Μετά και την απομυθοποίηση της “αντιμνημονιακής” υστερίας, αλλά και την ομολογία των Αλέξη και Πάνου – κυνική και τραγικά καθυστερημένη – ότι «δυστυχώς άλλη επιλογή δεν υπάρχει» πολλοί αναρωτιούνται «και τώρα τι ψηφίζουμε;»

Δεν θα θέλαμε να υποδείξουμε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα. Πραγματικά νέο και σοβαρό με δυναμική ακόμη δεν υπάρχει. Η πολιτική παρθενογένεση και άμωμη σύλληψη νέων φορέων και ηγετών επίσης είναι εξαιρετικά δύσκολη και απίθανη να συμβεί, όπως αποδεικνύεται 5 χρόνια τώρα. Ωστόσο, πιστεύουμε ακράδαντα ότι υπάρχουν μεμονωμένα πρόσωπα από διάφορα κόμματα τα οποία μπορούν να αποτελέσουν μια εθνική ομάδα διεξόδου από το πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο που έχουμε βρεθεί. Εκτιμούμε ότι μια εθνική πολιτική dreamteamπου θα αποτελείτο από τους παρακάτω προτεινόμενους, όχι μόνο θα έβγαζε τη χώρα από την αναξιοπρέπεια των αλλεπάλληλων μνημονίων μέσα σε 18-24 μήνες, αλλά θα πετύχαινε και θεαματικούς ρυθμούς ανάπτυξης και προόδου σε όλους τους τομείς… Μέχρι να έρθουν οι αληθινά «νέοι και άφθαρτοι» που όλοι περιμένουμε χρειαζόμαστε μερικούς:ψημένους, ώριμους εγκεφαλικά, ψυχικά υγιείς, με πληρωμένα τα δίδακτρα εκμάθησης του υπαρκτού κόσμου μας  και εκ του αποτελέσματος επιτυχημένους.

Άλλωστε είναι εμφανές πια σε όλους ότι το νέο δεν είναι ζήτημα ηλικίας… Αρκεί μόνον να συγκρίνουμε  τη διαχείριση της σοβαρής κρίσης από Κάμερον στην Αγγλία και από Τσίπρα στην Ελλάδα (και οι δύο σαραντάρηδες ανέλαβαν τα ηνία, ο ένας είπε αλήθειες, έλαβε σκληρά μέτρα και επανεξελέγη, ο δεύτερος είπε ψέματα και η τύχη του θα φανεί ). Το νέο είναι θέμα ιδεών και πολιτικής όχι ηλικίας ή πολιτικού χρόνου στη διακυβέρνηση. Ο Σύριζα και η Λαϊκή Ενότητα του αγιατολάχΛαφαζανί λ.χ., εμφορούνται από ιδέες κρατικιστικές, νεοκομμουνιστικές, αντιαναπτυξιακές και διεθνιστικές, δηλ. τραγικά παλαιές και αποδεδειγμένα  χρεοκοπημένες παγκοσμίως εδώ και δυόμιση δεκαετίες.

Προφανώς δεν μπορούμε όλοι να συμφωνούμε σε όλους όμως οι συγκριτικά ικανότεροι, εκ του αποτελέσματος, από όσους έχουμε γνωρίσει τα τελευταία 25 έτη νομίζουμε είναι οι κάτωθι. Δυστυχώς από το Σύριζα προτείνω  μόνον έναν:

1) Νίκος Δένδιας ΝΔ: Ο πρώτος υπουργός Δημοσίας Τάξεως που προσπάθησε να αναχαιτίσει τις μεταναστευτικές ροές και το κατάφερε. Από τους 120.000 ετησίως, πέσαμε στους 40.000 το 2013, ενώ το κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων έγινε και πάλι φιλικό και ανθρώπινο.

2) Άδωνις Γεωργιάδης ΝΔ, ίσως ο καλύτερος και πιο κατηρτησμένοςβουλευτής του κοινοβουλίου. Ως υπουργός έδειξε και αρετές αποτελεσματικότητας, αφού σε λίγο χρόνο μείωσε το πάρτι στην ιατροφαρμακευτική δαπάνη κατά 3 δις, άρα και την ανάγκη ισόποσης συλλογής φόρων.

3) Κωστής Χατζηδάκης ΝΔ: ο διαχρονικά θερμότερος υποστηρικτής των μεταρρυθμίσεων στη ΝΔ. Τόλμησε το 2009 την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής γλυτώνοντας πολλά δις ζημίας από τους προϋπολογισμούς . Επί υπουργείας του το 2013 του σημειώθηκε ρεκόρ καθαρών εισπράξεων από τα ταμεία της ΕΕ ύψους 5 δις (χωρίς τα 2,3 δις από την επιστροφή κερδών SMP+ANFAs)

4) Κυριάκος Μητσοτάκης ΝΔ. Πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις. Ο πρώτος που τόλμησε να βάλει τα θεμέλια για την αξιολόγηση στο δημόσιο.

