτός πολιτικός, από τους νεότερους στην ιστορία του ελληνικού κράτους δεν κατόρθωσε να φέρει την αλλαγή και τον εκσυγχρονισμό που ο ίδιος ευαγγελιζόταν και οι πολίτες προσδοκούσαν. Χωρίς όραμα για τη χώρα, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, προϊόν του κομματικού σωλήνα, αποδείχτηκε εν τοις πράγμασι πιο οπισθοδρομικός πιό ξεπερασμένος και από τους παλιούς, παρωχημένους πολιτικούς των προηγούμενων δεκαετιών.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται τώρα στην περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη. Η εκλογή ενός σαραντάρη, που όμως ούτε μόρφωση, ούτε εμπειρίες, ούτε όραμα διέθετε, αλλα ήταν κι αυτός προϊόν του κομματικού σωλήνα και της κομματικής καμαρίλας, σκόρπισε αρχικά έναν ενθουσιασμό ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να επανέλθει «ενωμένο, δυνατό» και να αποτελέσει τον έτερο πόλο του πολιτικού μας ορίζοντα και πάλι. Δυστυχώς για τους ενθουσιώδεις οπαδούς, ο μύθος του εκσυγχρονιστή ηγέτη που ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου θα εξετόξευε και πάλι το ΠΑΣΟΚ στην κορυφή του πολιτικού Ολύμπου γρήγορα διαψεύστηκαν.

Δύο μεγάλες κρίσεις χρειάστηκε να αντιμετωπίσει ο κ. Ανδρουλάκης στους 16 περίπου μήνες που βρίσκεται στην ηγεσία του κόμματος του. Η πρώτη αυτή που αφορούσε την παρακολούθηση του τηλεφώνου του από την ΕΥΠ. Αντί να εκμεταλλευθεί το γεγονός αυτό για να καταδείξει προσόντα σύγχρονου πολιτικού ηγέτη που με υπευθυνότητα και σοβαρότητα θα χρησιμοποιούσε το γεγονός για να καταδείξει τη διαφορά του από τους δύο βασικούς του αντιπάλους, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα, επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του να τον «καπελώσουν» και να χρησιμοποιήσουν αλήθειες και ψέματα γύρω από τις τηλεφωνικές υποκλοπές σε μια απέλπιδα προσπάθεια να πλήξουν το γόητρο του πρωθυπουργού. Δεν τα κατάφεραν. Αλλά κι ο κ. Ανδρουλάκης περιθωριοποιήθηκε από την υπόθεση αυτή, άτολμος, άβουλος, αμήχανος, χωρίς σοβαρό πολιτικό λόγο. Απέμεινε να ψελλίζει ότι δεν θα δεχτεί για πρωθυπουργό ούτε Μητσοτάκη ούτε Τσίπρα, χωρίς να προσφέρει πειστική εναλλακτική λύση η έστω πρόταση  για την διακυβέρνηση της χώρας, μετά τις εκλογές του 2023, που θα πραγματοποιηθούν με απλή αναλογική.

Κι ύστερα ήρθε η όζουσα υπόθεση του Qatargate και της συναδέλφου του Εύας Καϊλή, που ευλόγως εξελίσσεται στο μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς, που έχει πλήξει ποτέ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όταν οι βελγικές αρχές συνέλαβαν την κ. Καϊλή με την γίδα στην πλάτη, ο κ. Ανδρουλάκης δεν αρκέστηκε να την διαγράψει για λόγους ηθικής διαχωρίζοντας τη θέση της παράταξης του από την πολιτική διαφθορά κι αποφεύγοντας συνειρμούς με πρόσωπα, όπως ο Ακης Τσοχατζόπουλος κι ο Γιάννος Παπαντωνίου, που είχαν στην συνείδηση του κόσμου πλήξει την υπόληψη του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν. Μέσα στην αμηχανία του προσπάθησε, ανεπιτυχώς και βεβιασμένα, να χρεώσει την κ. Καϊλή στη ΝΔ και να την κατηγορήσει ως δήθεν «Δούρειος Ίππο» του Κυριάκου Μητσοτάκη, μη πείθοντας ούτε τους φίλους κι οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Αφού αν όντως ήταν «Δούρειος Ίππος» της ΝΔ γιατί δεν την είχε διαγράψει πολύ νωρίτερα αλλά περίμενε να εμφανιστούν βαλίτσες και σακκούλες σκουπιδιών γεμάτες απο πετρέλαιο ευρώ μίζες απο το Κατάρ.

Και σαν να μην έφτανε η τουλάχιστον γελοία αυτή δήλωση του, συνέχισε με αναφορές σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ ως «σοβαρότερος εταίρος» του από το κόμμα Καμμένου. Καθιστώντας, υποθέτω άθελα του, το ΠΑΣΟΚ και τον ίδιον ουραγούς του κ. Τσίπρα και του κόμματος του. Και μετατρέποντας το ΠΑΣΟΚ σε κόμμα χωρίς πυξίδα και κατεύθυνση. Ενώ ταυτόχρονα εξαπολύει έμμεσες απειλές κατά των εσωκομματικών του αντιπάλων, ιδίως εναντίον του Ανδρέα Λοβέρδου και των υποστηρικτών του, ότι θα τους διώξει από το κόμμα. Μετατρέποντας το ΠΑΣΟΚ, που αρχίζει να υποχωρεί στις δημοσκοπήσεις εμφανώς, σε ένα διχασμένο κόμμα. Μωραίνει Κύριος…

Facebook Comments