Εκτροχιασμός

Το Πάσχα προ των πυλών κι εμείς σε δουλειά να βρισκόμαστε. Έτσι γενικώς.

Μεγάλη Δευτέρα και στη Πανεπιστημίου ξερίζωναν τους φοίνικες. Θα μεταφυτευτούν λέει αλλού και θα επιστρέψουν δριμύτεροι σε επιλεγμένα σημεία. Μεμιάς το τοπίο επανήλθε στο γκρίζο. Όχι ότι δέκα εξωτικά δέντρα έσωζαν τη κατάσταση, έτσι να έχουμε να λέμε. Πιο κάτω ο μεγάλος περίπατος ξηλωμένος. Κι ο δρόμος ένα απέραντο εργοτάξιο χωρίς εργάτες, ελληνικά πράγματα. Εσείς οι βέροι Αθηναίοι εκεί κάτω μη ξεχάσετε: Δαγκωτό στον…

Προ εκλογών.

Και το θερμόμετρο ανεβαίνει. Παρακολουθούσα τυχαία χθες σε μια εκπομπή, μια πολιτική αντιπαράθεση. Γιατί επιλογή δε θα μπορούσε να είναι; Νόημα ουδέν. Πλήξη. Η ερώτηση που προλαβαίνει να θέσει ο παρουσιαστής ακολουθείται από δύο ατέλειωτους μονολόγους που μπλέκονται μεταξύ τους και που φυσικά ουδεμία σχέση έχουν με το ερώτημα. Μέχρι να ολοκληρωθεί ο τηλεοπτικός χρόνος που ποτέ δεν είναι αρκετός. Γνωστά όλα αυτά. Εν τέλει πας στη κάλπη μ’ αυτή τη συμφόρηση, καμία νύξη για το πρόγραμμα του καθενός. Ίσως γιατί όλοι ξέρουμε τι θα κάνουν και τι όχι.

Τέμπη. Το χώμα των νεκρών ακόμα νωπό.

Οι πρώτες προφυλακίσεις έγιναν. Αλλά τώρα που το θέμα σιγά σιγά το θάβουν στη λήθη, κάτι μου λέει ότι το μαχαίρι δε θα αγγίξει κόκαλο. Το γνωστό: Πως τα μαγειρέψατε; Πως τα φτιάξατε; Μόνο εσείς ξέρετε.

Και τώρα που είπα για μαγείρεμα. Αλήθεια στείλατε αστυνομία στον Άλλο Άνθρωπο; Ασχολίαστο.

Θεέ μου τώρα τις άγιες μέρες εν μέσω βαρελότων και χοληστερίνης δώσε μου λίγη φώτιση να σας αντέξω!