Έχουν φαγωθεί όλοι με το λάδι

Έχουν φαγωθεί όλοι με το λάδι. Δεν υπάρχει ημέρα που το ελαιόλαδο να μην έχει την τιμητική του στα δελτία ειδήσεων. Και φυσικά, όχι με κάποια έστω επίφαση αντικειμενικότητας, αλλά με μόνιμη χρήση καταδικαστικών επιφωνημάτων του τύπου «αίσχος», «ντροπή», «απαράδεκτο» και τα τοιαύτα.

Βεβαίως, μια αύξηση της τιμής κατά 100% μέσα σε τρία χρόνια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, αλλά θαρρώ πως ειδικά στο ζήτημα του λαδιού οι τηλεοπτικές ειδήσεις και εκπομπές το ‘χουν παρα…τραβήξει.

Τα γράφω έτσι ευγενικά, διότι στο λάδι έχει πάει περίπατο ακόμα κι αυτή η αλάθητη χρυσή τηλεοπτική συνταγή. Διότι φέτος με το λάδι είναι ανάστατοι και οι καταναλωτές, αλλά και οι παραγωγοί. Κατά τα κανάλια και τους ρεπόρτερ που κάνουν stand up κάτω από κάτι κακομοιριασμένα ελαιόδεντρα, όλοι είναι χάλια. Κι αυτοί που παράγουν κι αυτοί που εμπορεύονται κι αυτοί που αγοράζουν για να καταναλώσουν.

Αυτού του είδους η δημοσιογραφική κάλυψη δεν αποκαλύπτει, αλλά συσκοτίζει τα προβλήματα, αν και όπου υπάρχουν. Επειδή Ελλάδα είναι η τρίτη ελαιοπαραγωγική χώρα στον κόσμο, όταν ανεβαίνει διεθνώς η τιμή του προϊόντος της, θα ‘πρεπε να το κάνει μόκο αντί να ουρλιάζει.

Σύμφωνοι, κανένας δεν θα πανηγυρίσει που ο Έλληνας καταναλωτής πληρώνει το λάδι παραπάνω, αλλά τουλάχιστον ας αναφέρουμε και την άλλη πλευρά, μην το πάμε τόσο πια μονόπατα. Ξέρετε ότι 700.000 οικογένειες στην Ελλάδα είναι ελαιοπαραγωγικές; Μιλάμε για πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους. Αυτοί κερδίζουν από τη διεθνή άνοδο της τιμής. Δεν κάνει να το λέμε αυτό δηλαδή;