5) Μάκης Βορίδης ΝΔ:  ο καλύτερος αγορευτής εναντίον της «λογικής» των μπαταχτζήδων και της παραφροσύνης του Σύριζα. Ο άνθρωπος που τόλμησε να βάλει την υπογραφή του στη σύμβαση, ώστε επιτέλους να έχει μετρό και η φτωχότερη Δυτική Αθήνα (επέκταση μέχρι Χαϊδάρι)

6) Θεόδωρος Φορτσάκης, ΝΔ:  Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο άνθρωπος που τα έβαλε με το καθηγητικό και κομματικό κατεστημένο στα πανεπιστήμια και κοντραρίστηκε με τους θεωρητικούς υποστηρικτές της βίας στα ΑΕΙ τους ανεκδιήγητους Πελεγρίνη και Κατρούγκαλο

7) Δημήτρης Μάρδας (Σύριζα):  Ο μόνος σοβαρός του Σύριζα. Mε σεμνότητα και δεξιότητα απέφευγε να υπόσχεται μεγαλόστομες μπαρούφες, ενώ  ήταν ο μόνος οικονομικό ς υπουργός του 7μήνου που δούλευε αόκνως σαν helpdesk 24/7…

8) Νικηφόρος Διαμαντούρος (Ποτάμι). Σοβαρός σοσιαλδημοκράτης εγνωσμένης ικανότητας και πανευρωπαϊκού κύρους. Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής  2003-2013. Παρά τις ενστάσεις μου για τις θέσεις του σε θέματα έθνους, μετανάστευσης κλπ είναι έτη φωτός καταλληλότερος για οποιαδήποτε θέση από το τον καλύτερο των Συριζοανελ.

9) Χάρης Θεοχάρης (Ποτάμι): Χάριν του Χάρη σταματήσαμε να πηγαίνουμε για τα πάντα στις εφορείες. Παρά τα λάθη και τις αδυναμίες των πειραμάτων του, τόλμησε και πέτυχε τελικά. Οι σχέσεις μας με τις φορολογικές αρχές ψηφιοποιήθηκαν όσο ποτέ άλλοτε.

10) Θάνος Τζήμερος (Δημιουργία Ξανά), Θεόδωρος Σκυλακάκης (Ποτάμι), Αντιγόνη Λυμπεράκη (Ποτάμι): Καθαρά μυαλά, χωρίς βάρη πελατειακής συνδιαλλαγής, άρα κατάλληλοι μαχητές υπέρ της απελευθέρωσης της οικονομίας από συμφέροντα και συντεχνίες προς όφελος των πολλών και των αδυνάμων.

11) Μιράντα Ξαφά σοβαρή, ουσιαστική, αξιόπιστη, διεθνούς φήμης (θητεία στο ΔΝΤ) και όχι μπαρουφολόγα τεχνοκράτης οικονομολόγος που ο Μητσοτάκης ο πρεσβύτερος έβγαλε στην επιφάνεια.Με αυτήν στο οικονομικό τιμόνι, οι αποδόσεις των ομολόγων μας θα υποχωρήσουν στα επίπεδα Πορτογαλίας μέσα σε λίγους μήνες !

12) Άννα Διαμαντοπούλου: Ο Νόμος πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια που έφτιαξε, έβαλε τα θεμέλια εκδίωξης του κομματισμού και της αναρχίας στα Πανεπιστήμια. Γι αυτό πολεμήθηκε με λύσσα από απολιθώματα, επαγγελματίες  φοιτητοπατέρες και φαιοκόκκινους βανδάλους

13) Χάρης Οικονομόπουλος: Δεν πολιτεύεται ακόμη. Νομικός, Πρόεδρος του Ελληνοβρετανικούεπιμελητηρίου. Έχει όραμα για τη χώρα, θεωρητικός θεμελιωτής και θιασώτης της ανάγκης ριζικής πολιτικής και πολιτειακής μεταρρύθμισης (Προεδρική δημοκρατία, ασυμβίβαστο υπουργού και βουλευτή κλπ)

14) Στέφανος Μάνος , Αλέκος Παπαδόπουλος, Τάσος Γιαννίτσης. Ο λαός τους έβγαλε από την πολιτική επειδή έλεγαν αλήθειες, δεν έκαναν προσλήψεις και υποστήριζαν τις μεταρρυθμίσεις. Έμπειροι και χρήσιμοι σε τέτοιες εποχές κρίσης και παρακμής.

Είναι λίγοι μεταξύ πολλών αξίων που διαθέτει η επικράτεια. Διότι ως γνωστόν η χώρα δεν πάσχει από έλλειψη κεφαλαίων αλλά από έλλειψη κεφαλών, σοβαρών και ικανών…

Με την εγκεφαλική τρικυμία και σύγχυση που επικρατεί σήμερα μεταξύ των πολιτών οι οποίοι βολοδέρνουν μεταξύ της συνωμοσιολογίας, γερμανοφοβίας και των ισοπεδωτικών γενικεύσεων και αφορισμών, πράγματι μια τέτοιαπολιτική dreamteam διεξόδου από την πυραμιδική αναξιοπρέπειακαι τη δημιουργική ανικανότητα που ζούμε έξι χρόνια τώραφαντάζει όνειρο Φθινοπωρινής νυκτός… Από τα όνειρα και την ελπίδα όμως ξεκινούν οι μεγάλες ανατροπές! 

Facebook Comments