Ο τίτλος φαίνεται σουρεαλιστικός, αλλά στις Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής η φαινομενικά αδύναμη Πολιτική – το Καναρίνι – δείχνει να κυριαρχεί πάνω στην ισχυρή και αδέκαστη Δικαιοσύνη – τη Γάτα. Εκεί όπου η Δικαιοσύνη θα έπρεπε να στέκεται αταλάντευτη, η Πολιτική εισχωρεί, διαμορφώνει το πλαίσιο και καθορίζει τον ρυθμό της διαδικασίας.

Και τελικά το Καναρίνι καταφέρνει να φάει τη Γάτα;

Το Καναρίνι καθορίζει ποιο θέμα θα ελεγχθεί, ποιες μαρτυρίες θα ακουστούν και ποια στοιχεία θα μετατραπούν σε πολιτικό γεγονός. Οι κάμερες, η κομματική αντιπαράθεση και η τηλεοπτική κάλυψη μετατρέπουν κάθε σιωπή σε καταδίκη, κάθε ένδειξη σε τεκμήριο, κάθε δισταγμό σε πολιτικό όπλο. Δεν χρειάζεται να δικάσει, αρκεί να δημιουργήσει ατμόσφαιρα προ-καταδίκης.

Στην κορύφωση, η Πολιτική δανείζεται τη δύναμη της Δικαιοσύνης. Ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας γίνεται όπλο, οι μάρτυρες υποχρεώνονται να καταθέσουν υπό απειλή ψευδορκίας, και κάθε δισταγμός μετατρέπεται σε πολιτικό τεκμήριο.

Όταν το Πόρισμα φτάνει στον Εισαγγελέα, η Δικαιοσύνη καλείται να αποφανθεί σε περιβάλλον ήδη φορτισμένο από πολιτική πίεση. Η απαλλαγή μοιάζει με συγκάλυψη, η παραπομπή με υποχώρηση στον θόρυβο.

Η Γάτα στέκεται πλέον υπό τη βαριά σκιά της προαποφασισμένης κρίσης, αδύναμη να κυνηγήσει μόνη της την αλήθεια. Η Γάτα δεν μπορεί πλέον να είναι εντελώς ανεξάρτητη. Στο τέλος, το «Καναρίνι» (η Πολιτική) φαίνεται να έχει φάει τη «Γάτα» (τη Δικαιοσύνη), όχι γιατί απέκτησε νομική ισχύ, αλλά γιατί κατόρθωσε να επιβάλει τη δική της ατζέντα και ρητορική.

Ίσως μια μέρα η Γάτα να ξανασηκωθεί, να τρώει το Καναρίνι και να επαναφέρει την ισορροπία. Μέχρι τότε, όμως, η Δικαιοσύνη παραμένει σκιά, και η πολιτική υπεροχή πλανάται βαριά πάνω από το θεσμό. Ίσως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε πώς θα αποκαταστήσουμε την ισορροπία με θεσμικές αλλαγές.

Facebook Comments