Είναι εντυπωσιακό πως μετά από μια δεκαετία+ μνημονίων και κακοδιαχείρισης, οι κυβερνήσεις κατάφεραν να πείσουν ένα μικρό αλλά συμπαγές μέρος της κοινωνίας ότι το πρόβλημα της χώρας ήταν οι ελεύθεροι επαγγελματίες.

Στοχεύοντας μάλιστα και τη νέα γενιά, που δεν γνώρισε καλύτερες μέρες, κατάφεραν να παρουσιάσουν αγωνιστές και βιοπαλαιστές κάθε κλάδου ως φοροφυγάδες, καλλιεργώντας μίσος και διχασμό.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι διαφορετική: από την κατάργηση του νόμου Κατσέλη το 2019 που ρύθμιζε αποτελεσματικά οφειλές (και) στο δημόσιο , μέχρι την ανατροπή των αναλογικών εισφορών (που ελάφραιναν την πλειοψηφία) και την επιβολή τεκμηρίων, η γραφειοκρατία και η φορολογική ασφυξία πλήττουν συστηματικά τους μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες. Σύμφωνα με στοιχεία, περίπου 20.000 επαγγελματίες έκλεισαν τα βιβλία τους μόνο πέρυσι και έγιναν μισθωτοί, δείχνοντας ότι ο στόχος δεν ήταν μόνο η φορολόγηση αλλά η εξολόθρευση του παραδοσιακού τρόπου ζωής των Ελλήνων.

Στην επαρχία και στις μικρές πόλεις, εκατοντάδες καταστήματα —μπακάλικα, γραφεία, ιατρεία, μικρές επιχειρήσεις— έχουν κλείσει. Τα ισόγεια σε ολόκληρη τη χώρα αδειάζουν, μετατρέποντας παραδοσιακά κέντρα ζωής σε νεκρές ζώνες. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες (ή τα παιδιά αυτών) αναγκάζονται να μετακινηθούν στην Αθήνα, να ενσωματωθούν ως μισθωτοί, αυξάνοντας τον πληθυσμό της πρωτεύουσας και δημιουργώντας ένα εκρηκτικό στεγαστικό δυναμικό υπό πλήρη εξάρτηση. Η αύξηση αυτή δεν οφείλεται στη μετανάστευση εξειδικευμένων εργαζομένων στο εξωτερικό, όπως ισχυρίζονται τα ΜΜΕ, αλλά στην εκτοπιστική πολιτική εντός της χώρας. Και αυξάνεται μέρα με τη μέρα με την καταστροφική πολιτική στον ΟΠΕΚΕΠΕ, τη στέρηση πόρων των αγροτών, την έλλειψη αποζημιώσεων για τους θανάτους των ζώων τους. Χιλιάδες εγκαταλείπουν τα χωριά τους και εκεί.

Με δεδομένο ότι στην επαρχία ΔΕΝ δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας στα χρονιά αυτά, ο πληθυσμός της ελληνικής περιφέρειας που επλήγη (και πολλοί αγρότες), ήρθε στην Αθήνα με ένα νέο κύμα αστυφιλίας για εργασία. Για αυτό αυξήθηκε απ’ το 2020 και μετα η κίνηση στην Αθήνα. Ίσως και μισό εκατομμύριο επαρχιώτες προστέθηκαν μαζί με τα οχήματα τους στον Αττικό ιστό. Όχι, δεν αυξήθηκαν τα αυτοκίνητα επειδή ο κόσμος αγόρασε και δεύτερο δήθεν λόγω «ανάπτυξης», αλλά επειδή αυξήθηκε ο πληθυσμός της Αθήνας και έγινε μια ακόμα χειρότερη χαβούζα απ’ ότι ήταν.

Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι καταστροφικές.

Πρώτον, οι άνθρωποι χάνουν την ατομική τους αυτονομία και μετατρέπονται σε «σκλάβους» ενός εξαντλητικού ωραρίου, με ώρες από 6:30 π.μ. έως 8:00 μ.μ., ενώ ο χρόνος μετακίνησης υπερβαίνει τις δύο ώρες ημερησίως λόγω κυκλοφοριακής συμφόρησης.

Δεύτερον, χάνεται η οικογενειακή μονάδα. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες μπορούσαν τα μεσημέρια να ξεκουραστούν αν το επιθυμούσαν, καθώς και να φάνε στο σπίτι τους με την οικογένειά τους και τα παιδιά τους. Αυτό πια δεν υπάρχει. Ήταν στοιχείο τεράστιας ψυχικής και κοινωνικής συνοχής στην Ελλάδα που γνωρίσαμε.

