Το μήνυμα των ευρωεκλογών

Η περασμένη Κυριακή, ημέρα των ευρωεκλογών, ήταν μια από τις πιο δύσκολες μέρες για την ελληνική Δημοκρατία μετά την μεταπολίτευση του 1974. Για πρώτη φορά οι πολίτες έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα απογοήτευσης και αδιαφορίας προς τους πολιτικούς και τα κόμματα, λέγοντας ότι δεν θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή την αναμέτρηση. Για μένα που ανήκω στην γενιά μετά την μεταπολίτευση, η συμμετοχή στις εκλογές δεν είναι μόνο δικαίωμα. Είναι κι ηθική υποχρέωση. Αυτή η υποχρέωση διερράγη καθώς το 60% των συμπολιτών μας συνειδητά αποφάσισε να απόσχει. Με τρόπο που αποτελεί ένα πολύ ηχηρό μήνυμα προς το πολιτικό σύστημα. 

Εκ των πραγμάτων το αποτέλεσμα της προηγούμενης Κυριακής έστειλε πολλαπλά μηνύματα σε όλους μας, στο κάθε κόμμα ξεχωριστά, καθώς επίσης και στο σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας αυτής. Για τη ΝΔ που ήταν και παραμένει το ισχυρότερο κόμμα στην Ελλάδα αλλά κι η κυβέρνηση του τόπου, το μήνυμα ήταν πολύ ισχυρό. Όχι μόνο διότι δεν κατάφερε να υπερβεί τον στόχο της, που ήταν το 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών, αλλά και γιατί μέσα σε ένα έτος, από την περυσινή βουλευτική αναμέτρηση, έχασε ένα εκατομμύριο περίπου ψηφοφόρους. Οι οποίοι βέβαια δεν προτίμησαν να μετακινηθούν προς άλλους κομματικούς σχηματισμούς, που δεν τους εμπνέουν, αλλα απείχαν για να προειδοποιήσουν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πως αν δεν αλλάξει πλεύση και δεν προχωρήσει σε δραστική αντιμετώπιση των πιεστικών προβλημάτων της κοινωνίας, όπως είναι η ακρίβεια στα τρόφιμα και το υψηλό κόστος διαβίωσης, οι μισθοί κι οι συντάξεις, η λειτουργία των νοσοκομείων, η αποκατάσταση του αισθήματος ανασφάλειας των πολιτών, και μια σειρά προβλημάτων της καθημερινότητας, τότε η αποχή μπορεί να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά. Κι ενδεχομένως να μετατραπεί σε μετακίνηση προς άλλα κόμματα.

Εκτιμώ ότι ο πρωθυπουργός, που είναι ένας πολύ ικανός, έξυπνος και διορατικός πολιτικός, το έχει λάβει το μήνυμα της πρόσφατης κάλπης. Το έλαβαν όλοι στη ΝΔ; Δεν το γνωρίζω. Φοβάμαι ότι ορισμένοι, που εύστοχα η Ντόρα Μπακογιάννη, αποκάλεσε «καλαμοκαβαλάρηδες» κι ότι πρεπει να παρκάρουν τα καλάμια τους, ακόμα δεν το έλαβαν. Κι ορισμένοι εξ αυτών ενδεχομένως να υπηρετούν προσωπικές αντζέντες. Αυτό θα αποδειχθεί στο εγγύς μέλλον. 

Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να κάνει έναν, περιορισμένης εμβέλειας, κυβερνητικό ανασχηματισμό ελπίζοντας να δώσει μια νέα δυναμική κι ώθηση στην κυβερνητική προσπάθεια. Θα τα καταφέρει; Το ελπίζω. Αλλά και το νέο σχήμα θα κριθεί εκ του αποτελέσματος κι από την επιτυχία η μη των πολιτικών που θα εφαρμόζει. Και λιγότερο από την απήχηση των προσώπων.

Το βέβαιο είναι ότι με τον ανασχηματισμό για μια ακόμα φορά ο κ. Μητσοτάκης πιστοποίησε ότι δεν τον ελκύουν οι μεγάλες αλλαγές προσώπων. Όλες μα όλες οι αλλαγές που έγιναν σε επίπεδο υπουργών, ήταν με πρόσωπα που ήταν υπουργοί και στο πρόσφατο παρελθόν, όπως ο Τάκης Θεοδωρικάκος, ο Κώστας Τσιάρας κι ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Δεν υπήρξε ούτε ένα νέο πρόσωπο υπουργού. Ενώ στο επίπεδο των υφυπουργών, που δεν δίνουν το στίγμα των ανασχηματισμών ποτέ, ελάχιστα ήταν τα νέα πρόσωπα. Όπως ο Στέφανος Γκίκας, ο Βασίλης Οικονόμου, ο Ιάσων Φωτήλας. Ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι πολλοί νέοι υφυπουργοί (Γκίκας, Γκιουλέκας, Καραγκούνης) είχαν ψηφίσει κατά του νόμου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, για την υπερψήφιση του οποίου είχε δραστηριοποιηθεί ενεργά ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Συνεπώς και το νέο σχήμα θα κριθεί εκ του αποτελέσματος!