“Και τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική” έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης. Τη γλώσσα, την πιο πλούσια, την πιο όμορφη, την πιο βαθιά συνδεδεμένη με την ψυχή του ανθρώπου.
Τη γλώσσα, που στο πέρασμα των αιώνων, σήκωσε στις πλάτες των 24 γραμμάτων της, όλη την Ιστορία του Έθνους μας.
Την κατέγραψε, την έκανε κτήμα της, την αφηγήθηκε και την έκανε δώρο πολύτιμο, από γενιά σε γενιά..
Μάθαμε χθες και νιώσαμε μεγάλη ντροπή -κάποιοι τουλάχιστον- ότι τα Ελληνόπουλα φιγουράρουν στις τελευταίες θέσεις ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, στον διαγωνισμό PISA. Τα παιδιά εξετάζονται σε βασικά μαθηματικά, στις φυσικές επιστήμες και στην κατανόηση κειμένου.
Κατανόηση κειμένου. Δηλαδή, να σου δώσουν ένα γραπτό κείμενο, να σου ζητήσουν να πεις, τι κατάλαβες κι εσύ να μην έχεις καταλάβει σχεδόν τίποτα. Τραγικό..
Εθνική τραγωδία θα το χαρακτήριζα προσωπικά, που σαν απόστημα δουλεύει εσωτερικά και κανένας δε δίνει την πρέπουσα προσοχή. Να το εντοπίσει, να βρει την αιτία του και να αρχίσει να το θεραπεύει όσο υπάρχει καιρός.
Πριν γίνει η Ελλάδα μια χώρα, που μελλοντικός κοινωνικός της ιστός, οι σημερινοί 15αρηδες, δεν θα μπορούν ούτε να συνεννοούνται μεταξύ τους! Τότε που η Ιστορία μας, οι αξίες του Έθνους μας, η Εξωτερική του πολιτική, η Άμυνα, η διπλωματία του, η πσραγωγική του δύναμη, η επιστημονική του κατάρτιση, η επιχειρηματική του δραστηριότητα, θα βρίσκονται στα χέρια, αυτών των παιδιών.
Με πληγώνει πολύ και θα έπρεπε όλους να μας πληγώνει το γεγονός ότι “φτωχαίνουμε” τόσο πολύ!
Με εξοργίζει η παντοκρατορία και η θεοποίηση της εικόνας, της φωτογραφίας, της επί ώρες προετοιμασμένης στιγμής, ώστε αυτή να αποτυπωθεί στο Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης και να εκπέμψει, ευτυχία, έρωτα, αγάπη, επιτυχία. Ενώ ο νέος που χαμογελά στην εικόνα ή στο βίντεο, μόλις κλείσει η κάμερα, είναι μόνος και κυρίως, αμίλητος… Σε ποιον να μιλήσει, όταν όλοι, προετοιμάζουν, δήθεν αυθόρμητες, στημένες στιγμές;
Και πότε να σκεφτεί, γιατί το να μιλάς και να κατανοείς, προϋποθέτει το να μάθεις να σκέφτεσαι, όταν η γρήγορη εναλλαγή των εικόνων στο κινητό, σου παρουσιάζει έναν άλλο κόσμο, που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματική ζωή.
Δύσκολη εξίσωση το συνταίριασμα του παρόντος, με το παρελθόν και το μέλλον. Και νομίζω ότι είναι θέμα εθνικής επιβίωσης το να το καταφέρουμε.
Facebook Comments