Ένα κόμμα που ξέρει ότι θα βρεθεί στην κυβέρνηση την επόμενη μέρα, προσέχει τι λέει και τι τάζει. Διότι μόλις βρεθεί στο τιμόνι του τόπου, ξέρει ότι θα πλακώσουν οι πελάτες έξω από το Μαξίμου και τα υπουργεία, ζητώντας την υλοποίηση των υποσχέσεων που δόθηκαν. Οπότε κοιτάζει να μην έχει τάξει υπερβολικά και ανεδαφικά πράγματα, γιατί θα τα βρει μπροστά του και πολύ γρήγορα μάλιστα.

Αντιθέτως, αν ένα κόμμα ξέρει ότι δεν έχει καμιά ελπίδα να κυβερνήσει, νιώθει απελευθερωμένο. Μπορεί να υποσχεθεί στους πάντες τα πάντα. Σάματις θα κληθεί να εφαρμόσει τίποτα απ’ αυτά που έταξε; Οπότε λέει ό,τι του κατέβει, υπόσχεται σε όλους όλα, εκστομίζει όσα θέλουν να ακούσουν τα αυτιά των ψηφοφόρων δίχως το παραμικρό φίλτρο.

Εγώ ειλικρινά περίμενα να ακούσω το πρόγραμμα του Αλέξη για ορισμένα βασικά ζητήματα, για να καταλάβω το τι περιμένουν οι ίδιοι από την εκλογική μάχη που έρχεται. Αν άκουγα κάτι εφαρμόσιμο και ρεαλιστικό, τότε θα καταλάβαινα πως έχουν πίστη σε μια νίκη τους και πραγματικά νιώθουν το βάρος της ευθύνης που μπορεί να πέσει στους ώμους τους.

Όταν όμως άκουσα και διάβασα όσα είπε ο Αλέξης για την αντιμετώπιση του ιδιωτικού χρέους, μέρος του οποίου είναι και τα κόκκινα δάνεια με τους πλειστηριασμούς τους, αυτομάτως μου λύθηκε η απορία. Ξέρουν ήδη το αποτέλεσμα και πορεύονται προεκλογικώς εντελώς απελευθερωμένοι από άγχη και φόβους.

Διότι ο Αλέξης υποστηρίζει ότι βρήκε τον τρόπο να μειώσει δραστικά το τερατώδες ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων που είναι βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας, δίχως να πληρώσουν αυτοί που χρωστάνε, δίχως να γίνουν πλειστηριασμοί και δίχως να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός. Βρήκε δηλαδή, ξανά, το απόλυτο οικονομικό θαύμα. Κοντολογίς, οι άνθρωποι ξέρουν ότι θα χάσουν. 

Facebook Comments