Δίνουν τα πάντα, κι ας έχουν ξεμείνει από δυνάμεις. Οι δυο μονομάχοι αρνούνται να «πέσουν», αρνούνται να εγκαταλείψουν αυτήν την κούρσα προς τον τίτλο.

Κουρασμένοι σωματικά, ταλαιπωρημένοι πνευματικά από αυτή την, δίχως προηγούμενο, εναλλαγή συναισθημάτων. Κι όμως έτσι θα έπρεπε να είναι κάθε χρόνο το πρωτάθλημα και τώρα δεν γνωρίζει κανείς πώς να το διαχειριστεί. Ο τελευταίος που θα μείνει όρθιος, θα είναι και ο πρωταθλητής.

Ξεκινώντας από τη Λεωφόρο. Το προβάδισμα του Μαντσίνι «ανέβασε» την πράσινη εξέδρα και «έριξε» την κιτρινόμαυρη στην ΟΠΑΠ Αρίνα, που εναγωνίως περίμενε το ξέσπασμα της ΑΕΚ. Αυτή ξεσηκώθηκε στην ισοφάριση του Τόμας και έδωσε απίστευτη ώθηση στους παίκτες του Ματίας Αλμέϊδα. Αντιστοίχως, οι πανηγυρισμοί κόπασαν στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Το τέλος των δύο αναμετρήσεων βέβαια διατήρησε την αγωνία αμείωτη.

Σε μία αγωνιστική που οι περισσότεροι περίμεναν ότι ο πρωταθλητής θα κρινόταν σε μεγάλο βαθμό. Κι όμως το ποδόσφαιρο, όπως θα έπρεπε να είναι, παίζει τα δικά του παιχνίδια. Ο μεν Παναθηναϊκός κρατούσε τη νίκη στα χέρια του απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ με αρκετές απουσίες, η δε ΑΕΚ «κυνηγούσε» το γκολ κόντρα σε έναν εμφανώς διαφορετικό Ολυμπιακό. Η κούραση από τους συνεχόμενους αγώνες, που φέρνει και την έλλειψη καθαρού μυαλού, οδηγεί τους ποδοσφαιριστές στα όρια τους. Εκείνοι όμως θα παίξουν μέχρι τελικής «πτώσης».

Πλέον, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Δύο «στροφές» πριν από τον τερματισμό ΑΕΚ και Παναθηναϊκός καλούνται να «σπριντάρουν» όσο πιο γρήγορα μπορούν για να πανηγυρίσουν στο τέλος. Ναι το αξίζουν και οι δύο μέχρι εδώ που έχουν φτάσει, όμως η μπάλα είναι αυτή που θα επιλέξει τον πρωταθλητή.

Facebook Comments