«Εκεί που ήσουν ήμουν και εκεί που είμαι θα’ρθεις»… Και  χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε, ερχόμαστε με την σειρά μας, όπως λέει και η παροιμία, στο κλαμπ της τρίτης ηλικίας…και δη στην Ελλάδα!

Στην Ελλάδα όπου φροντίδα των ηλικιωμένων παραμένει σε σχετικά χαμηλό επίπεδο σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς το σύστημα βασίζεται κυρίως στην οικογένεια και στις ιδιωτικές δομές, με περιορισμένη συμμετοχή από το κράτος.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ελλείψεις σε εξειδικευμένες υποδομές και επαρκές προσωπικό, καθώς και χαμηλά επίπεδα δημόσιας χρηματοδότησης. Οι υπηρεσίες που προσφέρονται σε ιδιωτικές μονάδες είναι συχνά ακριβές και δύσκολα προσβάσιμες από όλους τους ηλικιωμένους. Παρά τις πρόσφατες προσπάθειες βελτίωσης, το σύστημα δεν έχει φτάσει τα επίπεδα χωρών όπως η Δανία ή οι Κάτω Χώρες, όπου η μακροχρόνια φροντίδα είναι εξαιρετικά ανεπτυγμένη, με έμφαση στην κοινωνική πρόνοια και τη δημόσια στήριξη.

Στην Ευρώπη, η Δανία θεωρείται πρότυπο φροντίδας ηλικιωμένων, με ένα καλά χρηματοδοτούμενο και προσβάσιμο σύστημα που παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες τόσο σε κέντρα φροντίδας όσο και σε οικιακό περιβάλλον. Η χώρα εστιάζει σε εξατομικευμένες υπηρεσίες που προωθούν την αυτονομία των ηλικιωμένων, ενώ επενδύει συστηματικά στη συνεχή κατάρτιση του προσωπικού και στη χρήση τεχνολογιών υγείας.

Συνολικά, η Ελλάδα έχει να διανύσει ακόμα δρόμο για να φτάσει τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα φροντίδας ηλικιωμένων. Παρόλα αυτά, οι δημογραφικές τάσεις και η πίεση από την κοινωνία θα μπορούσαν να επιταχύνουν τις αλλαγές, καθιστώντας αναγκαία την ενίσχυση της κρατικής παρέμβασης και τη δημιουργία ενός πιο βιώσιμου συστήματος μακροχρόνιας φροντίδας.

Η βελτίωση της φροντίδας των ηλικιωμένων στην Ελλάδα μπορεί να επιτευχθεί με μια σειρά άμεσων και υλοποιήσιμων μέτρων που δεν απαιτούν υπερβολική επένδυση πόρων, αλλά μπορούν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο:

1.Ενίσχυση των Υπηρεσιών Οικιακής Φροντίδας: Η επέκταση προγραμμάτων όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι» είναι κρίσιμη για την υποστήριξη ηλικιωμένων που ζουν μόνοι τους. Με την πρόσληψη και εκπαίδευση περισσότερου προσωπικού, θα μπορούσαν να παρέχονται υπηρεσίες υγείας και καθημερινής υποστήριξης σε όσους το χρειάζονται, χωρίς να απαιτείται η μεταφορά τους σε μονάδες φροντίδας.

2.Εκπαίδευση και Υποστήριξη για Οικογένειες-Φροντιστές: Δεδομένου ότι μεγάλο μέρος της φροντίδας των ηλικιωμένων στην Ελλάδα γίνεται από την οικογένεια, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν προγράμματα εκπαίδευσης και υποστήριξης για τους φροντιστές. Η εκπαίδευση σε θέματα υγείας, φροντίδας, και ψυχολογικής υποστήριξης μπορεί να μειώσει την πίεση που αντιμετωπίζουν και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων.

3.Ανάπτυξη Τοπικών Κέντρων Ημέρας για Ηλικιωμένους: Η δημιουργία περισσότερων τοπικών κέντρων ημερήσιας φροντίδας θα προσφέρει στους ηλικιωμένους τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε δραστηριότητες, να λαμβάνουν υπηρεσίες υγείας, και να κοινωνικοποιούνται. Αυτό θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της απομόνωσης και της κατάθλιψης, ενώ θα παρέχει ανάσα στις οικογένειες.

4.Προώθηση της Τεχνολογίας στη Φροντίδα: Η χρήση τεχνολογιών υγείας, όπως οι τηλε-ιατρικές υπηρεσίες και τα έξυπνα συστήματα παρακολούθησης, θα μπορούσε να ενισχύσει την ασφάλεια και την ανεξαρτησία των ηλικιωμένων, ιδίως όσων ζουν μόνοι τους. Τέτοια συστήματα θα μπορούσαν να ειδοποιούν τους φροντιστές ή τους επαγγελματίες υγείας σε περίπτωση ανάγκης.

5.Βελτίωση της Δημόσιας Χρηματοδότησης και Συνεργασίες με Ιδιωτικούς Φορείς: Η αύξηση της χρηματοδότησης για τις υπάρχουσες μονάδες φροντίδας και η ενθάρρυνση συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και να αυξήσουν την προσβασιμότητα.

Με αυτές τις πρωτοβουλίες, η Ελλάδα θα μπορούσε να βελτιώσει άμεσα την ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων και να θέσει τα θεμέλια για ένα πιο ολοκληρωμένο σύστημα φροντίδας στο μέλλον.

Από την πλευρά των πολιτών, είναι σημαντικό να καλλιεργηθεί μια νοοτροπία σεβασμού και αλληλεγγύης προς τους μεγαλύτερους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την εκπαίδευση, αλλά και από την καθημερινή αλληλεπίδραση. Οι πολίτες μπορούν να υιοθετήσουν μια πιο συμπεριληπτική στάση, αποφεύγοντας τα στερεότυπα και αντιμετωπίζοντας τα άτομα όλων των ηλικιών με ίση αξία και σεβασμό.

Τέλος, η καλλιέργεια της αλληλοϋποστήριξης και η ενίσχυση των κοινοτικών δεσμών θα οδηγήσει σε μια κοινωνία που αναγνωρίζει την εμπειρία και τη σοφία των ηλικιωμένων ως πολύτιμο πόρο.

Facebook Comments