Είμαστε μια χώρα που τα τελευταία 50 χρόνια ζει με ξένο χρήμα. Από το σχέδιο Μάρσαλ μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μέχρι τα κοινοτικά πακέτα και τα ΕΣΠΑ αργότερα. Τα τελευταία 6 χρόνια το χρήμα αυτό στέρεψε. Περιορίστηκε αποκλειστικά στο να μπορούμε να καλύψουμε βασικές μας ανάγκες και τον υπερδανεισμό μας. 
 
Η κρίση μας χτύπησε καμπανάκι ότι το μοντέλο πάνω στο οποίο χτίσαμε το κράτος και την οικονομία μας πτώχευσε. Ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε αποκλειστικά με ξένο χρήμα. Δυστυχώς όμως το μάθημα αυτό δεν το έχουμε ακόμα πάρει. Όλες οι, μετά την κρίση, κυβερνήσεις εστιάζουν την πολιτική τους για ανάπτυξη στις μεγάλες ξένες επενδύσεις που πρέπει να έρθουν. Και πάλι δηλαδή, στο χρήμα απ’ έξω. 
 
Ο Τσίπρας δεν έκανε κάτι διαφορετικό στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Κλίντον. Προσπάθησε να εστιάσει ακόμα μια φορά στην καλοσύνη των ξένων. Στο εθνικό φρόνημα των ομογενών. Στο κλείσιμο του ματιού στις πολυεθνικές ότι η Ελλάδα είναι μια καλή ευκαιρία για μια αρπαχτή μιας δεκαετίας. Ένας Έλληνας δημοσιογράφος σχολιάζοντας την σήμερα το πρωί είπε ότι οι Αμερικάνοι οφείλουν (;) να επενδύσουν στην χώρα μας γιατί έχουν να επενδύσουν από το σχέδιο Μάρσαλ. Ναι το είπε!
 
Θα μου πεις, υπάρχει άλλη πρόταση; Προφανώς και υπάρχει αλλά είναι δυσκολότερη μεν, ρεαλιστικότερη δε. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε πρώτα σοβαρό κράτος, σύγχρονο και σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Και το κυριώτερο από όλα να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε πως θα ευνοήσουμε τους μεγάλους για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να επενδύσουμε στα μεσαία κεφάλαια. Ελληνικά και ξένα. 
 
Αντί, λοιπόν, το κράτος να ξοδεύει χρόνο προσπαθώντας να γίνει πιο αρεστό στους μεγάλους ξένους επενδυτές, μήπως είναι προτιμότερο και πιο ρεαλιστικό, να θέσει στόχο του να γίνει καλύτερο και αποτελεσματικότερο για τους Έλληνες; Να μπορέσουν και πάλι να παράξουν πλούτο;
 
Να στηρίξει και να απελευθερώσει την ελληνική επιχειρηματικότητα σε τομείς όπως ο πολιτισμός, η παιδεία, ο τουρισμός, η τυποποίηση, οι υπηρεσίες; Αντί να περιμένουμε την λύση απ έξω, μήπως να σχεδιάσουμε πρώτα την λύση από μέσα; Και στην πορεία οι επενδυτές, που έχουν γίνει καραμέλα στον πολιτικό λόγο, μπορεί να έρθουν και μόνοι τους. Χωρίς παρακάλια. Γιατί θα βλέπουν σε εμάς μια χώρα που προσπαθεί και δημιουργεί και όχι επαίτες που παρακαλούν το 1% του πλανήτη να έρθει και να κάνει την αρπαχτή του στην Ελλάδα. 
 
Αυτή τη συζήτηση πότε θα την ανοίξουμε;

Facebook Comments