Ζούμε στη χώρα που νομίζουμε ότι για τα χάλια μας φταίνε πάντα οι άλλοι. Ζούμε στη χώρα που νομίζουμε ότι τ’ αδέσποτα φύτρωσαν.

Ζούμε στη χώρα που όταν φωνάζουμε ότι το πρόβλημα βρίσκεται στα δεσποζόμενα όλοι φοβούνται μη ξεβολευτούν και κανένας δεν θέλει να πάρει την ευθύνη του. Δυο υποθέσεις με πρωταγωνιστές δεσποζόμενα τετράποδα μας έχουν συνταράξει αυτές τις ημέρες, στη μία έχασε τη ζωή της με φρικτό τρόπο μια υπέροχη γυναίκα και μητέρα στη Θεσσαλονίκη και στη δεύτερη ένας δύσμοιρο σκυλί στην Αράχωβα. Εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις με έναν όμως κοινό παρονομαστή, την ανευθυνότητα.

Κι όχι, κανένα σκυλί δεν φταίει και ποτέ. Γιατί κανένα τρίχρονο παιδί δεν μπορεί να φταίξει. Θύματα είναι και τα σκυλιά που σκότωσαν τη γυναίκα στη Θεσσαλονίκη. Θύματα ενός εγκληματικά ανεύθυνου κηδεμόνα. Θύματα μιας εγκληματικά ανεύθυνης νοοτροπίας. Θύματα μιας χώρας που έχει κάνει βήματα αλλά χρειάζεται άλματα δεκαετιών. Γιατί τα σκυλιά είναι μόνο για μέσα στο σπίτι, δεν είναι για μαντρόσκυλα κι αγριόσκυλα, δεν είναι για μπαλκόνια και ταράτσες, είναι για μέλη της οικογένειας.

Τα σκυλιά είναι σαν ζυμάρια, όπως τα μάθεις, όπως τα πλάσεις. Ιδίως ένα σκυλί που με αντίστοιχη σωματοδομή -αν και προορισμένο να αγαπάει και να προφυλάσσει τον άνθρωπο- μπορεί να καταλήξει σε φονικό εργαλείο. Να ανοίξουμε μια δύσκολη κουβέντα και δυσάρεστη; Και μια κουβέντα έτι δυσκολότερη σε μία χώρα εκατομμυρίων αδέσποτων: άδεια κατοχής σκύλου. Όχι, δεν φτάνει μια χούφτα τροφή και ένα σκυλόσπιτο, για κάποια σκυλιά αυτή μπορεί να είναι η καταδίκη τους. Έχουμε την πολυτέλεια γι’ αυτά; Όχι. Έχουμε την ανάγκη; Ναι.

Κι η διαμαρτυρία που έγινε για τον Όλιβερ της Αράχωβας –που τάχα τώρα θα μας πείσουν ότι έπεσε θύμα αγέλης σκύλων (μια γυναίκα τη σκότωσαν τρεις σκύλοι αλλά έναν σκύλο δεν τον σκότωσε μια ολόκληρη αγέλη;)- ήταν μια διαμαρτυρία για όλα τα ζώα αυτής της χώρας που κάθε μέρα βασανίζονται για να επιβιώσουν σε μία ατελείωτη κόλαση. Αυτής της χώρας που τα ζώα της τα πληγώνει κάθε μέρα. Αυτής της χώρας που η πλειοψηφία των δεσποζόμενων ζώων της είναι στα βαρέλια, στα χωράφια και στα κοτέτσια. Αυτής της χώρας που τ’ αδέσποτα καλούνται να κάνουν σλάλομ ανάμεσα σε αμάξια και κλωτσιές και ξεχωρίζοντας τις φόλες από τα αποφάγια.

Facebook Comments