«Θεσμικό Ατόπημα»

Την περασμένη Πέμπτη ορκίστηκε ενώπιος της Βουλής των Ελλήνων, που τον εξέλεξε, ο Κωνσταντίνος Τασούλας ως νέος πρόεδρος.

Προσωπικά δεν σας κρύβω ότι νιώθω μεγάλη συγκίνηση γιατί το ύπατο αξίωμα της ελληνικής Πολιτείας καταλαμβάνει ο παιδικός μου φίλος, που τον γνώρισα από τότε που ήμασταν 10 ετών παιδιών, και τον αγαπώ και τον εκτιμώ όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί είναι ένας άνθρωπος με ταπεινή καταγωγή κι απολύτως αυτοδημιούργητος, με σεμνότητα, ήθος, ικανότητες και χιούμορ, ό οποίας εκτιμώ ότι θα αποδειχθεί ένας εξαιρετικός πρόεδρος, εφάμιλλος του αειμνήστου Κωστή Στεφανόπουλου. 

Δυστυχώς, στην σεμνή τελετή που έγινε στη Βουλή των Ελλήνων για την ορκωμοσία του κ. Τασούλα υπήρξε εκ μέρους κομμάτων ένα σοβαρό θεσμικό ατόπημα.

Δυστυχώς, δύο κόμματα τα οποία είναι δημοσκοπικά ωφελημένα από την κοινωνική αναταραχή των τελευταίων εβδομάδων συνεπεία της μεγάλης, εθνικής τραγωδίας των Τεμπών, η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου κι η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, απείχαν συνολικά. Ενώ τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, με την εξαίρεση του ΠΑΣΟΚ, υποεκπροσωπήθηκαν κι οι βουλευτές επιδεικτικά αρνήθηκαν να χειροκροτήσουν το νέο πρόεδρο. Αυτό από την μεταπολίτευση και μετά πρώτη φορά συμβαίνει. Πάντα το σύνολο της Βουλής παρευρισκόταν και χειροκροτούσε τον εκλεγμένο νέο πρόεδρο είτε τον είχε ψηφίσει είτε όχι. Γιατί αυτό προβλεπόταν από τις θεσμικές διαδικασίες και γιατί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας από την στιγμή της εκλογής του είναι πρόεδρος όλων των Ελλήνων κι όχι του κόμματος της εκάστοτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και μόνο. Κι αυτό δεν συνέβη. Κι αυτό είναι θεσμικό ατόπημα. 

Προσπαθούν οι της αντιπολίτευσης να ισχυριστούν ότι η επιλογή του κ. Τασούλα ήταν μια κομματική επιλογή. Μα όλες οι επιλογές είναι κομματικές. Με την εξαίρεση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, που ήταν ανώτατη δικαστικός, όλοι οι άλλοι πρόεδροι της Δημοκρατίας υπήρξαν κορυφαία στελέχη κομμάτων. Και μάλιστα ο κ. Τασούλας είχε εκλεγεί πρόεδρος της Βουλής με την ψήφο των περισσότερων κομμάτων. Ήταν άραγε διακομματικός ως πρόεδρος της Βουλής κι έγινε στενά κομματική επιλογή ως υποψήφιος ΠτΔ;

Συγχρόνως να θυμηθούμε ότι δύο τεράστιες φυσιογνωμίες της πολιτικής και του πνεύματος, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος κι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η σημαντικότερη μεταπολεμική φυσιογνωμία, ήταν εκπρόσωποι της ΝΔ κι εξελέγησαν ουσιαστικά μόνο με τις ψήφους των βουλευτών της. Ομοίως ο Χρήστος Σαρτζετάκης εξελέγη μόνο με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα με μια διαδικασία με τα λεγόμενα «χρωματιστά ψηφοδέλτια» που ήταν στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας.

Η διακομματική συναίνεση που επετεύχθη στην εκλογή του Κ. Στεφανόπουλου και του Κάρολου Παπούλια υπήρξε αποτέλεσμα όχι της σύμπτωσης στην προσωπικότητα τους, μολονότι απεδείχθησαν κι οι δύο εξαιρετικοί πρόεδροι, αλλά για να αποφευχθούν οι εκλογές γιατί μέχρι το 2019, που έγινε η τελευταία συνταγματική αναθεώρηση,  ήταν υποχρεωτική η ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία τουλάχιστον 180 βουλευτών για να μην διαλυθεί η Βουλή και προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές. Και μάλιστα το 2015, ο ανερχόμενος ΣΥΡΙΖΑ είχε εργαλειοποιήσει την εκλογή προέδρου για να προκαλέσει εκλογές που τις κέρδισε. Αρνήθηκε την υποψηφιότητα Δήμα αλλά μετά προώθησε την υποψηφιότητα ενός άλλου νεοδημοκράτη του Προκόπη Παυλόπουλου. Εκτιμώ ότι ο κ. Τασούλας θα αποδειχθεί εξαιρετική επιλογή.