Η πρόθεση «ανά» πολλές φορές υπονοεί κάτι που επαναλαμβάνεται (επ-ανα-λαμβάνεται) χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Π.χ. «αναμασώ» τα ίδια και τα ίδια. (Εξ ου και το επίρρημα «ξανά».)

Ας έρθουμε τώρα στο προκείμενο:

Αν ο ανασχηματισμός γίνεται για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες κάποιων, ή για διατήρηση των κομματικών ισορροπιών, είναι περιττό να ασχοληθούμε περαιτέρω.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι γίνεται για την βελτίωση της απόδοσης μιας κυβέρνησης. Εδώ νομίζω ότι είναι λογικό να υπάρχουν κάποια  κριτήρια:

1) Ο τοποθετούμενος σε θέση υπουργού ή υφυπουργού πρέπει να είναι σχετικός με το αντικείμενο του υπουργείου.

Η αρχή αυτή μοιάζει αυτονόητη, αλλά παραβιάζεται τόσο συχνά, που φαίνεται ότι υπηρετείται η ακριβώς αντίθετη θέση:

Είναι δηλαδή συνήθως ο υπουργός άσχετος με το αντικείμενο, οπότε το να είναι ο υπουργός σχετικός, αποτελεί τελικά την εξαίρεση.

Εκτός όλων των άλλων παραγόντων (που έχουν σχέση με την απόδοση και το αποτέλεσμα), η επικρατούσα κατάσταση απαξιώνει την αξία του σχετικού πτυχίου.  

2) Κάποιο πολιτικό στέλεχος, που έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό ως υπουργός του υπουργείου Α, είναι παράλογο να το μεταθέτεις στο υπουργείο Β.

Η μόνη περίπτωση που κάτι τέτοιο κάπως δικαιολογείται, είναι όταν έχει ολοκληρώσει την όποια ευεργετική καινοτομία στο υπουργείο Α, το οποίο δεν έχει πλέον ανάγκη από έναν υπουργό με αυτές τις ικανότητες, ενώ, αντίθετα, το υπουργείο Β έχει αυτή την ανάγκη και μάλιστα επιτακτικά και επειγόντως. Εδώ όμως ερχόμαστε σε σύγκρουση με την προηγούμενη παράγραφο: Αν το εν λόγω επιτυχημένο (ως υπουργός) στέλεχος είναι σχετικό με το αντικείμενο του υπουργείου Α, πόση πιθανότητα υπάρχει στο να είναι σχετικό ΚΑΙ με το αντικείμενο του υπουργείου Β;

3) Κάποιο στέλεχος που έχει υπηρετήσει ως υπουργός σε δύο ή και τρία  υπουργεία, σημειώνοντας φτωχή έως κακή επίδοση, πόσο λογικό είναι να του αναθέτεις ένα τρίτο ή τέταρτο;

Γιατί ο (η) συγκεκριμένος (η) να είναι, καλά και σώνει, υπουργός κάπου; Κάτι τέτοιο, εκτός των άλλων, δεν δείχνει απαξίωση και έλλειψη ενδιαφέροντος προς το νέο υπουργείο που του (της) ανατίθεται;

4) Το να τοποθετείται σε ένα υπουργείο κάποιος (ενδεχομένως άριστος) τεχνοκράτης που δεν έχει έως τώρα σχέση με την πολιτική, είναι απολύτως εύλογο και σύμφωνο με τα παραπάνω αναφερόμενα, υπό δύο όμως προϋποθέσεις:

4Α) Ο εν λόγω τεχνοκράτης πρέπει να έχει διαχρονικά μια άψογη συμπεριφορά στην επαγγελματική του ζωή, γιατί διαφορετικά θα γίνει (εύκολος) στόχος της αντιπολίτευσης

4Β) Εφόσον είναι πράγματι άψογος, να έχει εκ των προτέρων ερωτηθεί αν είναι διατεθειμένος να αποκρούσει τις όποιες (προφανώς άδικες) επιθέσεις εκ μέρους της αντιπολίτευσης και να παραμείνει στη θέση του.

Το φαινόμενο να παραιτείται δύο μέρες μετά την ορκωμοσία «για να διασφαλίσει την ψυχική του ηρεμία» υπήρξε απογοητευτικό και σημαίνει ότι μια τέτοια προεργασία δεν έγινε.

