Ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι;

Δεν με εξέπληξε η απόρριψη της πρότασης του Φάμελλου από τον Ανδρουλάκη για κοινή κάθοδο του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς στις εκλογές.

Αυτοί όμως που συνεχίζουν να με εκπλήσσουν είναι οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι πρώην ΣΥΡΙΖΑίοι.  Πρώτα έβγαλαν τους ΠΑΣΟΚους πουλημένους και προδότες. Μετά ρήμαξαν το κόμμα τους σε επίπεδο στελεχιακού δυναμικού.

Μετά προσπάθησαν να κλείσουν φυλακή όσους ΠΑΣΟΚους δεν τους είχαν προσκυνήσει. Και τώρα, μια πενταετία αργότερα που γύρισαν τούμπα τα πράγματα και ο ΣΥΡΙΖΑ ξέπεσε στο 5-6%, υψώνουν πάλι το δάκτυλο και τους λένε «είτε θα έρθετε να ενωθούμε, είτε βοηθάτε τον Μητσοτάκη».

ΔΕΝ παρακαλούν, ΔΕΝ εκλιπαρούν, ΔΕΝ πάνε ταπεινά και με χαμηλωμένο βλέμμα. Πάνε με την μύτη υψωμένη και το δάκτυλο προτεταμένο, όπως έκαναν πάντα. Κατά την πεποίθηση τους, το ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένο να τους σώσει, να τους ξαναβγάλει στην επιφάνεια. Γιατί όχι και στην εξουσία.

Και μη ρωτάτε γιατί είναι υποχρεωμένο. Μα διότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι συνεχίζουν να έχουν το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα, μην κοιτάτε που δεν το λένε πια, το πιστεύουν ακράδαντα. Και στο 2% να φτάσουν εκλογικά, το πλεονέκτημα συνεχίζουν να το διαθέτουν στο 100%.

Ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι; Θα μου πείτε «γιατί ασχολείσαι, έτσι κι αλλιώς για φούντο πάνε». Αμ δεν είναι έτσι. Βγήκε εκτός πεδιάς η Νέα Αριστερά, πάνε στον ίδιο δρόμο όσοι κράτησαν τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η Ζωή από κει προέρχεται. Απ’ τον παλιό καλό Τσιπρικό ΣΥΡΙΖΑ την κληρονομήσαμε. Οπότε δεν γλυτώνουμε εύκολα από δαύτους.  Δεν βλέπετε τον Αλέξη ετοιμάζεται να μας ξανάρθει ως σωτήρας…