Η ευθύνη

Τα νερά αφού έπνιξαν, γκρέμισαν, κατέστρεψαν και ρήμαξαν τώρα αποτραβιούνται αποκαλύπτοντας έναν κρανίου τόπο που κάποτε υπήρξε η πιο εύφορη περιοχή της Ελλάδας.

Τίποτα δεν άντεξε, ούτε θα άντεχε αυτόν τον βιβλικό κατακλυσμό που ανάλογος του μόνον στις παραδόσεις των αρχαίων πολιτισμών απαντάται. Σε ιστορίες όπως του μυθικού Δευκαλίωνα που επιβίωσε μόνος αυτός από ανάλογο φαινόμενο στην προϊστορική Θεσσαλία.

Η καταστροφή συντελέστηκε και τα όρνια του διαδικτύου βγήκαν στο μεϊντάνι πλάθοντας ιστορίες για εκατοντάδες νεκρούς αναζητώντας με αυτόν τον τρόπο απεγνωσμένα άλλοθι για την δική τους μεγάλη καταστροφή στο Μάτι του 2018. Αλλά όλα αυτά σε τίποτα δεν ωφελούν και μάλλον θόρυβο κάνουν και για αυτό τους αξίζει μόνον να τα καταδεικνύουμε και μετά να τα περιφρονούμε. Για αυτό ας τα αφήσουμε χωμένα στην οσμή των δικών τους πτωμάτων και ας ασχοληθούμε με το πιο σοβαρό από όλα που είναι: Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.

Επιτυχία μεγάλη τα Ευρωπαϊκά 2 δις αλλά παράλληλα σταυρός μαρτυρίου και βαριά κατάρα. Η Θεσσαλία έχει εκριζωθεί εκ θεμελίων.

Το επιτελικό κράτος πρέπει να κάνει –επιτέλους- δυναμική παρουσία εξασφαλίζοντας ότι ούτε 1 ευρώ δεν θα χαθεί και τα 2 δις θα πιάσουν τόπο. Ούτε η πανδημία, ούτε η Ελληνοτουρκική κρίση το ’20 δεν μπορούν να συγκριθούν με τον άθλο της ανασυγκρότησης.

Η ιστορία δεν συγχωρεί! Αν η κυβέρνηση δεν τα καταφέρει σε αυτόν τον άθλο και δούμε στο μέλλον καταστάσεις όπως με τα αντιπλημμυρικά του «Ιανού» τότε τον ρύπο της αποτυχίας ούτε όλων των κατακλυσμών τα νερά, ούτε όλης της γης τα επιδόματα δεν θα μπορέσουν να τον βγάλουν από πάνω της.