 … …

…

Δεν προτίθεμαι να κάνω πιο συγκεκριμένη κριτική για τις επιλογές του πρωθυπουργού. Όχι πως δεν έχω άποψη, αλλά αυτή μπορεί να είναι και λανθασμένη με ενδεχόμενο να αδικήσω κάποιον υπουργό, προηγούμενο ή επόμενο.

Έτσι αρκούμαι στα κριτήρια που απαρίθμησα και τα οποία θεωρώ λογικά, αποδεχόμενος παράλληλα ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλα επίσης λογικά κριτήρια που παρέλειψα, για τα οποία ευχαρίστως θα δεχόμουν καλοπροαίρετες παρατηρήσεις.

…

Πριν τελειώσω όμως, θα εκφράσω και κάποιες απορίες, που έχουν σχέση όχι μόνο με την παρούσα κυβέρνηση, αλλά και με τις προηγούμενες και, τελικά, με την ποιότητα της δημοκρατίας μας.

Ο πρωθυπουργός κατά το ισχύον Σύνταγμα έχει το προνόμιο να ορίζει την σύνθεση της κάθε επόμενης κυβέρνησης, της οποίας προΐσταται.

Είναι όμως ή όχι λογικό και δείγμα δημοκρατικής ευαισθησίας να εξηγήσει στους πολίτες γιατί επιλέγει τον (την) Γ ή Δ για την όποια συγκεκριμένη θέση;

Και γενικότερα: Να εξηγήσει γιατί κάνει ανασχηματισμό, τί σηματοδοτεί ο συγκεκριμένος ανασχηματισμός και τί περιμένει ο ίδιος από αυτόν.

Καλό θα ήταν επίσης, να εξηγήσει στους πολίτες γιατί υπάρχει ανάγκη από τόσους πολλούς αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς, πράγμα που σε άλλες χώρες δεν συμβαίνει. 

Το να λέει απλώς: «λάβαμε το μήνυμα και ενεργούμε αναλόγως», χωρίς να εξηγείται ποιο ακριβώς μήνυμα είναι αυτό που τον επηρέασε καθοριστικά (από τα πολλά που λαμβάνει) και πώς ακριβώς η νέα κυβέρνηση θα ικανοποιήσει το «μήνυμα» με τη νέα σύνθεση, ενώ απέτυχε να το ικανοποιήσει με την προηγούμενη…

… δίνει, με τη σειρά του ένα νέο κάπως αόριστο «μήνυμα», που, εγώ προσωπικά, δυσκολεύομαι να αποκωδικοποιήσω.

Και αυτό γιατί, το διαρκές «μήνυμα» που στέλνουν οι πολίτες σε όλους ανεξαιρέτως τους πρωθυπουργούς και μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια είναι:

«Θέλουμε αποτελεσματική κυβέρνηση που να αντιλαμβάνεται άριστα όλες τις ανάγκες της κοινωνίας και να τις ικανοποιεί με τον καλύτερο τρόπο και την μέγιστη δυνατή ταχύτητα με την βοήθεια ενός άψογα οργανωμένου και αποτελεσματικού κράτους».

Για να ικανοποιηθεί όμως αυτό το μήνυμα – λογική απαίτηση, ασφαλώς δεν αρκεί    

ένας (ακόμη) «ανασχηματισμός».

Χρειάζεται «μετασχηματισμός»!

Και εύχομαι σε όλους – ιδίως σε όσους εξ ημών είναι «μιας κάποιας ηλικίας», να ζήσουμε να τον προλάβουμε!

… …

…

Έως τότε, (σε αντίθεση με την αντιπολίτευση που τα βλέπει όλα μαύρα, αντί να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις χωρίς να απολογείται για τα δικά της πεπραγμένα…) εύχομαι ειλικρινά στη νέα κυβέρνηση να έχει την μέγιστη δυνατή επιτυχία στο έργο της, δεδομένων των συνθηκών.

Ειδικότερα, εύχομαι στη νέα υπουργό Παιδείας (η οποία ευτυχώς έχει και κάποια σχέση με το αντικείμενο) να κάνει κάτι για τα χάλια της μέσης παιδείας και να ενεργοποιήσει κάποια στιγμή την «πανεπιστημιακή αστυνομία», που ακόμα βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης.

Facebook Comments