Επιτέλους, ένας Υπουργός Δικαιοσύνης, ο Γιώργος Φλωρίδης μίλησε και μας εξέφρασε όλους!

Φλεβάρης του 18 ήταν! Όταν ένα μήνα μετά τη διάρρηξη-διάλυση του σπιτιού μου, είδα τους διαρρήκτες “κουνάμενους λυγάμενους” να περνάνε με θράσος απ’έξω.

Μικρή πόλη τα Χανιά, μου το είχαν πει και στο Αστυνομικό τμήμα. “Κυρία μου τους πιάσαμε, τα κλοπιμαία τα χουν.. σκοτώσει, αλλά δυστυχώς, τα χέρια μας είναι δεμένα.. Θα αφεθούν ελεύθεροι, μέχρι την επόμενη τους παραβατική πράξη”.

Το συναίσθημα, δεν περιγράφεται.. Ιδίως, όταν τολμήσουν με θράσος να σε κοιτάξουν στα μάτια.

Ο καιρός πέρασε κι η ελληνική κοινωνία ήρθε αντιμέτωπη με τραγικά περιστατικά και ειδεχθή εγκλήματα.

Στη σκέψη ερχόταν γονείς, ζωντανοί- νεκροί που μέσα σε αίθουσες δικαστηρίων, έθαβαν δεύτερη και τρίτη φορά τα παιδιά τους, την ώρα που εξελίσονταν οι δίκες. Παιδιά που τα σκότωσαν ασυνείδητοι με αυτοκίνητα, παιδιά που βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν, παιδιά που κατακρεουργήθηκαν επειδή βρέθηκαν στο δρόμο στυγνών χούλιγκαν.

Μαύρισε η ψυχή μου, σκεπτόμενη ότι αυτοί οι γονείς, με τους Ποινικούς Κώδικες που εφαρμόστηκαν από το 15 και μετά, ήταν πολύ πιθανόν, σε δύο, τρία χρόνια, να έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τους φονιάδες των παιδιών τους.

Μαύριζε η δική μου ψυχή, μαύριζε και χιλιάδων άλλων πολιτών, όλων ημών δηλαδή, που , ανώνυμοι, αδύναμοι και νομοταγείς, νιώθαμε ότι χάνουμε και το τελευταίο μας αποκούμπι. Τη Δικαιοσύνη. Και μαζί με αυτήν, την εμπιστοσύνη μας στους Θεσμούς και στην Πολιτεία, την οποία πάντα σεβόμασταν.

Ας έρθουμε στο σήμερα όμως!

Επιτέλους, ένας Υπουργός Δικαιοσύνης, ο Γιώργος Φλωρίδης μίλησε και μας εξέφρασε όλους.

Νέοι Ποινικοί Κώδικες! Αλλαγές! Δικαιοσύνη που δεν πορεύεται με σημαία ψετοδικαιωματισμού, τα δικαιώματα του θύτη, τα οποία σαφώς υπάρχουν και διασφαλίζονται.

Αλλά με το βλέμμα σε αυτόν που πραγματικά θίγεται, εξοντώνεται, καταστρέφεται, θρηνεί..
Το θύμα!

Μέσα στο Κοινοβούλιο, ακούστηκαν απίστευτα πράγματα! Τα δύο που κράτησα. Οι νέες ρυθμίσεις, είναι λέει, λίγο ηπιότερες από την Ιερά Εξέταση! Ντροπή σας! Κοιτάξτε στα μάτια τους γονείς της Ελένης Τοπαλούδη και του Άλκη Καμπανού και ξαναπείτε το αν τολμάτε..

Κάποιος άλλος, θέλοντας να “πληγώσει” έναν βαθιά δημοκρατικό πολιτικό όπως ο Γιώργος Φλωρίδης, του είπε ειρωνικά, ότι έγινε… πιο δεξιός από τους δεξιούς. Κι από πότε βρε συντρόφια, το δικαίωμα που σου δίνει η Δημοκρατία να είσαι Αριστερός, Δεξιός η Κεντρώος, είναι αφορμή για ψόγο και κατηγορία;

Μην απαντάτε, δε χρειάζεται, καταλάβαμε!

Από τότε, που ένας Πρωθυπουργός προερχόμενος από τη Δεξιά παράταξη, με τις ικανότητες του και με τις επιλογές του σε πολιτικό δυναμικό, άλωσε και το Κέντρο και την Κεντροαριστερά.

Κι όσο εσείς θα περιχαρακώνεστε πίσω από τις εμμονές σας, λοβοτομημένοι από τα ανελεύθερα κομματικά σας προστάγματα, τόσο θα απομακρύνεστε κι άλλο από την πραγματική κοινωνία και τις ανάγκες της!

Συγχαρητήρια για τις μεγάλες αλλαγές στη Δικαιοσύνη!

Γιατί Δικαιώματα έχουν και οι πολίτες οι οποίοι… δε δίνουν ποτέ δικαιώματα και παλεύουν σκληρά, για να κάνουν αυτή τη χώρα λίγο καλύτερη!