Δεν την πρόδωσε ποτέ

Χτυπάει ακόμα το τηλέφωνο της, λένε οι δικοί της. Δεν είναι σε καμία λίστα τραυματιών ή νεκρών. Ταξίδευε πάντα με την τυφλή γατούλα της, τη Νάμπια, που βρέθηκε νεκρή μέσα στην τσάντα μεταφοράς της. Την λένε Ελισάβετ και είναι 26 ετών. Έχει μακριά μαλλιά και σίγουρα όνειρα για να φτάσει πιο μακριά από τις σιδηροδρομικές γραμμές της χώρας μας.

Αυτή η εθνική τραγωδία από το βράδυ της Τρίτης έχει συγκλονίσει όλη την Ελλάδα και όχι μόνο. Νομίζω πως σχεδόν όλοι, ιδίως η γενιά μου, σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στην θέση αυτών των παιδιών.

Εμείς που τώρα κάνουμε εκκλήσεις βοηθείας στα social media, εμείς που πήγαμε να δώσουμε αίμα, εμείς που ψάχνουμε με ποιον άλλον τρόπο μπορούμε ίσως να συνδράμουμε, εμείς που πια βλέπουμε εφιάλτες τα βράδια, εμείς που μέχρι προχθές είχαμε μια αίσθηση λες κι είμαστε άτρωτοι και σίγουρα εγώ που ποτέ δεν έλεγα στη μαμά μου αν έφτασα εκεί που πήγα γιατί νόμιζα μάλλον ότι πατάω τόσο γερά στα δυο μου πόδια• αγνοώντας φυσικά ότι πολλές φορές άλλος σου τραβάει το χαλί και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.

Οι ευθύνες του σταθμάρχη είναι οφθαλμοφανείς, από ανθρώπινο λάθος ή ακόμη και με δόλο -θα αποδειχθεί ελπίζω- σκότωσε τόσα παιδιά και μαζί και τους γονείς τους. Ένας γονιός που χάνει το παιδί του, χάνει μαζί και τη ζωή του.

Εξίσου οφθαλμοφανείς πρέπει να γίνουν και οι ευθύνες υπουργών, γενικών γραμματέων, δημοσίων συμβούλων, διευθυντών, κτλ τις τελευταίες δεκαετίες και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη γιατί δεν φρόντισαν να μην μπορεί να συμβεί αυτό το «λάθος», αυτό το έγκλημα.

Αυτό το έγκλημα, λοιπόν, δεν μπορεί να ξεχαστεί μα εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω από τη πρώτη στιγμή αυτή την κοπέλα, την Ελισάβετ. Ίσως μίλησε στο υποσυνείδητό μου, ίσως μου θύμισε εμένα που ταξιδεύω πάντα με τον Βασιλάκη που είναι κι αυτός τυφλός κι ανάπηρος και παίρνουμε για την Θεσσαλονίκη συνήθως το τρένο, ίσως νιώθω την καλοσύνη της και την φροντίδα της απέναντι σε ένα πλάσμα που την είχε απόλυτη ανάγκη κι εκείνη δεν το πρόδωσε ποτέ, όσο κι αν σίγουρα η ίδια και εκατοντάδες ακόμα, προδώθηκαν από ανθρώπους που όφειλαν απλώς να κάνουν τη δουλειά τους.