Τρίτον μπορούσε ο ελεύθερος επαγγελματίας να εκπαιδεύσει τα παιδιά του στη δουλειά του και μάλιστα από την εφηβεία να τα βάλει να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία και να νιώσουν χρήσιμα, κάτι για το οποίο τα παιδιά γενικά «πετάνε την σκούφια τους». Το χάσαμε λοιπόν και αυτό το προνόμιο:

Τα παιδιά των μισθωτών της πόλης είναι όλη μέρα στο κινητό, στο σπίτι, και παχαίνουν χρόνο με τον χρόνο, μιας και η μητέρα δεν προλαβαίνει να μαγειρέψει.

Το παιδί που βλέπει τους γονείς του ή ακόμα χειρότερα τον έναν μόνο από τους χωρισμένους γονείς να δουλεύει όλη μέρα και να μην έχει το χρόνο να ασχοληθεί μαζί του είναι προφανές ότι θα φέρει μέσα του πικρία και οργή, και ειδικά αν είναι αγόρι, θα προβάλει τον εαυτό του στο μέλλον, βλέποντας ότι δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής από το «matrix» των μνημονίων.

Τέταρτον, η επαρχία αδειάζει από ανθρώπινο δυναμικό και γνώση. Οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι και οι τεχνίτες που μετακινούνται στην Αθήνα αφήνουν πίσω τους κενά σε παραγωγή, τεχνικές δεξιότητες και εμπειρία. Ο κόσμος δεν βρίσκει μάστορες και υπηρεσίες να εξυπηρετηθεί αφού οι φιλελεδες εξαφάνισαν τον ελεύθερο επαγγελματία οικοδόμο, ηλεκτρολόγο υδραυλικό. Οι τοπικές κοινότητες ερημώνουν, ενώ η υπερσυγκέντρωση στην πρωτεύουσα δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες και ενισχύει την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Η οικονομική πίεση συνδυάζεται με κοινωνική και ψυχολογική καταστροφή. Τα παιδιά βλέπουν τους γονείς να λείπουν όλη μέρα, νιώθουν οργή και αίσθηση εγκλωβισμού, ενώ η ανήλικη εγκληματικότητα αυξάνεται. Μα αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που αυξάνεται! Η πολιτική αυτή πλήττει την οικογένεια, την κοινωνική συνοχή και τον ίδιο τον ελληνικό τρόπο ζωής.

Η μισθωτή εργασία παρέχει ασφάλεια, αλλά σε συνθήκες μνημονίων οι μισθοί είναι περιορισμένοι, παρουσιάζονται στρεβλά -προ φόρων και εισφορών- και δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματική αγοραστική δύναμη. Το δε εργασιακό μονοπώλιο της Αθήνας κάνει τα πράγματα εκρηκτικά χειρότερα. Το αποτέλεσμα είναι εξάντληση, απώλεια αυτονομίας και περιορισμένη ποιότητα ζωής.

Το όνειρο της ελληνικής μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και της επαρχίας καταρρέει, αντικαθιστάται από μια κοινωνία υπαλλήλων με ωράρια, άγχος και περιορισμένη δημιουργικότητα. Στόχος πλέον του…κράτους  και την ΕΕ δεν είναι η οριακή έστω επιβίωση των πολιτών, στόχος δεν είναι να μπορούν οι νέοι άνδρες να κάνουν οικογένεια και παιδιά, αλλά ή καταπολέμηση της φοροδιαφυγής! Η Ελλάδα υπάρχει μόνο για να καταπολεμά καποια…φοροδιαφυγη!!!.

Η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα πολιτική που προστατεύει τη μικρή επιχειρηματικότητα, ενισχύει την οικογένεια, διατηρεί την επαρχία ζωντανή και σέβεται την αυτονομία του πολίτη.

 Η σημερινή στρατηγική καταστρέφει χρόνια κοινωνικής και οικονομικής παράδοσης και επιβάλλει έναν τρόπο ζωής που αφαιρεί επιλογές, δημιουργικότητα και ποιότητα ζωής. Η εκτόπιση των ελεύθερων επαγγελματιών & των αγροτοκτηνοτρόφων δεν είναι ατύχημα· είναι πολιτική επιλογή συγκεκριμένων προσώπων που πρέπει να αναγνωριστεί και να ανατραπεί άμεσα.

Facebook Comments