Κάποιοι πάντα θα περισσεύουν

Το πρόβλημα που παγίως έχουν οι πρωθυπουργοί, είναι ότι για να κυβερνήσουν, πρέπει να εκλέξουν 151 βουλευτές, αλλά μετά δεν γίνεται να ορκίσουν και 151 υπουργούς. Κάποιοι πάντα θα περισσεύουν.

Το πρόβλημα πολλών βουλευτών είναι ότι έχουν μεν ανάγκη από έναν ικανό αρχηγό που θα οδηγήσει το κόμμα τους στην εξουσία (και τους ίδιους στην εκλογή), αλλά εφόσον αυτός ο αρχηγός είναι ικανός, δεν θα διανοηθεί ποτέ να χρήσει υπουργούς τέτοιους βουλευτές. Θα διέψευδε αυτομάτως την ικανότητά του. Ε, κάπου εκεί ανάμεσα, εμφανίζονται οι εσωκομματικές αντιπολιτεύσεις.

Οι οποίες αντιπολιτεύσεις, εννιά στις δέκα φορές δεν έχουν την παραμικρή διαφορά από παρέες γκρινιάρικων παιδιών που ενώνουν τις προσωπικές τους πικρίες για να τις μετατρέψουν –δήθεν- σε ιδεολογική συνιστώσα ή σε πολιτική τάση.  

Το γράφω καθαρά, διότι άλλοι από τους αντιπολιτευόμενους αυτοαναφέρονται ως Σαμαρικοί κι άλλοι ως Καραμανλικοί. Αμ δεν είναι έτσι. Ο Καραμανλής και ο Σαμαράς είναι πλέον εκτός πολιτικής πεδιάς, είναι συνταξιούχοι. Όποιος ασκεί πολιτική στο πεδίο, πρέπει να αναφέρεται σε ενεργούς πολιτικούς, καθότι αυτοί ευνοούνται ή πλήττονται από τις επιλογές του. Όπερ, όποιοι κάνουν εσωτερική αντιπολίτευση στον Κυριάκο, είναι είτε με τον Βελόπουλο, είτε με τη Λατινοπούλου, είτε με τον Νατσιό.