Το ήξερε και ο ίδιος, ότι ο «Νόλε» είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που θα έπρεπε να περάσει για να φτάσει στην κορυφή της Αυστραλίας.

Ο Σέρβος ήθελε να καθίσει ξανά στο «θρόνο» του, αυτόν που πλέον έχει κατακτήσει δέκα φορές σε ισάριθμους τελικούς. Στην χώρα, από όπου τον απέλασαν ένα χρόνο πριν για την υπόθεση «εμβόλιο». Από την πλευρά του ο Στέφανος πάλευε για τον πρώτο ιστορικό τίτλο Γκραντ Σλαμ, μπροστά στο ελληνικό κοινό που ήταν συνεχώς δίπλα του.


Το διακύβευμα και για τους δύο τεράστιο. Όμως σε έναν τόσο μεγάλο τελικό ατομικό αγωνίσματος, πάντα «μιλάνε» η ποιότητα, το ταλέντο, η εμπειρία και το «μέγεθος» του καθενός.

Από τη μία ο δικός μας Στέφανος, φανέρωσε σε αυτό το τουρνουά ότι με μεθοδικότητα, κατάλληλα πρόσωπα γύρω του, προπόνηση και «καθαρό» μυαλό, καταφέρνει τη βελτίωση που χρειάζεται. Για να νικάει εύκολα αντιπάλους που τον δυσκόλευαν κατά καιρούς, αλλά και για να απολαμβάνει αυτό που κάνει από μικρός.

Βελτίωσε το σερβίς του, τα χτυπήματά του, έβαλε «ευφυΐα» στο παιχνίδι του, μα πάνω από όλα δούλεψε την ψυχραιμία και κυρίως την ψυχολογία του στη διάρκεια του αγώνα. Αυτά τα στοιχεία τον έφεραν μέχρι τον τελικό του Όπεν της Αυσταλίας. Όπως επίσης τον βοήθησαν να σταθεί επάξια απέναντι στον Σέρβο «θρύλο. Γιατί ο Στέφανος ήταν ανταγωνιστικός.


Όμως, το να είσαι ανταγωνιστικός απέναντι στον πολυνίκη του θεσμού, που κυνηγούσε και το πέτυχε, το 22ο Γκραντ Σλαμ της καριέρας του, δεν αρκεί. Η πραγματικότητα στο συγκεκριμένο άθλημα «λέει» ότι για να νικήσεις έναν εκ των Τζόκοβιτς, Ναδάλ, Φέντερερ μέχρι πρώτινος και Αλκαράθ που έρχεται, πρέπει να ελπίζεις στη χειρότερή τους μέρα.


Για τον Στέφανο, η μέχρι τώρα πορεία του μας γεμίζει ελπίδα και προσμονή για τίτλους. Αυτοί δεν θα αργήσουν, το είπε ο ίδιος ο Τζόκοβιτς. Και οι κορυφαίοι δεν λένε ποτέ κάτι για να παρηγορήσουν τον ηττημένο, το λένε γιατί γνωρίζουν τη δική τους διαδρομή. Έτσι, για τον Στέφανο, δεν αργεί η μέρα που θα μας κάνει περήφανους.

Facebook Comments