«Μην τυχόν και ζητήσουν από τον κόσμο λεφτά πίσω, γιατί θα γίνει χαμός. Δεν θα το ανεχτεί κανείς.» Η φράση αυτή, που επαναλήφθηκε τρεις φορές σε τρεις διαφορετικές κουβέντες μέσα σε λίγες ημέρες, δεν ειπώθηκε σε πάνελ, δελτία ειδήσεων ή τηλεοπτικά debates. Ειπώθηκε εκεί όπου χτυπά ο πραγματικός παλμός της κοινωνίας: στην επαρχία. Σε καφενεία, ταβέρνες και αυλές σπιτιών, από ανθρώπους που δεν διαβάζουν ημερήσια στήλη γνώμης αλλά ξέρουν να διαβάζουν το ύφος της εξουσίας.

Πρόκειται για αγρότες, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους – ανθρώπους που έχουν να λαμβάνουν από τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή που είναι εν δυνάμει μπλεγμένοι στις περιβόητες πλέον «παραφουσκωμένες δηλώσεις». Αυτοί δεν αστειεύονται. Δεν κάνουν «πλάκα με τα 8 εκατομμύρια γίδια» ούτε με τα πολεμικά αεροδρόμια-βοσκότοπους. Αντιθέτως, φοβούνται ότι ο έλεγχος που ξεκίνησε, θα οδηγήσει σε καθυστέρηση πληρωμών και –το κυριότερο– σε απαιτήσεις επιστροφής επιδοτήσεων.

Διότι, η μικροπαρανομία ήταν κάποτε σχεδόν κανόνας. Δήλωνες λίγο παραπάνω, «μια δραχμή παραπάνω να πέσει», «σιγά τα λεφτά». Και τώρα, αυτοί που δηλώνουν «σιγά τα λεφτά» είναι χιλιάδες, ίσως εκατοντάδες χιλιάδες. Και είναι εξοργισμένοι. Όχι μόνο γιατί μπορεί να τους ζητηθούν χρήματα πίσω, αλλά και γιατί –κατά την αντίληψή τους– θα τιμωρηθεί η “μαρίδα” και όχι τα “μεγάλα ψάρια”. «Θα αφήσουν τους μεγάλους που κονόμησαν εκατομμύρια και θα πιάσουν εμάς;», λένε με ωμή ειλικρίνεια.

Αν φτάσει τελικά ραβασάκι επιστροφής επιδότησης για 2.000 ή 5.000 ευρώ, το πολιτικό κόστος θα είναι εκρηκτικό. Ήδη από τώρα, χωρίς καμία αποστολή επισήμου εγγράφου, υπάρχει κύμα αγανάκτησης που δεν κρύβεται. Εκλογικό «μαύρισμα» ή ακόμη και μαζικές κινητοποιήσεις δεν αποκλείονται, προειδοποιούν οι ίδιες πηγές.

Το μεγάλο ερώτημα για την κυβέρνηση είναι αν θα αφήσει τον έλεγχο να φτάσει παντού ή αν θα υπάρξει κόφτης. Αν δηλαδή αποφασιστεί, ανεπίσημα ή θεσμικά, ότι όσοι έλαβαν μέχρι 5.000 ή 10.000 ευρώ «αμνηστεύονται», κι από εκεί και πάνω ξεκινά η τιμωρία. Αυτό δεν είναι σενάριο. Είναι κοινωνική απαίτηση, διατυπωμένη πλέον ανοιχτά σε κάθε γωνιά της υπαίθρου.

Γιατί έτσι έμαθαν. Γιατί έτσι τους έμαθαν. Και τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι που ζούσαν στο όριο του νόμιμου, νιώθουν ότι απειλούνται με εξευτελισμό και ζητούν να τιμωρηθούν «οι πραγματικοί κλέφτες», όχι αυτοί με το “συμπλήρωμα” στα στρέμματα.

Η κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί όχι μόνο ένα οικονομικό σκάνδαλο, αλλά και μια κοινωνική βόμβα που σιγοβράζει. Και αυτή τη φορά, η αγανάκτηση δεν έρχεται από τις πόλεις – έρχεται από τις ρίζες της χώρας.

Facebook Comments